Over zaterdag en zondag

Zaterdag

Ricks wekker gaat weer om kwart over zeven. We maken ons snel klaar en rijden dan naar Katja's huis. Van daaruit vertrekken we met Katja en Fiona. Kevin gaat strandvolleybal spelen.

Bij de Starbucks drive thru komt Rick erachter dat hij bij het verkeerde filiaal heeft besteld. Hij moet er voor naar binnen, maar gelukkig kunnen ze onze bestelling toch gratis hier maken. Dat vind ik altijd heel goede service.

We zijn hierdoor net op tijd voor Fiona's eerste gymnastiekklasje. Bij The Little Gym is het klasje van tien tot achttien maanden best groot. Voor Fiona wat overweldigend, maar ik denk dat ze het wel leuk gaat vinden als ze wat gewend is.

Na drie kwartier is de les afgelopen en gaan we terug naar huis. Fiona is moe van de inspanning en gaat na een hapje eten een slaapje doen. 

Sinds gisteravond heeft mijn auto een waarschuwing dat een van de banden een te lage spanning heeft. Vanochtend bleek dat zoveel dat er wel een lek moet zitten. Rick en ik zien niets in de band steken, maar we gaan naar Mavis, een bandenspecialist, om het na te laten kijken.

Om de auto weg te brengen volg ik Rick in Katja's auto. We hoeven dus niet te blijven wachten. Nu we toch vlakbij Home Depot zijn besluiten we een paar zakken met speelzand te kopen. Fiona heeft precies dezelfde schildpad zandbak, die onze kinderen dertig jaar geleden hadden!

In Katja's tuin slepen we de zandbak naar waar zij hem wil hebben en vullen hem dan. Het is wel heel erg zonnig in de achtertuin. Iets wat schaduw kan verlenen zou wel handig zijn. 

Katja en Kevin hebben een parasol van Kevins ouders gekregen, maar ze hebben geen houder om hem in te zetten. Fiona slaapt nog, dus ik werp me op om op te passen terwijl Rick en Katja naar Walmart gaan. 

Kevin komt niet veel later terug van zijn volleybalwedstrijd. Terwijl Fiona verder dut zetten hij en ik haar babybadje ook meteen maar even op. Het weer is veel beter dan voorspeld.

Rick meldt dat de autoband gemaakt is. Er bleken twee spijkers in te zitten. Volgens de monteur gebeurt dat nogal vaak in dit gebied. Wij zijn in ieder geval opgelucht dat het geplakt kon worden met de rit naar huis voor de boeg.

Tegen de tijd dat Katja en Rick terug zijn (zonder parasolhouder, die moet van Amazon komen) is het lunchtijd. Fiona is ook weer op en we besluiten salades voor ons en een quesadilla voor Fiona te halen van Panchos y Juanchos. Het is allemaal heel lekker!

En nu is het eindelijk tijd om Fiona's verjaarscadeautjes van ons te openen. Een ervan kan ze meteen gebruiken. Het is een sproeier met allemaal wormpjes waar het water uitkomt. De grote doos met allerlei activiteiten moet in elkaar gezet worden. 

Dan kleedt Katja Fiona in haar zwempakje en Katja en ik doen onze zwemkleding ook aan. Het is flink warm, zeker dertig graden en het kinderbadje is groot genoeg dat Katja en ik er samen met Fiona in kunnen. De mannen besluiten dat ze niet nat willen worden. 

Het badje, de sproeier en de zandbak zijn een groot succes. Heerlijk om te zien hoe Fiona echt met alles speelt. We houden het met het water goed uit buiten. Het is al half vier als Fiona laat zien dat ze nog wel een kort dutje kan gebruiken. 

We willen vanavond graag buiten eten, maar dit weekend is het extra druk overal. Ik ben dan ook blij verrast als het me lukt een tafel te reserveren bij Brando's in Asbury Park. Om ons heen zijn weliswaar onweersbuien, maar de meesten zijn ver van ons vandaan. 

Gelukkig kunnen we een stukje lopen van het restaurant nog een paar parkeerplekken vinden. Fiona vindt het helemaal interessant in haar wandelwagen met alle mensen, die ze ziet. Asbury Park is nogal van het gezien willen worden, dus sommigen zijn interessant uitgedost. 

We krijgen onze tafel en zijn de derde familie op het terras. Terwijl we gaan zitten meen ik donder te horen. Ik kijk op mijn radar app en ja, hoor, daar komt een fikse onweersbui op ons af. De manager van het restaurant waarschuwde dat ze binnen geen plaats had en als het zou regenen zouden we ons eten mee naar huis moeten nemen. 

Die regen komt net nadat we onze drankjes hebben en de voorafjes zijn bezorgd. Er is een beschut gedeelte waar we allemaal schuilen in de hoop dat het meevalt. Helaas doet het dat niet en voor we het weten is het eten doorweekt en wijzelf ook. Het lukt Katja Fiona wel droog te houden.

Als de regen minder lijkt te worden maken we aanstalten om de tafels droog te maken. Terwijl we dat doen komt het opeens zo met bakken naar beneden dat we het opgeven. Onze serveerder, Chris, roept ons naar binnen, want dit is geen doen.

Daar wacht ons de beste service ooit! Susan, de manager, zegt ons dat er net een tafel vrijkomt, die pas om kwart over zeven weer gereserveerd is. Het is pas half zeven, dus meer dan genoeg tijd voor ons om te dineren.

Zo gezegd zo gedaan en als natte ratten zitten we in het chique restaurant. Fiona doet zich tegoed aan het brood en de ricotta en zwaait lief naar iedereen. De verregende voorafjes worden opnieuw gemaakt en Katja en Kevin nemen die mee naar huis, want onze hoofdgerechten worden inmiddels ook bezorgd. 

