Dag 16 Jordanië, Israël en Egypte: Egyptisch eten proeverij

 Dit keer ben ik degene, die geradbraakt wakker wordt. Ik heb heel slecht geslapen en we moeten om kwart voor zes op. 

Ook zijn mijn ingewanden nog steeds niet de oude. Ik neem maar weer eens wat Imodium, maar ben wat huiverig voor vanavond, wanneer we een Egyptisch eten proeverij gaan doen. 

De ontbijtzaal is open, maar zo vroeg hebben we geen van beiden trek. We eten wat roerei om iets in onze maag te hebben. 

Dan laten we onze bagage ophalen en Michael en de chauffeur wachten ons al op. De rit naar het vliegveld duurt zo'n twintig minuten. 

Michael helpt ons met de bagage en dan nemen we net voor de laatste veiligheidscontrole afscheid. We hebben nog ruim een uur voor vertrek en lezen wat. 

Op onze instapkaart staat dat er om tien over acht met instappen begonnen zal worden. Rick denkt nog op zijn Amerikaans en wil op tijd in de rij staan. 

Daar blijkt dat er eerst nog een ander vliegtuig in de bussen geladen moet worden en dat duurt eeuwig. Er is wel tien keer omgeroepen en dan nog komen er opeens passagiers aan. Het is vermakelijk de chaos te zien. 

Hierna kunnen wij de bussen in en het is inmiddels al kwart voor negen. Die vertrektijd van vijf voor negen halen we dus weer niet. 

Wonder boven wonder hebben we uiteindelijk maar twintig minuten vertraging. Tijdens de vlucht lees ik mijn boek uit en dan landen we in Cairo. 

We worden weer opgewacht en de bagage is er heel snel. Buiten zien we Karim van de eerste dag in Egypte weer. Hij heeft zijn collega Kholoud mee. Zij zal ons de komende dagen begeleiden. 

Als ik Karim vertel dat ik huiverig ben allerlei vreemde dingen te gaan eten met hoe ik me voel stelt hij voor naar een apotheek te gaan. Volgens hem hebben ze daar een wondermiddel. 

Rick gaat mee naar binnen om het te kopen en zeker te zijn dat het niet hetzelfde is als Imodium. Dat is het niet, want het is een antibioticum. 

De apotheker zegt dat Imodium de symptomen verbetert, maar niet de reden ervan. Dit middel moet dat wel doen. Ik hoop het maar. 

We komen bij de Four Seasons at First Residence aan en onze kamer is klaar. Dat is heel fijn. 

Eenmaal geïnstalleerd gaan we eerst een lichte lunch eten bij Aura. Daar serveren ze Libanees eten. Ik heb een werkelijk heerlijke kippensoep en Rick sambusa. 

Daarna ga ik terug naar de hotelkamer om een uurtje te gaan liggen. Rick gaat het hotel verder verkennen. 

Na een uur rusten voel ik me een stuk beter. Ik heb al besloten dat ik ga eten wat me lekker lijkt en ik hoef niet alles op te eten. 

Om half vier treffen we Karim en Kholoud weer in de lobby. Rami, de chauffeur, brengt ons allemaal naar Tahrir Square. Daar wacht onze gids Nur al op ons. 

Nur schat ik Katja's leeftijd en zij doet dit als bijbaantje, want ze heeft een volle baan als Arabisch - Engelse tolk. Dat schept meteen een band, want talen is iets waar ik ook eindeloos over kan praten. 

Nur laat ons eerst een aantal. muurschilderingen zien. Onderstaande is van een elfjarig jongetje dat tijdens de revolutie een onschuldig slachtoffer werd. 

Onze eerste stop is een mini restaurantje waar we falafel en foul krijgen. Allebei even lekker, ik vind de Egyptische falafel veel smakelijker dan de "gewoonlijke". 

We lopen verder door de drukke stad. Oversteken is met gevaar voor ons leven, vooral de motorfietsen komen luid toeterend recht op ons af. 

Bij een café dat al sinds 1925 bestaat (te zien aan de maler, die ongeveer net zo oud is) krijgen we Arabische koffie met kardemom. Grappige smaak, maar geef mij maaar gewone koffie. 

Bij alweer een klein restaurant nemen we plaats aan een tafel. Hier krijgen we rijst met vermicelli, groentes in tomatensaus en heel malse kip voorgeschoteld. 

Het is allemaal heerlijk, maar ook vullend. We hebben al gauw door dat we maar beter niet alles kunnen eten, anders hebben we geen plaats meer voor de rest. Wat overblijft geeft Nur aan de bedelaars waar we langslopen. 

Nu is het tijd voor een wat zoetere versnapering. Ze hebben hier allerlei verse sappen. We proberen o.a. hibiscus, kokosnoot en wat ik het bijzonderst vind suikerriet. 

Suikerrietsap is een stuk minder zoet dan ik had gedacht 

Bij Felfela, een restaurant waar ook belangrijke mensen dineren, krijgen we weer een tafel. Dit keer proeven we een paar dipsauzen en gefrituurde aubergine. Ook weer exotische smaken voor ons. 

Dit deel van Cairo lijkt op Parijs. Een koning deed dat voor zijn Franse bruid

Nu gaan we koshary eten, iets wat ik heel graag wil proberen. Abou Tarek is een enorm restaurant dat daarin gespecialiseerd is. 

Het gerecht bestaat uit verschillende soorten pasta, rijst, linzen en kikkererwten. Daaroverheen wordt een kruidige tomatensaus geschonken. 

Het is net zo koolhydraatrijk als ik had gedacht, maar zo smakelijk! Nur eet dit keer met ons mee. Ik zie de rekening en zo'n heel bord kost 65 Egyptische ponden, ongeveer twee dollar! 

We zijn feitelijk klaar met het hartige eten, maar Nur wil ons nog een wat avontuurlijker hapje laten proberen: runderhersenen en -lever.

Lever is een van mijn favoriete gerechten en die hersenen kijken mij ook prima. Rick heeft er meer moeite mee, maar hij moet van zichzelf de hersenen proberen. Ik vind het lekker, maar Rick absoluut niet. 

Eindelijk zijn we toegekomen aan Ricks favoriet: het dessert. Nut laat ons een heel aantal Egyptische zoetigheden zien. 

Sommigen daarvan hebben we al eerder gegeten, sommigen zijn ons onbekend. Nur laat een bordje maken en ik proef er een paar en Rick alles. Het is niet echt aan mij besteed. 

Als laatste gaan we naar het Carlton Hotel uit het begin van de twintigste eeuw waar ze een bar op het dak hebben. Daar hebben we mooi uitzicht over de stad. 

Bij de toer zit een alcoholisch drankje inbegrepen. Helaas kun je wijn enkel per fles krijgen. Rick neemt natuurlijk een biertje en ik dan maar een whisky, die Egyptisch en lekker is. 

Of het een allergie is of iets anders , ik heb een hinderlijke kriebelhoest en de whisky helpt daar wat tegen. Morgen bij het ontbijt ga ik wat honing nemen. 

Na afloop nemen we afscheid van Nur, die een super goede gids is, maar ook een interessant en internationaal leven leidt met haar tolken. 

Rami haalt ons op en brengt ons terug naar het hotel. We hebben op deze manier ook wat van het straatleven van Cairo gezien. Dat is 's avonds duidelijk het drukst. 

Morgen gaan we de pyramiden bezoeken.