Over een zomerse, zonnige dag

De zon schijnt vrolijk de kamer binnen. Misschien staat Rick daardoor extra vroeg op. Ik blijf nog even liggen, maar nog voor Alexa haar Disney deuntje speelt sta ik op. 

Rick is vandaag ook eerder klaar om naar Starbucks te gaan, dus zodra ik mijn ontbijt opheb vertrekken we. Dat geeft ons ook meer tijd om Pokemon Go te spelen. Ook dat is tijdens de pandemie een ritueel geworden. Er zijn allerlei opdrachten om te voldoen. 

Mijn cardio is saai als altijd, maar na dat uur is het warm genoeg om op het deck van het lekkere weer te genieten. Op een gegeven moment denk ik kolibrie getsjirp te horen en jawel, daar is de eerste, die ik dit seizoen zie. Ik begon me al af te vragen of ze de nektar misschien niet lekker vonden. 

Af en toe ga ik een korte wandeling maken en sluip de tuin van onze buren in. Hun pioenrozen staan er zo mooi bij! Ook dat zijn fotogenieke bloemen. 

Dinsdag is virtuele lunch met Judith dag en ik haal mijn gewoonlijke salade van de Subway. De eigenaar begroet me daar altijd zo vriendelijk met "Hi Miss Petra!". Ik eet buiten op het deck, maar voor Judith is het net te koud daar in het hoge noorden. 

We praten weer over van alles en nog wat en dan moet Judith weer aan het werk. Ik lees nog wat verder op het deck, genietend van onze heel groene achtertuin. We kunnen nu onze achterburen niet meer zien. 

Om half vier heb ik een afspraak om mijn nieuwe contactlenzen op te halen. Dat zou maar vijf minuten duren volgens het verhaal. Inderdaad, lenzen in en ik kan alles goed lezen. Maar...nu moet ik op de dokter wachten.

Dat duurt twintig minuten en dan ga ik eens kijken of ze me niet vergeten zijn. Dat is niet het geval en een paar minuten later komt de dokter de kamer in. Wat zij nog moet doen duurt letterlijk dertig seconden! Ik maak daar toch wel een opmerking over, want dat had ze ook wel even tussendoor kunnen doen. Ze biedt haar oprechte excuses aan.

Om half vijf is Rick klaar met zijn werk en we gaan samen naar Whole Foods. Daar lachen een paar filet mignons ons toe. Daar kiezen we asperges en ovenfrietjes bij. Als voorafje nemen we een aantal enorme garnalen mee, heerlijk!

Rick gebruikt zijn speciale "reverse sear" methode voor de biefstukken. Zo komen ze perfect van de grill, voor mij bleu en Rick heeft liever medium rare. Die ovenfrietjes met zout en rozemarijn zijn een zeldzame traktatie. 

Zo eindigen we een heerlijke dinsdag. Eindelijk is het wat warmer en ik merk het meteen aan mijn spieren. We zijn er nog niet helemaal, maar dat is gewoon in de lente. Het zou me echter verbazen als de temperatuur nu nog onder de zestien graden wordt overdag (famous last words?).