Over het weekend

Zaterdag

Voor de verandering ben ik eens eerder op dan Rick. Die ging een stuk later dan ik naar bed. Ik voel mijn spieren weer van de gewichtenroutine van gisteren. Dat maakt het bed minder comfortabel. Ik weet niet goed hoe ik kan voorkomen dat ik zoveel spierpijn krijg. Dat heb ik na sessies met Sharon nooit zo erg. 

Met een dosis ibuprofen gaat het wel weer en als Rick ook weer paraat is gaan we Vienna in. Daar halen we koffies bij Starbucks en omeletten bij The Virginian, die van mij met tomaat, spinazie en champignons. In de auto met alle ramen en het dak open eten we het op.

We hebben namelijk een lijstje af te werken. Eerst halen we medicijnen voor Orion en mij op bij de drive thru van Walgreens en dan gaan we naar Safeway. Op het moment zijn de vreemdste dingen niet te krijgen. 

 Orion krijgt altijd kaas uit een spuitbus om zijn medicijnen mee in te nemen. Die was bij de Giant niet te krijgen gisteren. Deze Easy Cheese is echt niet te pruimen voor een gewoon mens, maar  hij is overal uitverkocht! We vinden nog een laatste paar Easy Cheese's en daar moeten we het kennelijk voorlopig mee doen. Wie eet nou Easy Cheese??? Er zijn duizend keer lekkerdere kaas dips en dergelijke te krijgen. 

Onze auto's zijn heel erg aan een wasbeurt toe en Ricks auto is als eerste aan de beurt. We rijden door de wasstraat en hebben dan weer een keurige blauwe BMW i3. Nu de van nog en die gaan we vanmiddag doen. 

Thuis maait Rick de voortuin en maakt de jacuzzi weer klaar voor gebruik. Ik loop halfslachtig mijn stappen tot ik er 5000 bijeen heb. Ik heb er geen zin in vandaag. Hopelijk komt het totaal later vandaag nog op 10000 (edit: ik heb het gehaald). 

Op het moment hebben we nogal wat chipmunks om ons huis. Er zijn er een paar, die het onder de hot tub leuk vinden en ook in de voortuin heeft er een een holletje. Als ik een Amazon pakket van de stoep wil halen kijkt hij of zij mij heel brutaal aan. In onderstaande foto zie je dat. 

Om twaalf uur hebben we met de kinderen afgesproken voor een Teams video bellen. Ons neefje in Massachusetts is voor zijn high school geslaagd en mijn zus vroeg iedereen een video te maken om hem te feliciteren. 

Die wordt erg leuk en natuurlijk hebben we daarna ook veel te bepraten. Katja heeft haar rust in tuinieren gevonden en er is een kans dat de verpleegkundigen gaan staken, al hoopt zij van niet. Katja zal dan ook staken, maar dat betekent tegelijkertijd geen inkomen.

Met Kai en Raquel gaat het goed. Kai zit op hun balkon, in Lyon is het net zulk lekker weer als hier. Saskia is druk met inpakken voor haar verhuizing. Ik ben blij dat zij Justin heeft, want dit soort dingen zijn extra stresvol voor haar. 

Als we weer afscheid hebben genomen is het lunchtijd. We rijden naar het Mosaic District en halen kabobs (voor mij zalm) met hun heerlijke spinazie en mini paprikaatjes van Sheesh Grill. Op het plein in het midden eten we het op. 

Het is hier beduidend drukker dan een paar weken geleden, maar iedereen draagt mondkapjes en houdt genoeg afstand. Sommige restaurants hebben een paar mensen op hun terrassen, maar ze zijn niet vol, want mag maar 50% en met zes voet (1,8 meter) afstand. 

Na het eten maken we een wandeling door deze buurt, die zo Europees aandoet met al zijn winkels beneden en appartementen boven. Ik doe een kleine vreugdedans (volgens Rick) als ik zie dat hier ook een Sephora komt. Dan hoef ik echt vrijwel nooit meer naar de mall. 

Net op tijd voor het aftellen voor de lancering van de SpaceX bemande raket zijn we terug. Wat spannend is dat! De eerste keer in negen jaar dat de VS een bemanning de ruimte in stuurt. Echt een prachtig gezicht en ik krijg er een brok van in mijn keel. 

