Dag 2 Jordanie, Israel en Egypte: het Jordan Museum, grotten, Iraq al Amir en lunch bij de dames

Ricks wekker gaat om zeven uur en we blijven nog een kwartiertje liggen. We hebben beiden stukken beter geslapen. We eten ontbijt en gaan dan naar de sportzaal, die erg groot is. 

Daar doe ik onderlichaam krachttraining van een kwartier en Rick werkt aan zijn benen. Hij heeft weer erge last van zijn knieen. Niet handig met al het wandelen, al zegt hij dat het tijdens lopen niet zo erg is. 

Nadat we ons opgefrist hebben lopen we even naar de slijterij. Helaas is die nog gesloten, dus dat moet later vandaag dan maar. Nael wacht ons al op bij het hotel en we gaan op pad naar het Jordan Museum (mathaf alordon in fonetisch Arabisch). 

Daar leren we van alles over de geschiedenis van Jordanie van het vroegste tijdperk tot de moderne tijd. Het is enorm interessant en we lezen heel veel. De gedeeltes die mij het meest aanspreken zijn degene over de Bedouinen en hun levensstijl en de Nabateans, de volksstam, die in Petra woonde. 

De laatste kamer bevat de  beroemde Dode Zee-rollen. We mogen hier geen foto's maken, jammer genoeg. Het is fascinerend dat die op koper geschreven zijn. Ook hier lezen we alles wat erover te leren valt. Overal probeer ik ook het Arabisch te lezen en dat gaat me beter af dan ik had gedacht. 

Na een uur hebben we alles gezien en lopen terug naar de auto. Daar wacht Nael ons weer op. We gaan ook vandaag de stad uit, maar een stuk dichterbij. We komen door een stadje met heel veel kinderen, die kennelijk net uit school komen. Het basisschool uniform is blauw en dat voor de middelbare school groen. 

Onderweg geeft Nael mij Arabische woorden en kijkt of ik ze ken. Ik weet het woord voor auto en kan goed van 1 tot 10 tellen, al spreekt men de woorden hier net iets anders uit dan met Duolingo (dat is het officiele Arabisch). Als Nael iemand probeert te bellen hoor ik "mashroel" en weet dat dat bezet, bezig of druk betekent. 

Onze eerste stop zijn grotten hoog in de heuvels. Het is een hele klim om er te komen, maar zeker de moeite waard. In een van de grotten schrikt Rick een vleermuis op, die rakelings langs zijn hoofd vliegt. We vinden het alleen jammer dat overal zoveel mensen troep ligt. 

Eenmaal weer beneden brengt Nael ons naar Iraq al Amir. Dit was een paleis dat door de eerste koningsstam werd gebouwd. Later hebben de Romeinen er nog heel wat aan toegevoegd. Het is een heel mooi bewaarde ruine en Geest past er goed in voor mijn dagelijkse themafoto.

Het loopt inmiddels tegen enen en we gaan naar een van de Koningin Noor Stichting coops voor vrouwen. Daar zien we eerst een demonstratie over hoe ze hun aardewerk maken. Dan worden we aan tafel geroepen.

We krijgen maqluba als lunch, een traditioneel gerecht dat ondersteboven betekent. Dat wordt letterlijk gedaan. Alles is in een pan bereid en de dame keert die om op een bord om het te serveren. Het is bijzonder lekker! 

Ons toetje zijn verse vijgen uit hun tuin. Nael stopte eerder al bij een standje en kocht een zak vijgen voor ons. Verse vijgen vind ik een van de lekkerste vruchten. Onze meisjes hadden het hier ook prachtig gevonden vanwege de vele kittens. Zo schattig en ondeugend zijn die!

Na het eten koop ik een van olijfolie en hibiscus gemaakt zeepje als souvenier. Dan nemen we rond twee uur afscheid van de supervriendelijke dames. Ik dacht van tevoren dat we dit maar matig zouden vinden, maar het was het hoogtepunt van vandaag. 

