Dag 13 Jordanie, Israel en Egypte: een volle dag in Aswan

We hebben werkelijk heerlijk geslapen! We gunnen onszelf "uit" te slapen tot half acht en staan dan op. Ons uitzicht over de Nijl is fantastisch! Op een heuvel zien we het graf van Aga Khan liggen en onder ons maken de kapiteinen van de diverse boten zich klaar.

Als we aangekleed zijn lopen we naar het ontbijt restaurant in het hotel. Het decor hier is overal zo mooi en ik snap waarom Agatha Christie hier haar boek Moord op de Nijl schreef. Het ontbijt buffet is goed, maar ik moet toegeven dat ik mijn ei, spinazie en paddenstoelen ontbijt begin te missen. 

Het hotel en het uitzicht op Elephantine eiland zijn zeer fotogeniek. We hebben geen tijd om naar dat eiland te gaan. Onze reisagent heeft een ander programma voor ons samengesteld. 

Om negen uur ontmoeten we onze gids voor vandaag, Basma, in de lobby. Later vertelt zij ons dat zij haar Engels heeft geleerd van het luisteren naar muziek en het kijken naar films. Haar Engels is bijzonder goed!

We gaan als eerste een boottochtje over de Nijl maken. De motorboot daarvoor ligt al klaar. Alleen is het nummer vier van vier boten naast elkaar. We moeten dus over de andere boten klimmen om er te komen. Gelukkig zijn we zo fit als gazellen. 

Na zo'n twintig minuten zet de Nubische kapitein ons aan de westelijke oever af. Daar liggen een aantal kamelen op ons te wachten. Dit wordt voor ons beiden onze eerste kamelen (of eigenlijk dromedarissen) rit. 

Rick gaat op Cemba en mijn kameel heet Diamond. Het is wel even wennen, vooral als het dier plotseling opstaat en ik het gevoel heb er meteen afgegooid te worden. Gelukkig is dat niet het geval. Diamond en Cemba en hun leiders brengen ons door de Sahara naar een 5e eeuws klooster bovenop de heuvel.

De wandeling alleen al vind ik heel speciaal. Ik hoor enkel zoemende vliegen en het lopen van de kamelen en mensen. Ik bedenk me hoe nomaden dit al eeuwen doen. Er is allee maar zand en rotsen en dat is vreemd mooi. 

k

Diamond

Eenmaal bovenaan de heuvel zien we de ruines van een groot fort. Dat blijkt een koptisch klooster te zijn dat tot fort gemaakt is, omdat de Bedoeienen zo vaak aanvielen. Wat een hard leven moet dit in de 5e tot de 7e eeuw geweest zijn!

Het klooster ligt vrij ver van de Nijl en water moest van daaruit naar boven worden gebracht. We zien het overblijfsel van de kerk met nog wat schilderingen. Het klooster is daar omheen gebouwd en huisde op een gegeven moment 500 moniken. 

De kerk

Als we door de verblijven lopen vliegen tientallen vleermuizen weg. Het is de tweede keer deze vakantie dat we die verstoren. De eerste was in een grot in Jordanie. Natuurlijk woonden moniken zeer primitief. 

Hier werd wijn gemaakt. 

Graven van de priesters

Als we buiten komen liggen de kamelen geduldig te wachten. Gek genoeg vinden Rick en ik naar beneden gaan moeilijker dan naar boven. Ik heb telkens het gevoel voorover te vallen, ondanks dat ik naar achteren leun. 

Eenmaal weer terug aan de rand van de rivier geven we de Nubische kameelleiders hun "baksheesh" en gaan dan de boot weer op. Dit was echt een heel leuke en unieke ervaring, want zo gaat de plaatselijke bevolking ook de heuvel op. 

Terug op de rivier zien we een aantal felukka's hun zeilen hijsen. Het is leuk op de Nijl te varen, onze tweede heel lange rivier na de Mississippi. Nu de Amazone nog, hopelijk komt dat er ook een keer van. 

In het hotel hebben we even tijd om ons wat op te frissen, want het is 40 graden. Daarna gaan we met de auto naar het oude gedeelte van Aswan. 

Daar neemt Basma ons mee door de enorme plaatselijke markt. Ik kijk mijn ogen uit en de geuren zijn ook heerlijk (behalve bij de viskramen). De oorspronkelijke bevolking van Aswan is dus Nubisch, net als een groot deel van de bevolking van Soedan. Het is een bijzondere cultuur en de vrouwen dragen zwart en de mannen wit. 

Op de achtergrond een paar Nubische mannen

Dit winkeltje bestaat al meer dan honderd jaar en verkoop medicinale kruiden. 

Hier zijn we echt tussen de plaatselijke bevolking, we zien geen andere toeristen

Duiven en konijnen, Basma wil niet vertellen of die om te houden of te eten zijn, daarmee het antwoord gevend. 

Vis, die drie maanden gefermenteed is

Ook hier weer de tuk tuks

Als laatste brengt Basma ons naar een enorme kruiden- en specerijenwinkel. We weten nu al dat dit het verkooppraatje van de dag wordt. We krijgen dadels en pinda's voorgeschoteld. Je breekt de dadel door de helft, haalt de pit eruit en doet dan een pinda tussen de helften. Ik moet zeggen, heel lekker. 

