Over voorbereiden op Ricks vertrek

Acht uur komt mij weer veel te snel! Rick is natuurlijk al op en na mijn ontbijt gaan we in twee auto's naar Jiffy Luby. De van heeft een beurt nodig en ik wil dat laten doen voor Rick er honderden kilometers mee gaat rijden.

Wij zijn de enige klanten bij Jiffy Lube en moeten de van zelf naar binnen rijden en dan de lampen check ook doen. Er wordt ook niet gestofzuigd zoals gewoonlijk. Doel is om niemand van hen in de van te hebben. 

Iedereen draagt mondkapjes, behalve de adviseur, die met ons komt praten. Hij houdt ook nog eens geen afstand dus ik vraag hem eerst zijn mondkapje op te doen. Dat doet hij dan wel, maar daar heb ik toch een minder gevoel bij. Verder gebeurt alles vrijwel contactloos en een half uur later kunnen we de van weer ophalen.

Rick gaat aan het werk en ik doe mijn uur cardio. Door de late start is het al bijna lunchtijd als ik klaar ben en ik douche gauw. Ik kan echt niet wachten tot ik naar de kapper kan, maar onze lockdown is net weer met twee weken verlengd tot 29 mei. De rest van de staat gaat naar fase 1, maar hier dichtbij Washington zijn er iedere dag nog teveel nieuwe gevallen. 

Rick en ik maken salades van de overgebleven groentes en vleeswaren van onze picknick zaterdag. Die zijn daarna op. Helemaal goed want de komende dagen zal ik lunch gaan halen. We eten het in de zon voor op, al staat er weer een koele bries. De warmte komt steeds dichterbij, gelukkig.

Na het eten vouw ik de was op zodat Rick schoon goed mee kan nemen. Ook stofzuig ik de beneden verdieping. Een ideaal ding is deze Dyson Animal stofzuiger. Al het hondenhaar verdwijnt ermee. 

Rick gaat nog even werken en ik rijd Vienna in. Daar bloeien weer heel andere bloemen, onder anderen in het tuintje naast Whole Foods. Ik vond een mooie spreuk van Freud: "Bloemen zijn rustgevend om naar te kijken. Ze hebben noch emoties noch conflicten."

Eenmaal weer thuis is Rick het gras aan het maaien. Als hij daarmee klaar is, is het tijd Ricks haar te knippen. We hebben daartoe een heuse kappersschaar gekocht. Rick gaat buiten op ons bankje zitten en ik waag een poging. Ik was bang dat ik er zo'n bloempot kapsel van zou maken, maar het gaat goed en Rick is zeer tevreden. 

Omdat hij onderweg nergens naar binnen wil, behalve om naar de wc te gaan, gaat Rick wat snacks en drankjes kopen. Ik vind het maar niets dat hij die toiletten in moet morgen, maar ja, hij kan moeilijk langs de weg gaan staan plassen. Ik zal morgen blij zijn als Rick heelhuids in Muskegon is. 

Voor ons avondeten koken we diverse Duitse worstjes en daar hebben we spinazie en bloemkool puree bij. We smikkelen er lekker van. Ik ga bedenken wat ik de komende avonden wil eten. Heel jammer dat California Shabu Shabu gesloten is. Ik hoop maar dat dat restaurant overleeft. 

We hebben vandaag niet van Carol gehoord dus de situatie zal niet ernstig veranderd zijn. We hopen dat dat betekent dat Dad nog wat met Rick en Lisa kan praten. Gelukkig hebben ze ook veel hulp van andere familieleden en Dads buren. De buurvrouw heeft Rick en Lisa's bedden al opgemaakt, zo lief! Hopelijk kan ik morgen schrijven dat Rick de lange rit goed heeft doorstaan.

Allemaal heel erg bedankt voor het medeleven dat jullie in de commentaren en op Facebook toonden. Rick heeft het allemaal ook gelezen en hij is erg ontroerd erdoor. Het is heel moeilijk voor de kinderen en mij om te ons te realiseren dat wij Dad niet meer in levende lijve zullen zien. Voor mij was hij vaak de vader, die ik nooit had. "De herinnering blijft..."