Over een drukke maandag

Alweer heb ik zo vreemd gedroomd, dit keer was ik in Nederland en kon nergens naar toe en niemand bezoeken. Het zijn geen nachtmerries maar wel intensieve dromen. Ik vraag me af waar het van komt want anders droom ik nooit zo specifiek. 

Zoals iedere weekdag is Rick allang op als ik rond achten beneden kom. Dat niet alleen, hij heeft de basement al gestofzuigd en de was opgevouwen. Dat waren dingen, die ik vandaag ging doen, maar Rick had er naar zijn zeggen zin in. Ik heb echter zo'n donkerbruin vermoeden dat hij het voor mij deed.

Ook de koffie staat al klaar en ik heb wat gerookte zalm en tomaat bij als ontbijt. Om kwart over negen zou ik gewoonlijk een afspraak bij mijn endocrinoloog hebben, maar dat gaat nu virtueel via video bellen. Dokter Kella draagt een mondkapje terwijl ze mij te woord staat.

Haar man heeft hoogst waarschijnlijk COVID en om haarzelf en haar dochter te beschermen dragen zij mondkapjes. Haar man is alleen maar het huis uit geweest om boodschappen te doen dus heeft het virus waarschijnlijk in een supermarkt opgelopen. Oei, niet fijn om te horen aangezien ik vanochtend onze wekelijkse boodschappen ga halen. 

Het consult is de jaarlijkse controle van mijn schildklier. Mijn bloed is daar in december nog op onderzocht dus er is geen haast om dat nog eens te doen. Mijn huidige dosis medicijn wordt voortgezet en eind juni, begin juli raadt Dr. Kella me aan die bloedtest voor het hele jaar te laten doen. 

Na het dokters"bezoek" doe ik mijn cardio en ga dan naar boven voor de maandagse gewichten routine. Die is weer pittig en na afloop heb ik toch altijd weer een goed gevoel. Ik douche gauw en maak me klaar om die boodschappen te gaan doen. 

Bij The Fresh Market is het nu verplicht iets voor je neus en mond te dragen. Ik ga er in vol ornaat met bril, mondkapje en handschoenen naar binnen. Die handschoenen gooi ik na afloop weg en doe een nieuw paar aan voor de Giant. Als laatste, met nog een paar schone handschoenen aan, haal ik wat dingen bij Whole Foods en dan kunnen we er weer even tegenaan. 

Thuis helpt Rick me de boodschappen ontsmetten. Net hoorde ik op de radio dat dat nu toch weer aan wordt geraden. Is het nodig? Niemand weet het, maar wij doen het gewoon. Met ons tweeen hebben we nu ook weer niet zoveel dat het een dagtaak is.

Intussen val ik om van de honger en we maken snel onze salades. Het is weer heerlijk in het zonnetje voor het huis. Rick gunt zichzelf geen lange lunchpauze en gaat meteen weer terug aan het werk. Ik blijf nog even zitten en ga dan mijn weekdaagse rondje Vienna doen.

Onze buurt is zo ontzettend mooi op het moment! Ik waan me in een park met alle azaleastruiken en bloeiende dogwoods. Sommige mensen hebben gewoonlijk saaie groene tuinen, maar in dit seizoen zijn ze prachtig.

Gek genoeg ben ik heel moe van het boodschappen doen. Rick denkt dat dat ook door de stress komt. Bovendien zit mijn rechteroor dicht, ik kan minder goed horen en het suist. Ik krijg er hoofdpijn van. Als dat zo blijft moet ik een oor-, neus- en keelarts bellen. Toch geniet ik weer van het fotograferen van onderstaande bloemen.

De rest van de middag breng ik op mijn luie stoel door. Ik kijk eerst de Boer Zoekt Vrouw aflevering van gisteren. Tot nu toe niet bepaald verrassingen daar. Ik lees telkens een rumoer dat een van de vrouwen van Geert Jan hem heeft bedonderd. Ik ben heel benieuwd wie want ze lijken beiden zulke nette dames (als het al waar is natuurlijk).

Daarna ga ik verder met The Great British Baking Show. Om half zes is Rick klaar met zijn werk en we praten bij over de dag. We vinden dit allebei een "gewonnen" uur want voor het thuiswerken was dit de tijd dat Rick naar huis reed.

Voor ons avondeten hebben we verse krab cakes, spinazie en bloemkool tots. Het is een lekker maal en een goede afsluiting van deze maandag. De komende drie avonden maken we zelf ons avondeten en ik probeer er variatie in te brengen. Dat is me volgens mij deze week weer gelukt.

We luisteren naar het nieuws en houden ons hart vast met alle protesten tegen de thuis blijf bevelen in de verschillende staten. Het is wel begrijpelijk want er is vrijwel geen vangnet hier in de VS en het Congres doet er eeuwig over om tot een overeenkomst te komen wat betreft hulp aan kleine ondernemers en werklozen. We zullen zien wat ervan komt, maar voor de komende maanden blijven Rick en ik zoveel mogelijk thuis!