Over een actieve dag

Alweer wekt Alexa me om half acht. Ik luister even naar Let It Go en sta dan op. Het belooft weer een warme dag te worden en dat is zo vroeg al te voelen. Het heeft voor de verandering niet geregend vannacht, maar de ramen zijn van buiten beslagen zo vochtig is het.

Als ik mijn ontbijt gemaakt heb draai ik me even om om koffie in te schenken. In die paar seconden speelt Orion het klaar om mijn eiwit wrap met ei erin van mijn bord te stelen. In paddenstoelen en spinazie heeft hij gelukkig geen interesse. 

Met een opnieuw bereide eiwrap met ei ga ik op het deck eten. Al gauw hoor ik het gezoem van de vleugeltjes van onze kolibrie. Ik heb het idee dat we er dit jaar maar een hebben, maar ze zijn moeilijk uit elkaar te houden, dus het kunnen er meerdere zijn. 

Terwijl Rick zich klaarmaakt doe ik alvast wat cardio. Zo heb ik er al twintig minuten opzitten als we naar Starbucks gaan. Rick heeft om negen uur een vergadering en is wat laat dus we gaan naar het Pan Am Center. Vind ik niet erg, ik kan de bespaarde tijd goed gebruiken. 

Thuis doe ik de rest van mijn cardio. Mijn Canadese broer belt intussen en we praten gezellig bij. Daardoor moet ik me haasten om op tijd te zijn voor personal training. Sharon heeft weer een pittig half uur met gewichten voor me in elkaar gezet. 

Op weg naar huis stop ik her en der om foto's van de mooie crape myrtle's te maken. Ook de echinacea bloeit nog net en is favoriet van de bijen. 

Rick wil zijn lunch voor zijn vergadering van twaalf uur halen. Prima, ik eet ook graag vroeg zodat ik daarna meteen naar het zwembad kan. We halen onze salades van Cava en Subway. Zoals altijd mag Orion mijn bowl schoonlikken als ik de salade opheb.

Na mijn douche heb ik me meteen in badkleding gekleed. Zo is er niet veel nodig om nog klaar te maken voor het zwembad. Net na twaalven loop ik er al heen. Het is zo lekker om in dat koele water te springen!

Net als gisteren verdeel ik mijn te zwemmen banen tussen de kinderpauzes. Het lukt me vandaag 600 meter te zwemmen en zo wordt het langzaam meer. Tot nu toe heb ik 8,5 kilometer gezwommen, veel minder dan vorig jaar, maar dat valt te verwachten. 

Halverwege de middag komt Maria naast me zitten lezen en om vier uur sms-t Rick dat hij eraan komt. Volgens de radar zou het moeten plenzen, maar we voelen slechts een paar druppels. Gelukkig dondert het ook niet. 

Rick trekt een aantal baantjes. Daarna droogt hij wat op en tegen half vijf lopen we samen terug naar huis. Volgens mij is dit mijn langste middag in het zwembad geweest dit seizoen. 

We bedenken ons dat we geen happy hour snack hebben. Ik rijd snel naar The Italian Gourmet in de hoop een bakje van hun heerlijke garnalensalade te bemachtigen. Helaas is die op, maar ze hebben ook plakjes worst met paprika en dat ziet er ook lekker uit.

Dan is het tijd voor ons wekelijkse happy hour met Chuck en Christine. Zij zijn weer in isolatie, want Chuck wordt over twee weken geopereerd en krijgt een nieuwe heup. Natuurlijk kunnen ze niet riskeren dat een van hen ziek wordt. 

Het happy hour is zoals altijd heel gezellig en vliegt voorbij. Voor we het weten is het tijd voor Chucks gewoonlijke vraag voor we afscheid nemen: wat gaan wij vanavond eten. Rick gaat taco's halen van een food truck bij het zwembad. Ik bestel mijn gewoonlijke Passion Fin sashimi maal.

Morgen heb ik mijn laatste rondleiding deze week. Ik maak me er een beetje zorgen over, want het is 's middags en er wordt zwaar onweer voorspeld halverwege. Ik kan dus wel wat schietgebedjes gebruiken dat het tot na vijven droog blijft.