Over de aankomst in Amman

Ondanks de man achter mij, die de hele nacht hardop met zijn vrouw praatte, heb ik toch redelijk geslapen. 

Als ik om ongeveer kwart over acht onze tijd wakker word vliegen we al boven Turkije. We krijgen een ontbijtje met roerei en worstjes (van kip wordt erbij gezegd, want varkensvlees is natuurlijk taboe). 

Daarna wordt al gauw de landing ingezet en iets verlaat landen we om tien voor half vijf in Amman. Het is hier zeven uur later dan thuis. 

We zijn vrijwel als eersten uit het vliegtuig en dus de menigte voor. We worden opgewacht door Amir, die ons visum al heeft en ons in een mum van tijd door de paspoortcontrole loodst. 

Als hij aan de telefoon praat hoor ik hem "mushkila" zeggen en ik weet dat dat probleem betekent. Hij blijkt "geen probleem" te hebben gezegd. Amir vindt het prachtig dat ik wat Arabisch ken. 

Eenmaal door de douane brengt Amir ons naar Nael, die hier in Jordanië onze chauffeur zal zijn. 

Nael brengt ons door druk verkeer naar het centrum van Amman. Daar worden we bij de Grand Hyatt begroet door Fadi, die ons helpt met inchecken. 

Al onze bagage moet door de scanner, iets wat we nog niet eerder bij een hotel hebben meegemaakt. 

We krijgen onze sleutels en Fadi laat zien hoe de lift werkt (je moet je sleutelkaart eerst scannen zoals tegenwoordig normaal is). Rick en ik moeten er wel wat om lachen, maar we zijn werkelijk fantastisch ontvangen hier, geregeld door Audley, ons reisbureau. 

De hotelkamer is heel mooi en we hebben uitzicht op de grootste moskee in de stad. De gebouwen zijn hier vrijwel allemaal beige van kleur. 

Als we ons wat opgefrist hebben gaan we het hotel verkennen. Helaas is dit geen voetganger vriendelijk gedeelte van de stad, dus we hopen onze stappen in het hotel bijeen te krijgen. 

Gek genoeg zij we toch flink moe. We nemen plaats aan de bar op het terras buiten. Jris (Arabisch voor George) is super vriendelijk. 

Rick heeft ergens gelezen dat er een Jordaanse versie van Ouzo is. Die heet Arak en Jris vertelt dat ze deze bij speciale gelegenheden drinken. Ik vind hem lekkerder dan Ouzo, minder sterk. 

De zon gaat onder en van de dichtstbijzijnde minaret wordt tot het gebed opgeroepen (de Adzan) . Dit is nostalgisch voor mij, want toen wij in Senegal woonden gebeurde dat 5 keer per dag van de moskee vlakbij ons. Voor mij klinkt het als luidende kerkklokken. 

Ook Jris vindt het leuk mij te helpen met Arabisch. De afgelopen zes maanden van de taal leren waren zeker niet weggegooid, maar Duolingo zou die cursus uit moeten breiden. 

Voor ons avondeten gaan we naar 32 North in het hotel. Hier hebben ze een hele lijst plaatselijke gerechten. Rick neemt de mixed grill en ik de warme mezze. Het is heel lekker! 

Als we af willen rekenen staan alle drie de obers er opeens. Ze vragen mij hoe het eten was en ik antwoord "mumtez" (perfect) . Jris ziet er trots uit dat hij een zeldzaam exemplaar dat ook wat Arabisch spreekt heeft gevonden, zo leuk! 

Zo zijn de eerste indrukken van Jordanië super positief. Morgen komt Nael ons om acht uur al halen, dus het is zaak op tijd te gaan slapen.