Over nog een winderige dag

Acht uur is er weer voor ik het weet. Langer wil ik niet blijven liggen want dan gaan mijn gedachten de verkeerde kant op. Als ik beneden kom is Rick er niet. Niet veel later komt hij terug met mijn geliefde nitro brew van Starbucks als verrassing, zo lief! 

Rick is ook nog even tijdens het senioren uur de Giant ingegaan om te kijken of ze w.c. papier hadden. Dat was niet het geval, maar gelukkig kunnen we nog even vooruit (later lees ik op Facebook dat ze een paar uur later een hele lading binnenkregen). Gelukkig was Ricks missie niet helemaal voor niets, want de bloemkool tots waren eindelijk weer voorradig. 

Rick gaat vanochtend vanuit zijn auto werken en ik doe na mijn ontbijt weer mijn uur cardio. Als ik daarmee klaar ben zijn Mia en de Deense doggen van de buren duidelijk ook buiten aan het geblaf te horen. Ik ga met Orion de tuin in en hij rent goed heen en weer langs de omheining. Ik klets van verre wat bij met Lorraine en net als ik zeg dat ik maar beter naar binnen ga voor Orion in de vijver springt hoor ik een plons, gr! 

Met een natte, maar wel schone, hond ga ik dus naar binnen. Daar speel ik mijn gewoonlijke brein spelletjes en gooi de was in de machine. Dan is het tijd voor mijn douche. Tegen de tijd dat ik weer fris en fruitig beneden kom is Rick ook terug.

Hij wil een salade van Chick Fil A, maar ik vind mijn eigen salade lekkerder dan degenen, die nu bij restaurants te verkrijgen zijn. Bovendien zijn er ingredienten over, die op moeten. Ik maak dus weer mijn zeer smakelijke combinatie van verschillende sla soorten, mini tomaten, mini paprika's, komkommer, augurk (en sap), ham en geraspte Parmezaanse kaas.

Als Rick terug is met zijn salade eten we samen op de stoep in de zon. Vannacht heeft het echt gestormd en nog steeds staat er een flinke bries. Voor het huis zitten we in de luwte en is het zeer aangenaam vertoeven.

Rick gaat terug aan het werk en ik neem Orion mee voor onze inmiddels dagelijkse excursie. Hij weet het al en staat klaar om in de van te springen. Nu is het nog koel genoeg om hem mee te nemen, maar dat zal niet lang meer duren.

Met dit mooie weer zijn er weer heel wat mensen op de been en fiets, maar er wordt goed afstand gehouden. Alleen op het fietspad is dat niet mogelijk en Vienna heeft vandaag al gewaarschuwd dat het afgesloten zal worden als het te druk wordt. Dit weekend zal het mooi weer worden en net als in Nederland gaan Amerikanen dan ook naar buiten, althans in dit gebied.

Met de wind is het net als gisteren een uitdaging om scherpe foto's van de tulpen en andere bloemen te maken. Dezelfde dame als gisteren komt ook weer en we hebben van verre een kort gesprek. Het helpt haar net als mij erg foto's van al die kleuren te maken. Heel begrijpelijk!

Na deze kleurenpracht gefotografeerd te hebben ga ik huiswaarts en laat Orion weer even in de tuin. Er zijn zoveel wandelaars op het moment dat ik geen zin heb om in de buurt met hem te gaan wandelen. Als we weer binnenkomen heeft Rick tijd voor een pauze.

Zonder Orion lopen we een stuk door de buurt en merken dat mensen nu echt afstand houden. Dat we het virus in ons midden hebben blijkt wel als we een e-mail krijgen dat een van de dochters van onze buren vier deuren verderop het lijkt te hebben. Zij is astma patient dus extra zorgelijk, maar tot nu toe gaat het als een gewone ziekte schrijft haar moeder.

Wij hadden dat happy hour en avondeten op onze eigen oprit als plein zondag, maar Rick en ik hielden meer dan genoeg afstand en zij was daar toch al niet veel aanwezig. Wij blijven alle voorzorgsmaatregelen nemen inclusief niet meedoen aan de eventuele herhaling morgenavond. Ik betwijfel dat dat nu door zal gaan.

Christine belt en we praten bij al is er niet veel te melden. Het is toch fijn om onze zorgen te uiten tegen elkaar. Als wij ophangen is het tijd voor happy hour. Rick maakt vanavond een heuse margarita voor zichzelf en voor mij een martini met wat bloody Mary mix er doorheen.

Vanavond proberen we eens Doordash, een van de apps waarmee je restaurant eten aan huis laat bezorgen. We bestellen van Passion Fin, een Japans restaurant, en beiden sushi en sashimi. Het fijne van dit restaurant is dat ze alles zonder rijst doen. Gisteren zondigde ik wat met het rijstpapier dus helemaal goed om vanavond zonder onnodige koolhydraten te eten.

Het smaakt ons zeer goed! Deze week leek toch wel lang te duren, anders dan anders, maar nieuwe realiteit. Eens kijken wat het weekend gaat brengen. Blijf gezond allemaal en hartelijk dank voor de vele reacties, die vind ik heel fijn!