Over een relaxte donderdag

"Let it Go" is altijd een van mijn favoriete liedjes om mee wakker te worden en Alexa speelt het om half acht. Al snel ben ik beneden waar Rick weer zo lief de koffie al klaar heeft staan. Ik heb dit keer niet genoeg paddenstoelen voor de hele week en maak de rest op. Ik zal de komende week wat meer moeten inslaan.

Het heeft vannacht geonweerd en daardoor is alles op het deck nat. Jammer, want het is lekker weer om buiten te eten. Binnen smaakt het ook lekker, daar niet van. 

Als Rick klaar is met zijn douche gaan we naar het centrum van Vienna. Na onze koffies van Starbucks gehaald te hebben rijden we naar de overkant. Daar halen we wat boodschappen, onder anderen champignons voor mijn ontbijt morgen, bij de Giant. 

We zijn fijn vroeg en hebben ook nog tijd om naar Greenheart te gaan. Daar worden net de schappen gevuld, dus mijn Rooster groentensap is zo vers als het maar kan. Het blijft iedere avond een lekker mocktail met wat bloody Mary mix erbij. 

Thuis trap ik een half uur op mijn mini elliptische machine en maak me dan klaar om naar Sharon te gaan. Ik voel me na gisteren toch weer wat moe en neem de auto. Anders was ik erheen gefietst met dit lekkere weer. 

Sharon houdt de gewichten lichter dan gewoonlijk en doet vooral veel buikspieroefeningen. Tot mijn opluchting kan ik nog steeds een minuut planken. Zo gaat een half uur vlot voorbij. 

Op de terugweg stop ik weer eens bij de mooie tuin vlakbij ons. Ik zoe naar Monarch rupsen, maar die zijn (nog) niet te zien. Wel is de echinacea nog steeds erg in trek bij de bijen. 

Voor mijn dagelijkse themafoto met Tinkelbell besluit ik haar Fairyville te laten besprinkelen met haar elfenstof. Daar zie ik dat de flinke onweersbuien van alles in het feeentuintje hebben omgegooid. Ik zet alles weer op zijn plaats. Ik blijf dit fantasietuintje leuk vinden. 

Opeens voel ik iets zachts tegen mijn benen en het blijkt Henry te zijn. Henry is nu van Lorraine en Chuck, want de overburen hebben hem aan het gegeven. Henry weet duidelijk dat er een chipmunk onder onze stoep zit. 

Voor mijn lunch haal ik een salade van Subway en eet die meteen op. Zo heb ik weliswaar mijn eten al op als Judith belt, maar ik wil naar het zwembad. Al pratend met Judith loop ik daarheen en installeer me in een ligstoel. Het wordt weer een gezellige anderhalf uur, we hebben veel gesprekstof na elkaar een aantal weken niet gesproken te hebben. 

Het water in het zwembad is lekker verkoelend en ik dobber tijdens de kinderpauzes op mijn opblaasbare hangmatje. Dat kwartier pauze zonder kinderen in het zwembad is ideaal. Om vier uur zegt Rick dat hij ook komt. 

 geen tien minuten later fluiten de lifeguards. Ze hebben donder gehoord. Ik geloof er absoluut niets van, want de onweersbui is heel ver ten zuiden van ons. Arme Rick is net aangekomen en samen lopen we maar weer naar huis. 

Daar stelt Rick voor dan maar in de hot tub te gaan. Dat vind ik een heel goed idee, we zijn er toch al voor gekleed. De temperatuur van de hot tub is iets koeler dan in de winter, maar nog steeds warm, zo'n 37 graden. We bubbelen ontspannen een half uurtje. 

Dan gaan we ons klaarmaken voor het wekelijkse happy hour met Chuck en Christine. Als snack hebben we vanavond in prosciutto gerolde mozzarella. We kijken iedere week alle vier naar dit happy hour uit. We zijn zo blij dat we het tijdens de pandemie begonnen en willen het nog lang volhouden. 

Half zeven komt al snel en we nemen afscheid van de Texanen. Ik bestel mijn diner van Passion Fin en Rick gaat Perzische kabobs halen van Friends. Het is een heel smakelijk einde van een leuke dag.