Dag 11 Jordanië, Israël en Egypte: Alexandria verkennen

Nog voor de wekker gaat zijn we wakker. Ik heb heerlijk geslapen, maar Rick vond de matras niet fijn, veel te zacht. We maken ons klaar voor het ontbijt en Rick kleedt zich in zijn zwembroek. 

Het ontbijt is in hetzelfde restaurant waar we gisteravond aten. Er is ruime keus en behalve wat gerookte zalm en gegrilde tomaat bestel ik een eiwit omelet. Rick heeft een gewone omelet. 

Na het eten loopt Rick naar de "infinity pool" naast het restaurant. Deze is gevuld met zout water. Rick springt erin, maar ik wacht wel tot vanmiddag. 

Het hotel is werkelijk prachtig 

We hebben om 9 uur in de lobby afgesproken met Rimon. Hij blijkt weer een tussenfiguur te zijn. Hij stelt ons voor aan onze gids voor vandaag, Sherine. Zij neemt ons mee naar de van voor vandaag, die van een plaatselijk bedrijf, Perla Di Mare, is. Daarna brengt de chauffeur, die niet aan ons wordt voorgesteld, ons naar onze eerste stop. 

Onderweg vertelt Sherine van alles over de geschiedenis van Alexandria. Het Nationale museum wat we als eerste bezoeken gaat daar helemaal over. Het is altijd fijn een gids te hebben in een museum. Sherine weet de belangrijkste dingen te tonen en erover te vertellen. 

Helaas hebben ze vandaag besloten de air conditioning niet aan te zetten en het is niet te harden binnen.

Rick en ik hadden daar niet op gerekend en hebben onze ventilators in de hotelkamer gelaten. Gelukkig heeft Sherine een extra waaier voor mij en die helpt goed. 

Isis met Horus

Een eeuwenoud "portret" van een man van jong to oud

Een familie in de oudheid

Rick als Egyptische schrijver

Akhenaten, ik merk dat het lezen van fictie boeken over de levens van de pharaohs wel geholpen heeft. Ik ben bekend met hem en zijn vrouw Nefertiti. 

Hatshepsut, ook haar ken ik van haar gevecht tegen haar half broer om pharaoh te zijn

De mummy van een priesters en de verschillende lagen sarcofaag

Ik zie er te lachend uit voor een schrijver uit de oudheid

Na een uur hebben we al het belangrijke gezien en gaan door naar de volgende bezienswaardigheid: de catacomben. Deze werden ontdekt door een ezeltje dat er met een karretje in viel. De catacomben stammen uit de eerste eeuw, maar waren bijna 2000 jaar verborgen onder de stad. 

We dalen af naar de bodem, die 17 meter diep ligt. Hier zijn de graven van 3 prominente Egyptenaren. Interessant is dat er toen al Griekse en Romeinse invloeden waren te zien aan de versieringen van de graven. 

Later werd dit een openbare begraafplaats, te zien aan vele hokken, die graven waren. Rick en ik vonden dit het hoogtepunt van de rondleiding. Er is zoveel te zien en hoe ze de lichamen naar beneden kregen is ingenieus! 

Eetkamer waar voor de begrafenis een maaltijd werd genoten

De Egyptische vrouwen poseerden zoals ik met een been een stap vooruit

Er werden geen mensenbotten, maar wel die van dieren gevonden

Sherine is er heel goed in om te vragen of we samen op de foto willen. Meestal doen we dat graag, behalve in het oude gedeelte van Jeruzalem, toen vonden we het te oneerbiedig. 

Als we bij Pompey's Pillar zijn aangekomen poseren we dus weer. Deze ongeveer 27 meter boge rood granieten kolom heeft niets met Pompey te maken, want hij werd veel later gebouwd. Hij maakte deel uit van het Serapeum, een heel groot tempelcomplex. Er zijn ook nog twee sfinxen te zien met Griekse gezichtsuitdrukkingen. 

Alleen in dit oude gedeelte van de stad mogen de tuk tuks rijden

Zo zien de taxi's eruit 

We klimmen weer in de van en gaan naar de nieuwe bibliotheek van Alexandria. Die is gebouwd op de plek waar de beroemde oude bibliotheek stond. Van die laatste is letterlijk niets meer over. Het is ook een mysterie hoe of wanneer precies die in vlammen op is gegaan. 

Er wordt gedacht dat een brand in de haven tijdens een aanval op de Egyptenaren van Caesar de omliggende gebouwen ook afgebrand heeft. De moderne bibliotheek is echter ook absoluut een bezoek waard. Het ultramoderne gebouw bevat behalve de bibliotheek met miljoenen  boeken ook een aantal museum ruimtes. 

