Over een fijne woensdag

Ondanks dat ik Alexa af had gezet, denkend dat ik langer zou slapen, ben ik toch om half acht wakker. Rick komt net boven, want die gaat vandaag naar kantoor. Gek hoe dat nu zo ongewoon is, terwijl het een paar jaar geleden een dagelijks ritme was. 

Aangezien we morgen op reis gaan maak ik mijn paddenstoelen op voor mijn ontbijt. Ik vind het met spinazie ook wel erg lekker moet ik zeggen. Ik zit op het deck te eten als Rick om half negen afscheid neemt. 

Na even beraad met mezelf besluit ik eerst te sporten voor ik iets anders ga doen. Dan is dat maar klaar. Ik heb steeds meer energie en ik doe drie kwartier cardio. 

Dan bestel ik een nitro brew van de Pan Am Center Starbucks. Daar doe ik Pokemon Go raid, want eindelijk zijn er genoeg spelers om een van de zeldzamere Pokemon te vangen (Moltres voor degenen, die ook spelen). 

Nu ik toch onderweg ben ga ik de rest van mijn lijstje ook meteen maar afwerken. Bij een Exxon met een redelijke benzineprijs (die gaat hier weer omlaag) tank ik, zodat we morgen met een volle tank op pad kunnen. 

In Vienna loop ik wat rond om foto's te maken van de zomerse bloemen en Tinkelbel bezoekt vandaag de locomotief. Dan koop ik een Rooster sap om mee naar Michigan te nemen bij Greenheart.

Thuis pak ik alvast in. Ik neem een zwarte jurk mee voor de begrafenis. Geen idee of ik daarmee te netjes gekleed ben, aangezien Ricks familie heel informeel is. Maar beter te netjes dan niet, denk ik maar. 

Orion heeft het duidelijk heel warm met dit weer. Als ik mijn waterfles vul kijkt hij er met verlangen naar. Ik geef hem een paar ijsklontjes en die zijn meteen verdwenen. Volgende week zal ik weer eens een hondenijsje voor Orion kopen. 

Mijn lunch bestaat uit mozzarella balletjes en een paar plakken Goudse kaas. Daarbij heb ik mini paprikaatjes gevuld met tzatziki en tomatensalade met ponzu saus. Het is een samenraapseltje, maar ik vind het lekker.

Dan is het tijd voor het zwembad. Die verkoeling is heerlijk, al is het water warmer dan gisteren. Ik zwem wat baantjes en dan komt Lorraine naast me zitten. We keuvelen gezellig en gaan bij de volgende pauze wat zwemmen. 

Intussen staat de muziek weer keihard. Lorraine vertelt dat Chuck, die in het bestuur zit, het regelmatig te berde brengt, maar er wordt duidelijk niets aan gedaan. Nu er deze winter woonhuizen vlak naast het zwembad zijn gebouwd moeten ze ook rekening houden met die bewoners. 

Volgens Lorraine is er een jongen, die iedere keer de volumeknop een draai naar luider geeft. Ik ga vragen of ze de muziek wat zachter kunnen zetten en dat doen ze voor een half uurtje. Dan lijkt het weer of we in een concert zitten met muziek, die niet onze smaak is. 

Lorraine gaat er dit keer iets van zeggen. Ze vertelt dat er vorig jaar een vrouw uit het zwembad is gezet, omdat ze de lifeguards lichamelijk bedreigde vanwege de harde muziek. Daarna moest de muziek uit als die dame kwam zwemmen. 

Er zijn ook genoeg mensen, die zich ergeren, maar er niets van zeggen. Daar val ik duidelijk niet onder. Een abonnement is flink duur en de lifeguards werken voor ons, niet andersom. 

Net na vijven loop ik naar huis. Daar zie ik een mooie vlinder op onze vlinderstruik. Een mooi einde van deze zomerse dag. Terwijl ik op Rick wacht schrijf ik dit blog alvast. 

Gisteren heb ik ons avondeten al ingeslagen. We smullen van zalmburgers en komkommersla. Ik wikkel mijn burger in eiwitwraps, die ik pas kocht. Zo krijg ik meer proteine binnen. Ze smaken goed, dus ik ga die vaker aanschaffen. 

Katja en Kevin hebben een Roomba automatische stofzuiger en ik wil jullie het filmpje van Fiona daarop niet onthouden: 

Verder hebben Rick's collega's hem voorgedragen voor de prijs voor degene, die net wat verder gaat met uitleggen. Best een eer, maar we moesten wel lachen om de "trofee". De prijs is een cadeaubon voor Starbucks.