Rick maait nog even de achtertuin en dan gaan we met de van op pad. Orion mag mee. We gaan door de wasstraat en alle insectenlijkjes op de voorruit en elders worden er eerst bekwaam afgespoten. De voorruit was er wit van na Ricks reis naar Michigan. 

Met een schone van rijden we naar Whole Foods. We willen vanavond een Indonesische maaltijd maken. De biefstuk sate vinden we met gemak en de bloemkoolrijst en sate saus van Conimex hebben we al. Maar ik wil er komkommersalade bij maken en Whole Foods heeft bijna geen verse groentes meer en ook geen komkommers.

Op hoop van zegen gaan we dan maar naar de Giant waar de komkommers gelukkig wel voorradig zijn, maar ook niet ruimschoots aanwezig. In ieder geval hebben we na bezoeken aan drie supermarkten voorlopig wat we nodig hebben. Hopelijk kunnen we nog even met onze schoonmaakmiddelen door, want die zijn ook nergens te krijgen. 

Thuis maken we onze happy hour drankjes en gaan op het deck genieten van de lekkere garnalen, die we als borrelhapje hebben gekocht. Dit weer is werkelijk zo perfect! Zevenentwintig graden en bijna geen luchtvochtigheid, daar hoort gewoon barbecuen bij. 

Rick grilt de biefstuk sate en ik maak de komkommersalade. We maken sate saus van een pakje Conimex en de bloemkoolrijst komt uit de magnetron. Een handje vol kroepoek maakt het geheel af. Het doet me aan mijn jeugd denken. Als mijn vader kookte was het altijd Indonesisch en super lekker. Jammer dat hij niet vaak kookte. 

We blijven nog een tijdje buiten zitten en dan gaat de tv aan en het brein op nul. Wat een leuke en drukke zaterdag was dit!

Zondag

We zijn voor achten al uit bed want we hebben plannen voor vanochtend. We willen naar Great Falls Park en Orion gaat ook mee. Onderweg halen we ontbijt van Starbucks en zijn zo nog voor negenen bij de ingang van het park.

Dat is lange tijd dicht geweest en nu mag er een bepaald aantal auto's in. Het is dus zaak vroeg te zijn (als we vertrekken is de ingang versperd en staat er een lange rij wachtende auto's). Wij worden naar de zij parkeerplaats gestuurd. Dat is wat vervelend, want daar zijn veel mensen en wij wilden daar juist van weg blijven vanwege Orion.

Tot onze grote verbazing (en genoegen) reageert Orion helemaal niet op al die mensen. We kunnen goed afstand houden en zolang mensen hem negeren gaat het prima. Orion heeft meer interesse in alle luchtjes, die hij ruikt.

Ondanks de limiet op bezoekers vinden we het nog flink druk, maar iedereen houdt zoveel mogelijk afstand en veel mensen hebben net als wij mondkapjes op. Het laat ook zien dat je het allemaal heel serieus neemt.

Als er andere honden langskomen gaat Orion wel flink tekeer. Voor we naar de watervallen gaan kijken doen we hem, na de langste wandeling, die we ooit met Orion bij Great Falls hebben gemaakt, terug in de van. 

Bij de uitkijkpunten is het nog wat drukker dus het is op elkaar wachten om aan de rand te kunnen gaan staan. Geeft niet, we hebben de tijd. Er zit precies genoeg water in de rivier om de watervallen prachtig te laten zijn. Wat heb ik ze gemist!

                                               

                                               

 

Op de terugweg lezen we een berichtje van Saskia dat zij en Justin gisteravond besloten deel te nemen aan de protesten, die op het moment in het hele land worden gehouden en zo ook in Richmond. Ze vertelt dat het aanvankelijk vreedzaam verliep, maar plotseling in geweld overging.

Zij waren bang dat er traangas naar ze gegooid zou worden en de politie schoot met rubberen kogels. Veel winkelruiten werden ingegooid en Saskia vertelt dat een persoon er met twaalf paar schoenen uit een schoenenwinkel vandoor ging. 