We zien werken van allerlei Arabische kunstenaars, maar de tentoonstelling over Sadat boeit ons het meest. Ik herinner me het nieuws van zijn moord nog goed. Ze hebben zelfs zijn uniform van die dag met het bloed er nog op! 

Het is al na enen en als ik voorstel ergens iets te gaan eten zie ik aan haar reactie dat dat niet op Sherine's schema staat. Dan koop ik maar een zakje chips om dat holle gevoel kwijt te raken. Een beetje geërgerd ben ik wel, want we hebben gisteren heel duidelijk aangegeven dat we niet later dan een uur wilden lunchen. 

Dat zou geen probleem zijn, gewoon tegen de gids zeggen. Niet dus, want ik bracht het vanochtend ook op en zag al dat ze daar niet blij mee was. Ik ga daar toch wat van zeggen bij de evaluatie van deze reis. Die heel late lunches zijn gewoon heel ergerlijk en ik vind dat we daar wat meer onze eigen hand in moeten kunnen hebben. 

Onze laatste bestemming is het koninklijk zomerpaleis van koning Farooq. Dat is compleet pracht en praal, zelfs van buiten en dit was slechts een zomerverblijf. Sherine vertelt uitgebreid over de koninklijke familie, die nu allemaal buiten Egypte wonen. 

Farooq was dus de laatste en die vluchtte, al zijn bezittingen achterlatend. Hij en zijn familie gingen daardoor van rijkste familie in Egypte naar compleet zonder bezittingen of land. Ze zijn natuurlijk met behulp van bekende rijken weer op hun pootjes terechtgekomen, maar het lijkt mij toch een grote schok. 

Selfie met Sherine

Om half drie zijn we terug in het hotel en nemen hartelijk afscheid van Sherine, zij krijgt een flinke fooi van ons. De onbekende chauffeur ook, ik denk dat hij geen Engels sprak. Ondanks geen lunch was het een heel erg leuke dag, een van mijn favorieten van deze vakantie. 

Boven op de kamer verkleden we ons in zwemkleding. Ik doe mijn korte broek en zwem t-shirt aan en ben later blij niet in mijn bikini te zijn gegaan, want er zijn een aantal moslim vrouwen in het zwembad. 

We gaan naar de infinity pool en nemen een verfrissende duik in het zoute water. Dan bestellen we allebei de club sandwich als lunch. Het is hier zo goed toeven en het eten is heerlijk. Na zo'n hete rondleiding is zo'n zwembad een Mecca, om bij het thema te blijven. 

Rick wil graag naar een winkel, die allerlei biertjes verkoopt, en gaat kijken hoe hij dat voor elkaar kan krijgen. Ik blijf met alle liefde aan het zwembad liggen. Uiteindelijk beleeft Rick een heel avontuur met Uber en geen bereik, maar hij bemachtigt zijn biertjes. Ik schrijf dit blog heerlijk op een ligbed in de schaduw. 

Voor we gaan eten zwemmen we nog wat in het lekkere water en spoelen ons dan af onder de douches, die er staan. Boven op de kamer kleden we ons om te gaan eten. Intussen zien we vanaf ons balkon een prachtige zonsondergang. Waar ter wereld ook, iedere zonsondergang is de moeite waard.

Voor ons avondeten hebben we de keuze tussen Byblos met allerlei gerechten, die we de afgelopen dagen ook gegeten hebben, of Fresca met meer een Italiaanse inslag. We kiezen de laatste en nemen plaats op hun terras.

Daar hebben we zicht op de weg voor het hotel. Gelukkig is er een tunnel naar het strand, want oversteken hier is een uitdaging, op zijn zachtst gezegd. Wij hebben zicht op een stoplicht en er is een bord dat aftelt tot het volgende rode licht. 

Tot het licht rood wordt is het een getoeter van jewelste. Dan is het opeens stil en kunnen de voetgangers een halve minuut oversteken. Zodra het licht weer op groen springt begint het getoeter opnieuw. Het is fascinerend.

Voor ons voorafje delen we een kip kibbeh, heel lekker! Dan nemen we allebei een pizza, Rick met shawarma en ander vlees en ik met zeevruchten.  Geen van beiden zouden we thuis kunnen bestellen, dus toch nog uniek eten.

Op de kamer ontspannen we ons en zouden hier zeker langer kunnen blijven. Maar morgen worden we  opgehaald om laat in de middag naar Aswan te vliegen.