Het eten is voortreffelijk. Katja en Rick hebben de filet mignon, die volgens hen als boter zo mals is. Ik geniet van de branzino en Kevin heeft gnocchi. Heel aardig krijgen we na afloop ook nog een dessert om te delen. We zijn echt heel erg onder de indruk van de service, terwijl Susan eerst zei dat we ons eten bij regen mee zouden moeten nemen!

Fiona is na haar late slaapje nog niet moe en Rick zet haar cadeau van ons in elkaar. Fiona "helpt" door in de doos te gaan zitten. Het is een houten "doos" met allerlei activeiten aan de zijkanten en er bovenop. Hij valt zeer in de smaak!

Voor Fiona naar bed gaat vullen we glazen met mousserende wijn voor de volwassenen en steken een "1" kaarsje aan op een van de "bundtini's", die wij meebrachten. We zingen Happy Birthday en toasten op Fiona. 

Fiona "helpt" Katja het kaarsje uitblazen wat ze volgens mij het leukst van dit alles vindt. In de red velvet bundtini heeft madammeke niet zo'n zin. Django is er meteen bij om het op te eten als Fiona hem op de grond gooit. 

Wij helpen nog met Fiona een bad geven en nemen dan afscheid van het kleintje. We praten nog wat na met Katja en Kevin en dan is dit bezoek helaas ook weer voorbij. Katja moet jammer genoeg morgen werken. 

In het hotel computeren we nog wat. Ik eet een paar crackers voor het slapen gaan en krak, daar breekt een stuk van een van mijn kronen. Zo ontzettend balen, maar ja, kan gebeuren. Dinsdag bel ik de tandarts wel. 

Zondag 

Vanochtend kunnen we slapen zo lang we willen en doen dat dan ook tot kwart over acht. We maken ons klaar en checken uit het hotel. We vonden het prima slapen hier, alleen deed het internet het nauwelijks. Misschien was dat omdat we in het verste gebouw van de receptie zaten. 

Ons oorspronkelijke plan was koffies van Starbucks halen en dan ergens te gaan ontbijten. Het weer werkt echter niet mee. Het is grijs en er zijn buien in de omgeving. Wetend dat we waarschijnlijk lang zullen moeten wachten op een tafel besluiten we toch ook ontbijt van Starbucks te halen. 

We nemen dat mee naar Belmar. Daar is het heel druk, maar we vinden nog een parkeerplek tegenover het strand. We gaan een stuk lopen over de boardwalk. Ieder stadje hier lijkt er een te hebben. We wandelen van Belmar naar Spring Lake. 

Tot onze verbazing mogen er in Spring Lake geen eten en koelboxen het strand op.  Interessant vinden wij. Misschien is het om rotzooi tegen te gaan, want mensen laten altijd van alles achter. 

Mijn dagelijkse Tinkerbell foto

Na tweeduizend stappen keren we om. Zo hebben we beiden vijfduizend stappen bijeen als we weer bij de auto aankomen. Nu is het tijd om Waze in te stellen op thuis en zo te zien zal het verkeer vlot gaan. Dat is dan wel een voordeel van zondag vertrekken, want morgen zal het een chaos zijn met terugkerende 4 juli vierders. 

Deze prachtige mot is een Pandora Sphinx nachtvlinder, nog nooit eerder gezien

We stoppen bij het Biden Welcome Center in Delaware. Daar koopt Rick een baguette van Pret a Manger als lunch. Ik neem een bakje van hun kip kurkuma soep. Die is werkelijk heerlijk!

De rest van de rit verloopt heel voorspoedig. Waarom is het niet altijd zo, dan is deze reis lang niet zo vermoeiend. Om half drie rijden we de I-66 af en gaan eerst nog even vuurwerk kopen. 

Rick was bang dat het uitverkocht zou zijn, maar waarschijnlijk weerhouden de hoge prijzen mensen ervan het te kopen. Rick neemt twee pakketten voor morgenavond en twee pakketten voor Oud en Nieuw mee. Hier in Virginia is alleen siervuurwerk toegestaan. Dat vind ik toch altijd het mooist, dus helemaal goed. 

Thuis laden we de auto uit en pakken onze koffers ook maar meteen uit. Zoveel is dat niet voor drie nachten. Daarna trekken we onze badkleding aan en lopen naar het zwembad. 

Daar is de watertemperatuur eindelijk naar Ricks zin. Voor mij is het eigenlijk te warm, want het is nog maar net koel te noemen. We blijven een uurtje en lopen dan terug naar huis. Morgen gaan we wellicht langer.

Als we weer droog zijn gaan we naar Greenheart. Daar haal ik een fles Rooster groentensap. Rick heeft ook zin in iets en neemt een mini flesje met blauw sap erin. Dat blauwe komt van majik poeder, geen idee wat dat is. De sappen hier zijn zeker interessante combinaties!

Voor het avondeten hebben we om half zes gereserveerd bij de Lebanese Taverna. Daar nemen we plaats op het gezellige terras. We smullen van de mezza, die we delen. Dat zijn een Fattoush salade, garnalen, worstjes, hommos met biefstuk en rolletjes gevuld met shawarma. Erg lekker allemaal!

Voldaan gaan we huiswaarts. We waren graag nog een dag in New Jersey gebleven om met Fiona door te brengen, maar het is ook wel lekker ontspannen dat we deze Onafhankelijkheidsdag gewoon thuis kunnen doorbrengen.

Allemaal een fijne week gewenst!