Dag 19 Jordanië, Israël en Egypte : Een deel van de terugreis

Geen wekker vanochtend en we staan om acht uur op. We voelen ons geen van beiden optimaal. Ik heb al een paar dagen een hinderlijke kriebelhoest en vrees dat ik Rick heb aangestoken. 

We pakken alvast wat in en gaan dan in alle rust ontbijten. Ik neem een beetje Egyptische ful, die lekker is maar net iets te dik voor mij. Verder schep ik mijn bord vol liflafjes. 

Als we klaar zijn gaan we naar boven om ons klaar te maken. De tijd gaat toch snel en om tien uur vragen we of we met de bagage geholpen kunnen worden. 

Karim en Ramy zijn er al en we gaan op weg naar het vliegveld. Daar zou iemand moeten zijn om ons verder te helpen, maar die is er nog niet. 

We nemen afscheid van Karim en krijgen van Ramy zelfs een hug. Dan leggen we zelf onze bagage op de roentgenmachine. 

Iemand die bij het vliegveld werkt legt onze koffers op een karretje en brengt ons naar de Royal Jordanian balie. 

Daar is het niet druk en onze koffers zijn snel gelabeld. Nu gaan we op die man wachten, die ons verder zou helpen, maar die komt maar niet. 

Dan gaan we zelf wel verder. De paspoortcontrole duurt vrij lang en dan moeten we nog door een tweede veiligheidscontrole. We zijn ervaren reizigers, dus hebben dat handhouden sowieso niet echt nodig. 

De vlucht met Royal Jordanian verloopt vlot. Voor $22 konden we de middenstoel reserveren zodat er niemand tussen ons in zat. Dat zouden meer maatschappijen moeten doen! 

We krijgen een lekkere wrap met rosbief en kaas en na anderhalf uur landen we in Amman. 

Daar sluiten we aan in de rij voor een visum, want we moeten onze bagage ophalen. We hebben negen uur voor onze vlucht naar Washington dus meer dan genoeg tijd. 

De bagage is er en als we alles naar de vertrekhal hebben gebracht blijkt dat de United balie pas om kwart over negen vanavond open zal gaan. 

Dat betekent vier uur in de vertrekhal wachten. Gelukkig zijn er stoelen en WiFi anders zou het helemaal erg zijn. Er is nergens iets te eten of drinken te koop hier. 

Langzaam tikt de tijd voorbij en dan is het eindelijk kwart over negen. We mogen onze bagage afgeven en dan na nog eens een paspoort - en veiligheidscontrole naar de Crowne Lounge. 

Wij vinden de VS altijd zo streng met alle controles, maar het is niets vergeleken bij deze landen! 

Het is fijn dat we naar de lounge kunnen, want Rick voelt zich belabberd en we zouden gewoonlijk allang in bed liggen. Kwart over een is absoluut de laatste (of vroegste) vertrektijd, die we ooit gehad hebben. 

Rick heeft geen trek, maar ik eet wat van het buffet. Verder bestel ik een lekker wijntje. De tijd gaat tergend langzaam, maar bij dit schrijven is het elf uur, nog anderhalf uur voor we aan boord mogen. 

Mijn volgende blog zal weer uit Vienna komen. Hopelijk kunnen we vannacht wat slapen. Allemaal bedankt voor de leuke reacties de afgelopen weken!