Over eindelijk weer naar de bioscoop

Gisteravond heb ik Alexa uitgezet, denkend dat ik misschien later dan half acht wilde blijven slapen. Ik ben telkens lichamelijk zo moe. Mijn brein denkt er echter anders over en om vijf over half acht sta ik toch maar op.

Rick heeft mijn koffie al klaar staan en ik kook mijn ontbijt. Het blijft iedere ochtend weer een genot. Vooral als ik, zoals vandaag, buiten op het deck kan eten.

Intussen doucht Rick en na mijn ontbijt gaan we naar Starbucks. Met onze koffies zijn we net op tijd thuis voor mijn virtuele afspraak met mijn endocrinoloog.

Dat zou eigenlijk een in persoon bezoek zijn, maar gisteren kreeg ik bericht dat hun praktijk gesloten is en dat ze momenteel enkel virtuele afspraken doen. Mijn dokter klinkt niet erg goed als ze in beeld komt. Ze heeft dit keer een ander virus dan Covid. 

Ze drukt mij op het hart goed naar mijn lichaam te luisteren, want voor haar duurde het een half jaar voor ze echt over Covid was. Dat is best moeilijk voor mij, want als ik dat altijd zou doen zou ik weken achtereen op bed liggen vanwege de fibromyalgie. 

Sporten helpt daar goed bij, maar ik merk dat dit inderdaad een ander gevoel is. Na de afspraak doe ik een half uur op de elliptische machine. Dat moet voorlopig maar genoeg zijn. Het helpt mijn fibromyalgie, maar vergt ook niet heel veel van mijn lichaam. 

Een uurtje later besluit ik een wandeling door de buurt te maken. Het is weer genieten van de bezige bijen en alle bloemen. Er staat een verhuiswagen bij het huis van de mannen met de prachtige tuin. 

Even denk ik dat ze gaan verhuizen (en wie verzorgt al dat moois dan?). Gelukkig lijkt het erop dat er dingen het huis in worden gedragen. Ik zou het zonde vinden als deze tuin verwaarloosd zou worden! Persoonlijk zou ik het geduld er niet voor hebben. 

Omdat ik nog naar het zwembad wil halen Rick en ik om twaalf uur al lunch. Dit keer bestel ik voor de verandering eens een salade van Chopt. Die wordt ook door elkaar gehakt. Ik heb hem met garnalen, eiwit en allerlei groentes. Het is lekker, maar ik vind de Subway salade meer smaak hebben en die is ook een stuk goedkoper. 

Na het eten loop ik naar de overkant. Het is heel rustig in het zwembad en ik vind met gemak een ligstoel. Ik hoef van mezelf niet te zwemmen, maar ga wel een aantal keren in het koele water met mijn "gewichten".  Het is 31 graden, dus dat frist lekker op.

Omdat de schoonmaakploeg inmiddels aan ons huis is begonnen, kleed ik me in mijn gewone jurk in een van de kleedhokjes in het zwembad. Dan haal ik mijn tas op en rijd naar Lofty Salon. Daar kleurt Carmen mijn haar weer keurig bij.

Het duurt alleen wat langer dan gewoonlijk. Rick heeft kaartjes voor de bioscoop en de film begint om vijf over half vijf. Ik krijg een aantal paniekerige sms-jes van hem. Om kwart over vier rijd ik onze oprit op en Rick zit al te wachten in zijn auto. 

Hij is als een kind zo blij, want probeert mij al maanden weer naar de bioscoop te krijgen. Ik wil gewoon niet in een volle zaal zitten. Deze voorstelling is echter vroeg en er zijn maar weinig anderen. De Minions film is weer heel grappig en anders dan de anderen. Prima vertier en ook leuk om na meer dan twee jaar in een theater te zitten. 

We blijven in de mall voor ons diner. De keuze valt op Coastal Flats. We delen een voorafje met garnalen en dan neem ik de salade met verse kreeft, heerlijk! Rick houdt het bij een kaasburger. 

Gelukkig is het nog vrij vroeg als we weer thuis komen. Zo kan ik snel dit blog schrijven en dan nog wat afleveringen van Below Deck, mijn huidige favoriete realiteitsshow, kijken.