Dag 17 Jordanië, Israël en Egypte: de Piramides, Sfinx en een museum

Eindelijk heb ik echt lekker geslapen en word door de wekker wakker. Het is kwart voor zeven en we hebben een uur en een kwartier om ons klaar te maken en te ontbijten. 

Het ontbijt wordt geserveerd in de Tea Lounge. Dat is een prachtige zaal. Jammer genoeg heb ik zo vroeg niet zoveel trek, want het buffet ziet er heerlijk uit. Een eiwit omelet en gestoomde tomaat zijn genoeg voor vanochtend. Rick heeft een omelet en ook niet veel meer. 

Opeens moeten we ons haasten, maar zijn keurig op tijd in de lobby. Daar ontmoeten we onze gids voor vandaag, Hend. De chauffeur is dezelfde als gisteren, Ramy. 

Twintig minuten later zijn we bij de piramides. Alweer een wauw moment als we uitstappen. Wat een enorm iets om meer dan 4000 jaar geleden gebouwd te hebben! 

Op school tijdens Grieks lazen we Herodotus. Die beschreef in detail hoe de piramide van Cheops (de Griekse naam) werd gebouwd. Heel saai als tiener, maar nu toch interessant. 

De grootste piramide is van Khufu. De kleinere is van zijn zoon Khafre en de kleinste van diens zoon Menkaure. Zij zijn in de piramides begraven en nog altijd niet gevonden. 

Om de grote piramides zien we kleinere van hun vrouwen en moeders. Omdat piramides niet zo veilig zijn tegen graf dieven ging men later over op ondergrondse tombes  zoals in Luxor. 

Wij kijken naar iets dat de 26ste eeuw voor Christus gebouwd is en het enige overblijfsel van de Zeven Wonderen van de Oude Wereld. Rick besluit de piramide in te gaan, ik blijf wachten. Het lijkt mij niet aan te raden met mijn fibromyalgie. Rick geeft na afloop toe dat ik de goede keuze heb gemaakt. 

Terwijl ik op Rick wacht komen er allerlei verkopers op me af. Die zijn echt irritant! Een soort muggen die je van je af moet slaan. 

Als Rick weer naar buiten komt is het tijd voor onze rit op een kameel. Er liggen wel honderd kamelen, maar Hend weet de juiste man te vinden. 

Deze kamelen lijken tammer dan degenen in Aswan. Ik heb althans niet zo'n gevoel eraf te gaan vallen als toen. Of misschien zijn we het al wat meer gewend. 

Ricks kameel wordt aan de mijne vastgemaakt en zo lopen we als een kleine karavaan. Mijn kameel heet Ali Baba. 

We bereiken een plateau waar de kamelenleider allerlei foto's neemt. Terwijl hij dat van Rick op zijn kameel doet begint die van mij zich te krabben. 

Dat is niet zo prettig, want ik zit op de woelige baren en wat een tanden hebben die dieren. Gelukkig bereikt hij mijn benen net niet. Ik ben blij als de foto sessie voorbij is en de kameel weer in goede banen wordt geleid. 

Eenmaal weer terug bij Hend en Ramy gaan we verder naar de Sfinx. Om de een of andere reden had ik me die veel groter voorgesteld. 

Voor we de Sfinx van dichtbij gaan bekijken komen we door de tempel waar het lichaam van Khafre gemummificeerd werd. 

Van dichtbij is de Sfinx wel imposant. Er zijn allerlei theorieën over waar de neus is gebleven. Hend vertelt ons dat Napoleon hem eraf heeft laten schieten, maar we lezen net online dat ook dat een mythe is. 

Als we echt alle foto's, die we willen maken, hebben verlaten we het gebied met de piramides. 

Hend brengt ons eerst naar Cotton Flower, een enorme winkel met producten van het beroemde Egyptische katoen. Ik zoek een leuk T-shirt voor Fiona. 

Ze hebben haar maat wel, maar met rokende kamelen e.d. Niet geschikt voor een tweejarige. We vertrekken zonder iets te kopen. 

De volgende stop is het Merit Papyrus Institute. Hier krijgen we een heel interessante demonstratie over hoe papyrus wordt gemaakt. 

Deze winkel wordt door de regering gesponsord. Daardoor vinden wij de prijzen zeer redelijk. Het lijkt ons leuk om een papyrus met een scène uit de tombe van Nefertari te kopen. We willen een kleiner formaat en vinden een heel mooie. 

Hend heeft intussen lunch voor ons geregeld. We krijgen een paar superverse pita's met falafels, heerlijk! 

Ons laatste doel van vandaag is het Grand Egyptian Museum. Het schijnt heel speciaal te zijn dat we daarheen mochten. Er werd speciaal een reservering gemaakt voor 13 uur. 

Hend vertelt echter dat het museum gedeelte zelf nog niet open is. We kunnen een hangende obelisk bewonderen en een enorm beeld van Ramses II. Verder gaat het vooral om het gebouw dat inderdaad heel mooi is in de stijl van de piramides. 

Eerlijk gezegd is het een beetje een teleurstelling. Ik heb van het begin af aan aangegeven dat ik de mummies wilde zien en dat museum bleek niet eens in ons schema te staan. 

We gaan er nu morgen tegen extra betaling wel heen, maar ik erger me aan zoiets. De hele reis is fantastisch geweest, maar er is een paar keer gewoon niet naar ons geluisterd. En dit museum vanmiddag was ook nog eens superduur volgens Hend. 

Nou ja, het is niet anders en we zijn om kwart voor drie al klaar met de dag. Tijd om van het zwembad te gaan genieten. Daar krijgen we een cabana, een hele privé kamer, wat een luxe. 

We krijgen een koud doekje om op te frissen en een spiesje met vers fruit. We zwemmen wat en lezen wat en tegen vijven gaan we terug naar de kamer. Daar kleden we ons voor het avondeten. 

Daarvoor gaan we naar Nairu, een Aziatisch restaurant in een boot aan de Nijl. Maar eerst moeten we een gevaarlijke weg oversteken. Daarvoor wordt een gratis auto geroepen. Binnen een paar minuten zijn we er, maar hoe straks terug??? 

We krijgen een tafel aan het raam met zicht op de Nijl. Dat is erg leuker, want de ene na de andere vrolijk verlichte boot vaart voorbij. Helaas is er veel weerspiegeling van het restaurant in de ramen, dus hopelijk geven onderstaande foto's een impressie. 

Het eten en de bediening zijn voortreffelijk. We delen de krab en garnalen kroketten en dan de biefstuk bao broodjes. Daarna hebben we beiden een unieke sushi rol. Die van mij met zeebaars en die van Rick met calamari. Het is allemaal even lekker. 

En dan komt het moment dat we weer naar de overkant moeten, terug naar het hotel. Gelukkig helpt onze ober daarmee. Het is werkelijk een kunst dat oversteken hier! Opgelucht staan we snel aan de overkant en lopen het hotel in. 

Dit was zo'n mooie dag waarop we dingen zagen, die al heel erg lang op ons verlanglijstje stonden. Vooral de Sfinx in het echt zien was mijn ding. Het is gewoon allemaal zo bijzonder. Morgen is onze laatste volle dag van deze vakantie. Die gaat vast ook weer mooi worden.