Gelukkig waren Saskia en Justin dicht bij haar appartement en konden ze gauw de veiligheid opzoeken. Wat ben ik blij dat wij van dit alles gisteravond niets afwisten! Ik had geen oog dichtgedaan! Nu is de avondklok afgeroepen in Richmond van 20 uur to 6 uur. 

Op zondag is de markt in het Mosaic District heropend. Wij kopen daar nog weleens wat en besluiten er te gaan kijken. We moeten eerst kort wachten om binnen te kunnen, want ook hier mogen maar een aantal mensen tegelijk. Mondkapjes zijn verplicht.

Al snel kunnen we naar binnen. Een van mijn favoriete standjes is waar ze allerlei paddestoelen verkopen. Ik hoop iedere keer cantharellen te vinden, maar ook vandaag hebben ze die niet. Ze hebben wel gemarineerde champignons en die vind ik lekker in mijn salades. Daar koop ik een potje van. 

Rick vindt een paar mooi rode tomaten en ik koop bijna soft shell krabben van de visboer. Alleen weet ik niet hoe die te bereiden en hij ook niet. Dat schiet dus niet op. Ik haal ze wel van restaurants dan. Het is leuk weer even een beetje het "gewone" leven op te pakken al is het met veel nieuwe regels.

                                                    

Het is inmiddels lunchtijd en we willen eens wat anders. We bestellen een salade met een kalkoenburger bij Social Burger. Daar koop ik al de hele tijd maaltijden voor medisch personeel en die doen we er vandaag ook bij. 

Thuis op het deck smaakt de salade zeer goed. Dit gaan we vaker doen als afwisseling. Hun kalkoenburger is heerlijk gekruid en de chimichurri saus smaakt goed met de verschillende groentes. 

Thuis gaan we verder met de auto's schoonmaken. Gewoonlijk worden die bij de wasstraat ook van binnen gedaan, maar dat wilden wij niet vanwege corona. Onze nieuwe stofzuiger heeft een heel handige accessoire, die voor auto's gebruikt kan worden. Rick stofzuigt, ik maak de ramen schoon, vooral in de van nodig door Orions "hondenkunst".

Om vier uur ga ik op Zoom om met mijn Canadese broer en zus te praten. Iedereen maakt het goed, al is het voor mijn neefjes en nichtjes een onzekere tijd qua school en werk. Niemand weet nog of de colleges in de herfst weer in persoon les gaan geven of dat het virtueel blijft.

Na dit gesprek komt Rick vertellen dat het gisteren een heel moeilijke dag was met Dad. Hij was vijandig en dacht dat hij gekidnapt was door zijn vriendin en haar dochter, die voor hem zorgen. Gelukkig kon de Hospice verpleegkundige hem na een uur overtuigen zijn hallucinatie medicijnen in te nemen. 

Niemand is dan ook verbaasder dan Rick als zijn vader in de late namiddag opbelt. Die medicijnen moeten heel goed werken, want de oude Dad kwam weer tevoorschijn. Het wordt geen lang gesprek, maar Rick is dolblij zijn vaders stem nog eens te horen, dat had hij niet meer verwacht! 

Rick huilt niet na afloop van dit gesprek en ik dus ook niet, maar dat kost wat moeite. Ik stuur een Facebook berichtje naar Deb, Carols dochter, die verpleegkundige is en speciaal gekomen is om te helpen. Zij zal tot 18 juni blijven en Carol, die die hulp eerst telkens weigerde, is nu maar wat blij haar dochter daar te hebben. Dad heeft zijn eetlust nog steeds en hangt op als hij hongerig wordt. 

Voor het avondeten maak ik de meerkleurige tomatensalade met olijven en augurk. Die past goed bij de gegrilde zalmburgers en bloemkool tots. Het weer is iets koeler vandaag, maar alweer perfect voor een zomers gegrild maal. 

 Wat gaan weekenden toch altijd snel voorbij! Dit weekend was ook weer zo'n mengeling van blije en stressvolle dingen. De protesten in de steden hier stemmen ons zeer bezorgd. Het blijft een achtbaan van emoties, deze onzekere tijd! Allemaal toch een fijne week gewenst!