Over Memorial Day

We slapen tot half negen uit en eigenlijk vinden we dat beiden te lang. Morgen begint de werkweek weer voor Rick en dan zullen we eerder opstaan, denk ik zo. Het is vandaag Memorial Day, de Amerikaanse Dodenherdenkingsdag. 

Gewoonlijk is dit het onofficiele begin van de zomer en zouden we hoogstwaarschijnlijk in onze timeshare in de Outer Banks van North Carolina vertoeven. Dat ging dit jaar dus niet door, het timeshare complex gaat volgende week pas open en ik denk toch niet dat we gegaan zouden zijn. 

In plaats van de Duck Donuts, die we misschien vanochtend genuttigd zouden hebben, halen we koffies bij Starbucks en de Spanish Scramble van Anita's. Rick eet alles op, ik bewaar de helft voor een van de komende dagen. We eten het buiten op want het is er warm genoeg voor. 

Na het eten maken we ons klaar om de stad in te gaan. We willen onze stappen bijeen krijgen door langs de monumenten te gaan lopen. Met Memorial Day zijn de oorlogsmonumenten nog indrukwekkender met allemaal kransen en veel Vietnam veteranen, die ondanks de coronacrisis toch naar de stad zijn gekomen om hun gevallen kameraden te eren.

Daardoor is het wel drukker dan de afgelopen paar keer dat we op de Mall waren, maar omdat alles zo uitgestrekt is gaat afstand houden van elkaar vrij goed. Wij hebben onze mondkapjes op en ik denk zo ongeveer de helft van de mensen, die we tegenkomen ook. 

In Washington DC is het wet om buitenshuis een mondkapje op te hebben, maar zo buiten wordt dat niet gecontroleerd. Als je ergens een winkel binnen zou gaan zonder mondkapje kun je een boete krijgen. 

En dat brengt me weer bij de Chipotle ervaring, die we zaterdag hadden. Ik heb via Facebook geklaagd en kreeg daar meteen reactie op. Het is heel slecht voor het bedrijf om zulke klachten te krijgen. Er wordt dan ook beloofd er meteen werk van te maken en ik krijg een gratis maaltijd op mijn app. Die mag Rick dan binnenkort gaan innen. 

Terug naar onze monumentenwandeling. We vinden een heel gunstige parkeerplaats langs Constitution Avenue naast de Mall. Hier staat het gewoonlijk op zo'n weekend propvol, maar vandaag is er heel wat plek. 

Langs het huisje van de sluiswachter op onderstaande foto lopen we naar het Tweede Wereldoorlogsmonument. 

Alles is eenrichtingsverkeer en de zijuitgangen van het monument zijn afgesloten. Natuurlijk zijn er altijd een aantal mensen, die zich niets van de borden aantrekken, maar de meesten volgen de richtingsborden gehoorzaam. 

Ook bij het Lincoln Memorial ga je rechts de trappen op naar boven en links weer naar beneden. We nemen een kijkje bij Mr. Lincoln, die hier al 98 jaar over de Mall uitkijkt. Ik vertel Rick ook wat van de feitjes, die ik mijn klanten gewoonlijk aanwijs. Rick wist bijvoorbeeld niet dat dit monument 36 kolommen heeft, omdat er ten tijde van Lincoln 36 staten waren. 

We lopen verder door het Koreaanse oorlogsmonument. Er is hier ook een verse krans en het blijft mijn favoriet. Ook hier vertel ik Rick wat van de symboliek, die ruimschoots aanwezig is in dit monument. Gewoon erlangs lopend heb je geen idee hoe hard erover na is gedacht. 

We steken over naar het Tidal Basin waar we door het Martin Luther King Jr. Memorial naar het Franklin D. Roosevelt memorial lopen. Niet vlak langs het Tidal Basin want daar liggen grote plassen. Hier is het overal helemaal uitgestorven! We zijn vrijwel de enigen. Zo kan ik eindelijk eens foto's maken zonder andere mensen erop. 

Dan lopen we terug om aan de andere kant van het Lincoln Memorial het Vietnam Veteranen monument, oftewel "de Muur", te bezoeken. Ook bij dit monument is het eenrichtingsverkeer. De veteranen hier zijn vrijwel allemaal in leer gekleed, want met de motor gekomen. Opvallend is dat geen van hen een mondkapje draagt, terwijl zij flink op leeftijd zijn. Natuurlijk is de kans het virus buiten op te lopen heel klein, maar toch aanwezig. 

Na dit momument bezoeken we een vrij onbekend monumentje; dat van de 56 ondertekenaars van de Onafhankelijkheidsverklaring. Die ligt helemaal aan de andere kant van de vijver waar wij meestal langslopen en ik betwijfel of Nederlanders of Vlamingen dit interessant vinden, dus ik sla dit monument met mijn rondleidingen over. Voor ons is het wel een stukje geschiedenis nagemaakt met al de goudkleurige handtekeningen. 

We besluiten nog even naar de achterkant van het Witte Huis te lopen waar we de helicopter met nummer 45 net weg zien vliegen. Voor Rick iets wat hij nog zelden heeft meegemaakt. Ik wel al vaak en ik vond het veel indrukwekkender om te weten dat Obama in die helicopter zat dan de huidige bewoner van het Witte Huis. 

Net als we terug bij de auto zijn laat Fitbit het vuurwerk van 10000 stappen zien. Het was een fijne manier om ze bijeen te krijgen. Op weg naar huis halen we salades van Panera voor de lunch. We kunnen vandaag volop genieten van het deck en eten dan ook aan de tuintafel daar.

Daarna zoek ik mijn hangmatstoel op en Rick zet ons nieuwe deckbankje in elkaar. Onderstaande foto laat wel zien hoe nodig dat was!! Nu kunnen we er ook daadwerkelijk op zitten. 

De rest van de middag doen we niets. Ik ben verslaafd aan het Disney Emoji spelletje. Zoveel leuker dan Candy Crush want je moet allerlei opdrachten uitvoeren om tot het volgende niveau te komen. Dat wordt ook steeds moeilijker, dus zeker iets wat je brein wakker houdt.

Jammer genoeg zijn de haring en paling alweer op, maar we hebben ook nog een lekker stuk Goudse kaas met tomaat en olijf en een andere met mosterdzaad om van te snacken. Mijn glaasje Brancott sauvignon blanc smaakt er heel goed bij! Die Nieuw Zeelandse sauvignon blanc vind ik de lekkerste wijn ooit. 

Voor het avondeten bestellen we het Libanese maal dat we gisteren niet konden krijgen. Ik heb gegrilde haloumi kaas, worstjes en met spinazie gevulde pasteitjes. Volgende keer neem ik de fatoush salade, die Rick heeft, want die ziet er heerlijk uit. Het is en goede afsluiting van een mooie Memorial Day!

Allemaal een heel fijne dinsdag gewenst!