Over slecht nieuws van de dokter

Tegen achten word ik wakker uit weer een zeer levendige droom. Vroeger onthield ik mijn dromen bijna nooit, maar deze kan ik me terwijl ik dit typ nog voor ogen houden. Ricks kant van het bed is leeg en ik heb geen idee wanneer hij is opgestaan. 

Als ik beneden kom zijn Rick en Orion op hun ochtendwandeling. De koffie staat zoals altijd klaar en ik pocheer een ei voor mijn ontbijt. Ik heb een potje Maggi besteld van de Nederlandse winkel en dat smaakt er lekker op. Verder knauw ik een handje vol worteltjes op. 

Scott, de verpleegkundige van mijn NP, belt op dat ik vanmiddag om kwart voor drie terecht kan voor mijn oor. Daar ben ik heel erg blij om, want nog een heel weekend wachten lijkt me niet raadzaam. Ik kan helemaal niets meer horen met mijn rechteroor.

Vroeger dan gewoonlijk begin ik aan mijn hardlopen op de plaats. Ik kijk intussen een aflevering van The Great British Baking Show en zo heb ik voor ik het weet mijn stappendoel bereikt. Tijd om naar boven te gaan en Sharons nieuwste personal training aanwijzingen te volgen.

Deze keer zijn er veel combinatie oefeningen waarbij zowel boven- als onderlichaam gebruikt worden. Tussen alle sets in moet ik dan een minuut mijn hartslag omhoog brengen door iets aerobics te doen. Het halve uur is zo voorbij en dat terwijl ik er zo tegenop zag. Ik heb er zelfs over gedroomd dat ik het moest doen, maar teveel pijn had. Waar het brein al niet mee bezig is.

Tijd voor mijn uurtje ontspannen met spelletjes op mijn telefoon. Behalve mijn dagelijkse Elevate wat mijn brein jong moet houden, speel ik ook Scattergories. Daarbij krijg je een onderwerp en een letter en moet je een origineel antwoord geven.

Alle unieke antwoorden krijgen 10 punten dus 60 is de score als niemand hetzelfde antwoord geeft als jij. Je kunt echter ook ongewone of zeldzame antwoorden geven en daarmee meer punten verdienen. Bij het onderwerp "Engels werkwoord" kreeg ik maar liefst 75 punten. Dat is mijn hoogste score ooit en dat voor een wel heel erg Engelstalig onderwerp. Super leuk spel, ik raad het aan.

Als Rick zijn lunchpauze neemt bestellen we salades van Panera. Bij aankomst wil Rick het gegeven nummer bellen, maar de medewerker herkent ons al als vaste klanten en komt onze bestellingen naar de auto brengen. Rick kijkt nog even verlangend naar het ernaast gelegen Ben&Jerry's, maar zo'n ijsje mag hij van zichzelf maar eens per week.

Het heeft vanochtend geregend en blijft somber buiten. Ik wacht gelaten tot ik naar mijn doktersafspraak kan. Daar komt de zeer vriendelijke verpleegkundige Leah me halen en brengt me naar de praktijk boven. Zo vreemd om die helemaal leeg te zien!

We dragen beiden mondkapjes en hebben handschoenen aan. Leah kijkt in mijn oren en mijn (kleine, want ik heb daar nooit eerder last van gehad) hoop dat het enkel oorsmeer is vervliegt meteen. Beide oren zijn helemaal schoon.

Daarna doet ze een test, die de druk op mijn trommelvlies meet, en een gehoortest. Die laatste is helemaal goed links, maar rechts hoor ik niets. Dan komt dokter Tandiciarz binnen, haar zag ik een paar maanden geleden ook met de campilobacter bacterie.

Ze vertelt dat zij helemaal niets kan zien in mijn oor en daardoor is de diagnose acuut gehoorverlies. Zij zegt dat dat vaak door een virus komt en wil dat ik voor COVID-19 word getest. Verder schrijft ze steroiden voor en wil dat ik een afspraak met een KNO arts maak.

Toch wel heel beduusd door deze diagnose sta ik om half vier weer buiten. Ik had al niet verwacht dat het oorsmeer was, maar dacht misschien een of andere ontsteking ondanks dat er geen pijn is. Nu maar hopen dat de steroiden gaan helpen en ik mijn gehoor zoveel mogelijk terug krijg.

Mijn voornemen om na de dokter foto's van bloemen te gaan nemen laat ik varen. Daar staat mijn hoofd even niet naar.  Ik ga dus zonder verder oponthoud huiswaarts. Onderweg vertel ik Rick het voor mijn gevoel slechte nieuws.

Thuis wacht Rick me al op en is een goede schouder om toch even op uit te huilen. Dit kan er allemaal ook nog bij. Ik bel het laboratorium om een afspraak voor de COVID-19 test te maken en die zullen terugbellen. Verder laat ik een berichtje achter bij de KNO arts hier in Vienna waar ik al eens eerder heen ben geweest.

Na een uurtje krijg ik bericht van de Walgreens dat de steroiden opgehaald kunnen worden. Rick en ik gaan door de drive thru. Ik had gehoopt vandaag al te kunnen beginnen, maar het is een kuur van vijf dagen, die ik morgenochtend pas kan starten.

Na deze week hebben we ons happy hour wel verdiend! Gisteren was er haring, vandaag is er paling. Zo'n delicatesse! Ik weet niet welke ik lekkerder vind. Jammer dat het weer hier vaak te warm is om vis uit Michigan te laten bezorgen.

Intussen bedenken we waar we eten van willen bestellen. Dat wordt Sweetwater Tavern. Het ophalen daar is zo makkelijk. Ze zetten alles wat wij via de app hebben besteld achterin de auto.

We smullen van de krab en garnalen fritters en dan is mijn hoofdgerecht heilbot met een lekker mengsel van groentes en champignons. Rick heeft een burger, die er ook heel goed uitziet. Dit restaurant stelt nooit teleur en het is het perfecte eten om mijn gemoed omhoog te halen.

En zo begint weer een weekend. Wat voor avonturen zullen we de komende dagen beleven? De ervaring leert dat ze voorbij vliegen. Allemaal een heel fijn (voor degenen in Nederland lang) weekend gewenst!