Terug in Amman rijden we even langs het restaurant waar we vanavond willen eten om een reservering te maken. Het ligt aan de gezelligste straat van Amman, Rainbow Street, en die moet 's avonds erg leuk zijn. We zijn benieuwd. 

Nael zet ons bij het hotel af en we kleden ons meteen in badkleding. We hebben heel wat getranspireerd vandaag dus het koele water van het zwembad voelt heerlijk aan. Daarna gaan we een uurtje zitten lezen langs het zwembad. 

We "moeten" nog naar de slijter en gaan dat doen als we genoeg van het zwembad hebben. Het is hier in Amman veel goedkoper dan de toeristische gebieden waar we morgen en de rest van de tijd in Jordanie heen gaan. We nemen dan ook wat extra mee. We hebben toch een auto tot onze beschikking. 

Voor we vertrekken voor het avondeten gaan we nog even naar de buitenbar voor een drankje. We nemen onze laptops mee. Jrius is er weer en een andere ober, die we een paar dagen geleden zagen. We bedanken hen hartelijk voor de leuke tijd hier en Jrius voor het geduldig naar mijn Arabische gestuntel luisteren. 

Na de laptops terug naar de kamer gebracht te hebben roepen we een Uber. Die wordt hier aangeraden over een taxi. Die laatsten kunnen hun eigen prijzen zetten en Uber chauffeurs niet. Onze rit van het hotel naar Rainbow Street, toch wel zeker een paar kilometer, kost 1 dinar (1,30 euro)!

We zijn nog wat vroeg voor onze reservering dus lopen eerst nog wat rond. Rick gaat een Boom Boom proberen, een energiedrankje dat nieuw en Jordaans is. Hij krijgt het gratis. Iedereen is hier zo vriendelijk! Mij is het veel te zoet en ik hoef sowieso zo laat op de dag geen caffeine meer. 

Hier moest ik zo om lachen!

De witte dingen op het dak zijn water vaten

Bij Sufra krijgen we een tafel op hun heel sfeervolle terras. We zitten aan de fontein. Ik drink vanavond toch een klein beetje caffeine, want een man in officieel uniform met de bekende rood-wit geblokte hoofddoek brengt ons een mini kopje koffie. Kennelijk wordt dat hier als een aperitief gedronken. 

Het menu bestaat uit allemaal traditionele gerechten. Veel ervan zien wij vaak op het menu van de vele restaurants met cuisine uit het Midden Oosten in onze omgeving. Ik hoef dus geen hummus of fattoush salade.

Mijn keuzes zijn hoseh (gestoofde tomaten), dimseh (linzen met yoghurtsaus) en thalat (lamsmilt met kruiden). Alle drie de gerechten zijn verrukkelijk! Rick heeft met lamsvlees gevulde pita's (arayes) en de mixed grill. 

Niet alleen is het eten voortreffelijk, de ambiance is dat ook. Vooral als er vanaf de minaret naast het restaurant tot gebed wordt opgeroepen. Ook de bediening is heel attent en wat zijn de Jordaniers een aantrekkelijk volk!

Na het eten lopen we Rainbow Street af en maken foto's van de vrolijke lantaarns, die boven de straten hangen. Een jongetje probeert ons papieren zakdoekjes te verkopen, maar verder begroet iedereen ons vriendelijk en voelen we ons hier erg veilig. 

Als onze Uber arriveert om ons terug naar het hotel te brengen stopt een vriendelijke man zelfs het verkeer voor ons. Oversteken doe je hier wel met gevaar voor eigen leven. Je moet je gewoon tussen de auto's gooien en maar hopen dat ze stoppen. 

Wat een heerlijke dag was ook dit weer! Ik heb vandaag mijn bril gedragen, want de irritatie van mijn vieze contactlenzen overheersde gistermiddag. Dan maar liever mijn bril, hoewel ik daar minder goed mee zie. Ik denk dat ik hem morgen weer draag en wie weet een stuk vaker, ook omdat we in zanderige gebieden gaan zijn. 

Morgen verlaten we Amman op weg naar meer avonturen. Deze stad is in ieder geval enorm goed bevallen.