Over de COVID-19 test

Midden in de nacht kon ik mijn brein weer eens niet uitzetten. Dan vliegt alles me opeens aan en lukt het maar niet om weer in slaap te komen. Gelukkig gebeurt dit niet vaak. Natuurlijk slaap ik het laatste stuk van de nacht heerlijk en word pas na achten wakker. 

Rick heeft mijn koffie weer klaarstaan en ik warm de overblijfselen van het ontbijt van gisteren op. Dat smaakt misschien zelfs nog lekkerder dan gisteren. Het is vandaag natuurlijk Koningsdag maar daar gaan wij niets van merken. 

Tot Ricks teleurstelling is er dan ook geen Oranje Bitter zoals andere jaren bij het feest wat de Nederlandse militairen hier gewoonlijk organiseren. Gelukkig voor Rick is er een lieve Nederlandse vriendin, die een paar flessen voor hem vond en die op zal sturen (met ook wat scheepstouw drop voor mij, dank je wel, Naomi!). 

Met al die gedachten aan Nederland denk ik terug aan onderstaande leuke foto, die we in 2005 in Volendam lieten maken. Op Facebook post ik ook nog wat foto's van andere Nederlandse klederdrachten, die ook bij mijn internationale vrienden in de smaak vallen. Tot mijn schande draag ik vandaag verder geen oranje. Die kleding is me te oncomfortabel en niemand, die me ziet. 

Dan is het tijd voor mijn op de plaats hardlopen. Orion gaat iedere keer weer lijdend naast onze voorraadkast staan en mij aanstaren. Ik moet daar zo hard om lachen! Ik roep hem naar me toe en als hij dan even lief gaat liggen krijgt hij wel een botje om op te knauwen. 

Als ik mijn stappen bijeenheb is het tijd voor de maandagse gewichtenroutine. Ik doe een van de routines, die Sharon me stuurde, en na afloop vind ik dat ik echt een goede workout heb gehad. Onderstaande foto is mijn uitzicht boven in de sportkamer. 

De receptioniste van de KNO arts belt terug dat de dokter heeft besloten met pensioen te gaan. Niet verwonderlijk in deze tijd en hij was er zeker aan toe. Ik krijg een aanbeveling voor een andere praktijk en bel die meteen voor een afspraak. 

Dat kan virtueel morgenochtend, maar dan moet ik wel eerst ontzettend veel formulieren online invullen. Dat moet allemaal voor een uur vanmiddag en ik raak ietwat in paniek want ik heb nog niet gedoucht of geluncht en we moeten een stuk rijden voor de COVID-19 test vanmiddag.

Met behulp van Rick lukt het allemaal. Ik ben schoon en heb een lunch van overblijfselen van dit weekend op als we tegen enen naar Sterling rijden. Dat is een rit van een half uur en het is even zoeken naar het juiste gebouw waar het laboratorium is gevestigd. 

Als we in het parkeerterrein staan moet ik een sms sturen dat we er zijn en dat ik een mondmasker heb. Daarna bellen zij voor het nummer van onze medische credit card om de $30 kosten te dekken. Ik mag meteen naar binnen met mondmasker op en handschoenen aan.

Eenmaal daar ruikt alles alsof het grondig gedesinfecteerd is, dus dat is wel fijn. De gedachte dat de persoon voor mij wellicht COVID-19 had vind ik niet zo leuk. Ik had eerlijk gezegd verwacht ontvangen te worden door mensen in vol "space suit". Ik ben dus verbaasd als ze enkel een chirurgisch masker en haarkapje dragen. Daar zou ik mij niet veilig bij voelen!

De ervaring van de test zelf is denk ik heel persoonlijk. Ik heb allerlei mensen op tv zien zeggen dat het afschuwelijk is. Tja, ik heb heel wat testen gehad in mijn leven en deze staat vrij onderaan qua narigheid. Met andere woorden, het valt me alles mee. Het gaat hoog in de neus, geen prettig gevoel, maar dat is alles.

Rick is verbaasd hoe snel ik weer buiten ben. Ik betwijfel ten zeerste dat deze test positief terugkomt, maar je weet maar nooit. Rick stelt voor een drankje te gaan halen bij Starbucks. Daar heb ik zeker zin in. Met een koffie voor Rick en een passion ijsthee voor mij rijden we huiswaarts.

Daar gaat Rick terug aan het werk en ik neem Orion even mee de achtertuin in. Ik neem wat foto's van de azalea's, maar ik ben eigenlijk doodmoe van alles. Orion ziet nog even kans om enorm modderig te worden dus ik maak zijn poten zo schoon mogelijk. 

Tijd voor mijn luie stoel en ik kijk naar Bed & Breakfast en Boer Zoekt Vrouw. Natuurlijk komt nu net de zon tevoorschijn. We hebben een erg koele lente tot nu toe. Iedereen klaagt altijd dat het hier van de winter naar de zomer gaat, maar dat is dit jaar niet het geval. Ik verlang er wel naar om lekker op het deck te zitten.

Voor ons avondeten hebben we de Duitse worstjes met zuurkool en bloemkoolpuree. Het is weer eens wat anders en zeer smakelijk. Ik ben gewoonlijk niet dol op Duits eten, maar vooral de knakworstjes vind ik heerlijk.

Het was weer een enerverende dag. Als mijn lichaam nu eens meewerkte zou het allemaal een stuk minder stresvol zijn. Maar goed, morgen gaan we verder. Allemaal een fijne dinsdag gewenst.