Over inderdaad een lekke band

Het regent nog steeds bij het opstaan. Rick moet vanochtend om half negen beginnen dus hij gaat zijn Starbucks koffie vroeg halen. Ik ga gezellig mee want die nitro brew kan ik niet voorbij laten gaan. Ik heb er de egg white egg bites bij. Even een traktatie is fijn met dit snertweer.

Rick begint aan zijn dag vol conference calls en ik aan mijn hardlopen op de plaats. Het is altijd weer een heel fijn gevoel als ik mijn Fitbit voel trillen en het "vuurwerk" voor 10000 stappen gehaald afgaat. Ik heb trouwens heel wat spierpijn van Sharons routine gisteren dus dat was een goede. 

Als ik klaar ben met sporten zie ik zowaar af en toe de zon tevoorschijn komen. Dat stemt toch weer vrolijker, ik kan het niet ontkennen. Ik heb een heel grondige hekel aan regenachtige dagen, hoe gezellig kaarsen e.d. ook zijn. Zal ook wel met de ergere fibromyalgie pijnen te maken hebben.

Vrijdag is meestal een dag waarop we samen ergens lunch gaan halen. Rick heeft echter nauwelijks pauze dus hij eet thuis. Ik heb juist een gerecht gevonden bij Noodles & Company waar ik enorme zin in heb om te proberen.

Het zijn courgette noedels met een truffel kaassaus, champignons en Parmezaanse kaas. De Noodles & Company in Vienna blijkt alleen plotseling gesloten. Een paar dagen geleden nog hadden ze grote "we're open" borden staan.

Nu heb ik mijn zinnen echter echt op dit gerecht gezet en ik zie dat het filiaal in Falls Church, vijf kilometer verderop, wel open is. Daar brengt een medewerker met mondmasker en handschoenen het eten naar de auto en zet het op de achterbank.

Thuis doe ik het allemaal in een bowl en was daarna mijn handen grondig. Het gerecht is de omweg helemaal waard. Deze houd ik erin en ga ook meer van hun gerechten met de courgette noedels proberen.

Mijn van heeft inderdaad een lekke band. Als we hem proberen op te blazen horen we de lucht er zo weer uitkomen. Hoe dat nu weer komt? Rick heeft pas aan het einde van de middag tijd om mee te gaan om de van weg te brengen dus ik besluit vanmiddag nergens heen te gaan.

Als Orion in de achtertuin rent met Mia maak ik wat foto's van de azalea's daar. Als iemand weet welke plant de derde foto is hoor ik het graag. Ik kan de naam ervan nergens vinden.

Om drie uur heb ik afgesproken met Sara voor een Zoom video call. Wij hebben elkaar alweer maanden niet gezien dus meer dan genoeg om over te praten. Sara heeft een heel online leven nu. Zoom yoga klas, tekenklas, happy hours en meer, ze heeft er een agenda vol mee.

Na een uur moet ik afscheid nemen, zodat de van nog voor sluitingstijd naar Virginia Tire & Auto gebracht kan worden. Rick heeft net een pauze en we rijden naar de garage. Morgen zal gekeken worden of de band gemaakt kan worden of dat er een nieuwe op moet worden gezet.

Natuurlijk hoop ik het eerste, maar ik heb er een hard hoofd in. Nu de van toch bij de garage is laat ik ook maar meteen de verplichte uitlaatgassen inspectie doen. Als ik hem ophaal zal hij flink gedesinfecteerd worden! "Never a dull moment," verzuchten Rick en ik!

Rick gaat nog een uurtje aan het werk en komt blij dat het weekend is na weer een superdrukke week uit zijn kantoor. We genieten samen van een cocktail en dan bestel ik eten van Passion Fin. Daar maken ze sushi rollen zonder rijst en er staat soft shell krab als voorafje op het menu.

Rick haalt zijn maal van Inca Social, een Peruviaans restaurant. Dat is een heel goed restaurant, maar Rick is minder bezorgd om koolhydraten dan ik. Ik kan daar namelijk niets low carb genoeg vinden voor mij.  Het wordt een heerlijk maal. Die soft shell krab ga ik vaker bestellen!

Rick gaat beneden ontspannen met een film, maar ik ben daar te moe voor. Dat komt dit weekend wel weer voor mij. Deze week is snel voorbij gegaan. Ik kan niet zeggen dat het de leukste week ooit was, maar wel met een paar heel nieuwe ervaringen. Allemaal een heel prettig weekend gewenst!