Over een mooie rondleiding

Orion heeft vannacht flink overgegeven en Rick heeft het zo goed en zo kwaad als het kon opgeruimd. Daardoor hebben we niet erg goed geslapen. We staan toch maar om half acht op en aan Orion is helemaal niets te merken. 

Vanochtend heb ik weer een rondleiding en vandaag trek ik mijn topje met de beroemde gebouwen van Washington aan. Na ons ontbijt halen Rick en ik koffies van de Starbucks in het Pan Am Center en niet veel later zet Rick me af bij het metrostation. 

De trein staat al klaar en zo kom ik om kwart voor tien al aan bij het Smithsonian station. Dat is altijd fijn, want zo heb ik tijd voor de wc in het Smithsonian kasteel. Dan ga ik in de schaduw wachten op de familie C.

Zij zijn iets verlaat, maar om kwart over tien gaan we op pad. Dit keer bezoeken we de monumenten. De enorme alleenstaande obelisk van het Washington Monument zorgt altijd voor veel vragen. De geschiedenis ervan is zeker ongewoon te noemen. 

Via het Tweede Wereldoorlogmonument lopen we naar de Vietnam Oorlog "muur". De oorlogen zeggen de kinderen weinig, maar de sombere muur met bijna zestigduizend namen erop maakt wel indruk. 

Bij het honderdjarige Lincoln Memorial lopen we de trappen op en zien het indrukwekkende beeld van Lincoln. Er staat weinig wind dus de Reflecting Pool doet zijn naam mooi eer aan.

Mijn "kantoor"

Bij het Koreaanse Oorlogmonument zijn de werkzaamheden bijna voltooid. De beelden zijn schoongemaakt en ook hier komt een lange muur met namen van gesneuvelde en vermist geraakte soldaten uit die oorlog. 

We steken over naar het Tidal Basin waar we eerst het Martin Luther King Jr. monument bewonderen. Langs het meertje lopen we naar het Franklin Delano Roosevelt Memorial. Onderweg zien we een schildpad zonnen op een grote tak in het water. De kinderen vinden de eekhoorns en deze schildpad het leukste deel van de rondleiding.

We wandelen door de vier kamers van het Franklin Delano Roosevelt Memorial en bezoeken vervolgens ons laatste monument voor vandaag, het Jefferson Memorial. Thomas Jefferson kijkt inmiddels ook alweer 83 jaar uit op de stad.

We banen ons een weg terug naar het Washington Monument en nemen daar afscheid. Zij lopen door naar de metro en hebben vanmiddag een rondleiding in het Capitool. Ik ga naar Pennsylvania Avenue waar twee restaurants met grote terrassen zijn. 

De keuze is tussen Cafe du Parc en The Patio. Cafe du Parc heeft een wachttijd van een half uur, dus het wordt The Patio. Ik vind er een tafeltje in de schaduw en bestel een ijsthee en een salade met blauwe kaas en bacon. Het is hier zeer goed toeven!

Het is al tegen tweeen als ik naar het McPherson Square metrostation loop. Rick heeft een vergadering en in Vienna wacht ik een kwartier op hem. Dat liever dan nog naar huis wandelen, want ik heb er meer dan 16000 stappen opzitten en voel me dan ook compleet op. 

Thuis zoek ik mijn hangmatstoel op en rust daar een uurtje op uit. Dan maak ik de salades voor ons avondeten. Het zijn een zalmsalade, komkommersalade (Orion krijgt ook wat komkommer, die is er dol op) en een soort van caprese salade met mini mozzarella balletjes en kerstomaatjes. Een prima zomers maal is het.

Helaas heeft Rick gisteravond te horen gekregen dat zijn lievelingstante op sterven ligt. Hij is er erg verdrietig om. Covid maakte haar lichaam waarschijnlijk te zwak en kanker kreeg vrijspel. Beiden zijn het rotziektes!

We eten buiten op het deck. Het was vandaag zulk prachtig weer, helemaal perfect voor een rondleiding. Ik merk wel dat ik mijn gewoonlijke conditie nog niet terugheb. Even wat Below Deck kijken en dan naar bed.