Volgens de eigenaar van de winkel komen beroemde chefs hier om in te kopen. Hij heeft de foto's aan de muur als bewijs. Nu kent iedereen, die dit blog leest, ons en weet dat specerijen e.d. niet aan ons niet-kookliefhebbers besteed zijn. 

We luisteren naar de uitleg over alle specerijen en bedenken dan dat onze buren, die voor Orion zorgen, wel van koken houden. We denken dat het een leuk cadeautje zou zijn om een zakje specerijen mee te nemen. 

De winkeleigenaar ziet zijn kans schoon en schept een hele zak vol, terwijl wij om een klein zakje gevraagd hadden. Daarna doet hij ook een hele schep safraan in een zakje voor ons, want dat is zo goed voor ons. 

Dan gaan we over de prijs praten en alles wordt per gram gewogen. Een gram safraan is $2, om een idee te geven. De uiteindelijke prijs is $165. Dat is ons natuurlijk veel te gortig voor een cadeautje. 

De winkelier doet erg zijn best, maar uiteindelijk vertrekken we met minder dan de helft van wat hij eerst schepte en geen safraan. Nog steeds best duur, maar we weten dat Lorraine en Chuck het gaan gebruiken. 

Door de markt lopen we terug naar de auto. Abdul brengt ons onder leiding van Basma naar de Scarab juwelier. 

Daar kies ik een opengewerkte cartouche en een zilveren kettinkje. Katja heeft jaren geleden een cartouche meegenomen voor mij en die heb ik regelmatig gedragen. Deze vind ik mooier door het opengewerkte. 

Terwijl we de verschillende opties voor cartouches bekijken valt de stroom uit. Maakt niet uit, met de mobieltjes' lichtjes gaat het verkopen gewoon door. De ketting krijg ik meteen mee en de cartouche zal bij ons hotel bezorgd worden. Ik ben er blij mee!

Eindelijk is dit een gids, die zich realiseert dat we wellicht honger hebben rond het middaguur. Ze stelt voor Egyptische falafel te gaan halen. Daar ben ik helemaal voor! Een portie bestaat uit vier pita's met falafel en groente. Veel te veel, maar de Egyptische falafels zijn veel lekkerder dan de "gewone", ik smul ervan. Rick had geen honger. 

Onze laatste stop van vandaag is het Nubisch museum. Hier leren we van alles over deze cultuur, die een eigen taal heeft, maar niet geschreven. Daarvoor gebruiken ze het Arabische schrift. 

De bavianen zijn er om ieder uur bij te houden

Twee rouwende vrouwen met Anubis tussen hen in

De valk is het begin, de god het einde

Ook de Nubiers hadden prachtige mummies. Het is vreemd te weten dat je naar een eeuwenoud lijk kijkt

Nubische koningen, die over Egypte regeerden 

Ramses II, de Trump van de oudheid volgens onze gids

Ramses II was vol van zichzelf. Hij liet ontelbare tempels bouwen en veel grote beelden. Hij had meer dan 60 vrouwen en meer dan 150 kinderen. Daarmee handhaafde hij vrede. Hij werd tenminste negentig. 

Onze rondleiding is om half vier klaar en met 41 graden hebben wij zin om te gaan zwemmen! Gelukkig is het water koel en we raken aan de praat met een vrouw uit Melbourne, Australië. Op een gegeven moment hebben we het over Europa. Het blijkt dat zij voor Philips werkt en volgende maand naar Nederland verhuist, Eindhoven natuurlijk. We geven haar een heel aantal tips. 

Na deze verkoelende duik gaan we terug naar de kamer. Daar zie ik een felukka langs varen, maar er zijn er lang niet zoveel als ik had verwacht. Ik schrijf mijn blog en Rick haalt de cartouche op. Even waren we bezorgd, omdat die er nog niet was. Morgenochtend vertrekken we voor het ochtengloren al. 

Rick brengt me het sieraad en ik doe het meteen aan mijn ketting. Ik ga het dragen, want dan krijg ik geen gezeur later in Luxor en Cairo. Het is mooi en de letters hebben allemaal een betekenis. Ik wil er later meer over lezen.  

Zonsondergang over de Nijl

We hebben om zeven uur een reservering bij Oriental. Dit restaurant vergt een reservering, maar er is maar een ander paar als we er binnenlopen. Buiten eten is een optie, maar het is nog steeds 40 graden. Ze hebben ook geen fans, zoals bij het andere restaurant. 

Dit is een restaurant met Egyptische gerechten. Ik probeer hun versie van gevulde druivenbladeren en die is heerlijk! Dan heb ik de Kobeba, Egyptische gehaktballetjes, en Rick andere dingen

. Als hoofdgerecht delen Rick en ik de met rijst gevulde duif. 

We weten allemaal dat een duif niet veel vlees heeft en ik kan dat nu beamen. De rijst erin is lekker en daar gaat het met dit gerecht om. Toch probeer ik de duif nog zoveel mogelijk af te kluiven. Laten we zeggen dat duif niet snel meer op ons menu zal staan. 

De gevulde druivenbladeren zijn heel smakelijk

Morgen worden we om zes uur opgehaald voor een lange rit met pauzes voor tempels naar Luxor. Ik ben heel benieuwd wat we zullen zien.