Over een pijnlijke injectie door mijn trommelvlies en Kai's verjaardag

Rick staat telkens zo gedisciplineerd rond zeven uur op. Dat lukt me gewoon niet, al ben ik wel wakker. Tegen achten is goed genoeg. Vanochtend douche ik ook maar meteen en kleed me in gewone kleding in plaats van sportkleding.

Het is vandaag Kai's 28ste verjaardag. Het voelt toch wel raar. We geven hem een cadeaubon voor Steam waar hij nieuwe spellen kan kopen. Dat was zijn wens. Verder is het natuurlijk niets zo'n leuke verjaardag onder lockdown in Frankrijk. Maar Kai deelt een foto van heerlijke Franse gebakjes, die hij en Raquel hebben verorberd. Kai heeft niet veel nodig dus ik denk dat hij toch genoten heeft van zijn verjaardag, hoe vreemd ook. 

Omdat Rick enorm met me te doen heeft, heeft hij Starbucks voor ons ontbijt gehaald. Als dat op is brengt Rick me naar Fairfax ENT voor mijn gehoortest en afspraak met de KNO arts. Ik doe mijn mondmasker op en krijg mijn informatie mee. Voor de gehoortest moet ik naar het Fairfax Hearing Center beneden. 

Daar moet ik voor mijn gevoel vrij lang wachten tot de dokter binnenkomt. Intussen kijk ik er eens rond en zie een kastje met allemaal ouderwetse gehoorapparaten. Wel grappig, de receptioniste legt net het gebruik van een modern gehoorapparaat uit aan een klant en dat is bijna microscopisch vergeleken bij onderstaande apparaten.

Volgens mij heb ik al sinds mijn kindertijd geen gehoortest meer gehad. Ik vind het dan ook vrij interessant om te doen. Ik moet me wel goed concentreren, want mijn gedachten gaan al gauw met me op hol en dat kan niet als ik bij ieder piepje een knopje moet indrukken.

Daarna moet ik woorden, die een man in mijn oor spreekt, herhalen. Volgens mij gaat dat heel erg goed. Van die piepjes weet ik het niet. Ik druk op het knopje wanneer ik iets hoor piepen want soms is het vrijwel onhoorbaar.

Er is goed nieuws als ik klaar ben. Het gehoor in mijn linkeroor is beter dan gewoonlijk voor iemand van mijn leeftijd. Het rechter oor "slaagt" ook, alleen niet in de heel hoge frequenties. Dat terwijl ik daar vrijdag helemaal niets mee hoorde!

Dokter Blank komt in vol COVID-19 ornaat binnen nadat een verpleegkundige mijn pols, temperatuur en mijn zuurstofgehalte heeft gemeten. Dat laatste misschien vanwege het coronavirus want dat is nog nooit eerder gedaan. Gelukkig is dat allemaal goed.

Nadat ze de resultaten van mijn gehoortest uit heeft gelegd, zegt dokter Blank dat er drie opties zijn. Een is dat veel mensen gewoon doorleven met dat kleine gehoorverlies dat ik heb. Twee is de steroide injectie in mijn oor en drie de steroide injectie en orale prednison.

Dat laatste wil ik echt niet en dat raadt zij gelukkig ook af. Het eerste wil ik ook niet, want wat als die injectie het gehoor helemaal terugbrengt? Ik ben een angsthaas en die injectie heeft me vannacht wakker gehouden, maar ik ga er toch voor.

De verpleegkundige komt de spullen klaar leggen en dan moet ik op mijn rug gaan liggen. Dokter Blank heeft al gezegd dat juist het verdovingsmiddel pijn zal doen, maar dat valt me nog even flink tegen!!! Ik moet diep ademen om het aan te kunnen.

Daarna voel ik de prik door mijn trommelvlies niet, maar wel de vloeistof, die er in wordt gespoten. Dat heeft als effect, en gelukkig ben ik daar ook voor gewaarschuwd, dat ik super duizelig word. Zo duizelig ben ik nog nooit geweest, wat een gewaarwording om alles letterlijk te zien draaien. Dat gaat na een minuut of zo over en dan moet ik twintig minuten blijven liggen.

Gewoonlijk ben ik nogal stoicijns met vervelende testen, maar ik moet toegeven dat deze er echt een was, die ik niet nog eens wil hebben. Toch moet ik volgende week terugkomen voor nog een gehoortest en evaluatie of een tweede injectie nodig is. Als het je gehoor erdoor terugbrengt heb je het ervoor over, weet ik nu.

Met een recept voor een MRI van mijn binnenoor met en zonder contrast loop ik naar buiten. Rick heeft intussen vanuit zijn auto gewerkt. Hij had niet verwacht dat alles zo lang zou duren dus we haasten ons naar huis, zodat Rick op tijd is voor een belangrijk telefoongesprek met een klant.

Voor het eerst in weken geef ik mezelf vrij van mijn tienduizend stappen doel. Deze hele ervaring heeft alle energie, die ik had, weggezogen. Met wat ibuprofen tegen de pijn ga ik buiten op het deck zitten. Vandaag is de enige dag deze week dat dat kan dus ik ga er volop gebruik van maken.

Orion heeft vanochtend weer van zo'n hondenblik, die me enorm doet lachen. 

Op Facebook lees ik van iemand in de buurt dat zij al kolibri's heeft gezienn. Tijd om onze kolibri voeder te voorzien van nektar en op te hangen. Hopelijk vinden ze hem gauw. Er zijn maar weinig dieren, die me zoveel plezier geven als die kleine vogeltjes.

Om twaalf uur heeft Rick een korte pauze en maken we onze lunch. Behalve de salade heb ik er een low carb sneetje brood van Mestemacher bij. Dat is wel heel erg lekker dus we bestellen er meer van Amazon.

Na het eten gaat Rick weer aan het werk en ik heb geen zin er met de van op uit te gaan. Ik neem wat azalea foto's in de achtertuin en maak dan een half uur lang ommetje door de buurt. Zo kom ik ook heel wat mooie bloemen tegen. Mijn doel is om de helft van mijn gewoonlijke stappendoel te bereiken en dat lukt ruimschoots.

De rest van de middag plant ik mezelf afwisselend op het deck en in de tuin in de zon. Orion volgt iedere keer. Hij vindt het zo fijn buiten! Jammer dat het morgen weer slecht weer wordt. Ooit zal dit zeer ongewone koele en regenachtige weerspatroon plaatsmaken voor de zomer. Geduld is een schone zaak, maar ik heb er niet veel van op het moment.

Voor ons avondeten verzorgt Rick een heuse kaasfondue (kant en klaar van de Duitse winkel met kirsch erbij). Ik heb gisteren alle groentes ervoor ingeslagen en hij heeft vandaag brood gekocht en bij de slijter kirsch gehaald.

Dat brood laat ik voor wat het is, maar de rest is wel heel erg lekker! Bloemkool, broccoli, worteltjes en paprika, gedoopt in kaas smaakt alles super! Het is ook een gezellig langzaam maal zo met zijn tweeen.

En nu ben ik doodmoe. Zo heb ik werkelijk nooit iets en dit jaar lijkt het ene na het andere te komen. Ik moet de injectie in mijn voet ooit nog krijgen, maar ik kan me niet voorstellen dat die erger is dan die in mijn oor! Misschien ook weer een voordeel bij een nadeel. Mijn bed zal me vanavond vroeg zien.