Over een heerlijk herfstkleuren weekend

Zaterdag

Als ik wakker word weet ik het meteen: een volle fibromyalgie aanval. Alles doet pijn. Ik neem wat paracetamol in de hoop dat het wat zal werken. Het vergt moeite om op te staan, maar als Rick de verwarming aanzet lukt dat me. 

Gelukkig helpt de paracetamol en tegen de tijd dat we bij Starbucks zijn voel ik me een stuk beter. Met onze koffies en egg bites rijden we naar de paarse glasbak. 

Dan is het tijd voor de markt, de een na laatste van dit jaar alweer. Er zijn veel herfstproducten te krijgen en even overwegen we kastanjes mee te nemen. Maar ja, hoe poffen we die en ze zijn ook flink duur. 

Onze gewoonlijke eierboer heeft vandaag geen eieren, want de hennen produceren met koud weer weinig. Gelukkig heeft de man met de baard, zoals we de andere eierboer noemen, wel een dozijn voor ons. 

Na de markt gaan we naar Whole Foods om dingen voor een picknick in te slaan. Dat worden een paar soorten kaas, zalmsalade, wat prosciutto en salami en een bakje van de salade bar voor groentes. Thuis hebben we nog crackers om alles op te smeren. 

Thuis frissen we ons op, doen alles in de koelbox en gaan dan, met Orion mee, op pad naar het Shenandoah National Park. Het weer kan niet mooier en de herfstkleuren naderen hun hoogtepunt. Het eerste deel van de rit verloopt voorspoedig en hier is het al mooi om foto's uit het raam te nemen. 

Als we door het plaatsje Front Royal naar de noordelijke ingang van het park rijden komen we, zoals we al verwachtten, in een flinke file te staan. Het duurt een uur voor we de ingang naderen en dan kunnen we met mijn parkenpas langs de wachtenden zo het park in. 

Onze vrees dat het daar ook file rijden zal worden wordt gelukkig geen bewaarheid. Integendeel, we zijn verbaasd hoe rustig het is. Waarschijnlijk gaan heel veel mensen wandelingen maken. De parkeerplaatsen bij de uitkijkpunten zijn wel vol, maar er is overal nog plaats. 

Na zes  kilometer komen we bij het Dickey's Ridge bezoekerscentrum aan. Daar is het druk en we moeten even in de rij wachten om naar de wc te kunnen. We besluiten dan maar ergens anders te vinden om te picknicken. 

Dat vinden we al snel bij een van mijn favoriete uitkijkpunten. Terwijl we eten genieten we van het schitterende uitzicht. Orion krijgt water, wat hondensnoepjes en af en toe een plakje kaas. Het is helemaal genieten hier. 

Na het eten zetten we onze tocht voort. Dit stuk van de noordelijke ingang tot de eerste uitgang is 52 kilometer. We stoppen voornamelijk bij de uitkijkpunten op de bergen, want in de vallei zijn de herfstkleuren nog niet zo mooi. 

Het laatste stuk is ook schitterend en ik kan het niet laten foto's te maken terwijl we rijden. We proberen nog even of we de toiletten bij de Elk Wallow winkel kunnen gebruiken, maar daar staat zo'n lange rij dat we dat maar overslaan. 

Bij de uitgang van het park zien we dat het daar helemaal niet druk is om naar binnen te gaan. Volgende keer moeten we hier beginnen en dan naar het noorden rijden. 

Vlakbij de uitgang van het park ligt het leuke plaatsje Sperryville. Daar zijn een aantal boerenstandjes met allerlei producten. Ik ben op zoek naar een potje groene paprika jam (geloof me, die is heel lekker). 

De Beech Spring Farm is leuk om te bezoeken en fotograferen, De jam hebben ze niet, maar wel een wc waar ik dankbaar gebruik van maak. 

Nog geen 500 meter verderop is een standje met allemaal jams en jelly's en sauzen etc. Daar moeten ze mijn pepper jelly wel hebben. Inderdaad is dat het geval. Nu kan ik dat weer met brie serveren als we mensen op bezoek hebben de komende maanden. 

De rest van de rit naar huis verloopt vlot en als we ons plein inrijden staat buurman Ray op Rick te wachten. Zij gaan ons sproeisysteem klaar maken voor de winter. Dat duurt een flink half uur en Orion wordt helemaal gek, want hij kan Ray niet uitstaan. 

Als het allemaal gedaan is nodigen Jennifer en Ray ons uit om op hun oprit een drankje te komen drinken. Jeanne van twee deuren verderop komt ook. Dat is heel leuk, want zij is de hele zomer in haar huis aan een meer in de staat New York geweest. 

Zodra de zon ondergaat koelt het flink af. Rick zit er in zijn t-shirt en korte broek. Op een gegeven moment wordt het hem te koud en het is tijd om aan het avondeten te gaan denken. We nemen afscheid van de anderen en lopen rillend naar huis. 

Voor de tweede keer deze week hebben we zin in Indiaas eten. Rick gaat het halen bij Aditi Gourmet. Hun kippensoep is zo lekker en dit keer heb ik de spinazie met paneer kaas. 

Wat een heerlijke dag was dit! Virginia is zo mooi in de herfst. 

Zondag

Duidelijk hebben we de juiste dag van het weekend gekozen om herfstkleuren te gaan kijken. Het is bewolkt als we om half negen opstaan. Zonder Alexa lukt het wel om een uurtje langer dan gewoonlijk uit te slapen. 

Na Orions wandeling gaan we eerst naar Starbucks en spelen onderweg heel veel Pokemon Go. De Halloween sfeer in het spel en de vele opdrachten maken het nog leuker. 

Met ons ontbijt en koffies gaan we naar H Mart. Daar koop ik een paar soorten wilde paddenstoelen voor mijn ontbijt. Het worden judasoorzwammen en enoki paddenstoelen dit keer. 

Aangezien de markt in het Mosaic District naast de Target ligt, gaan we bij die laatste binnen om te kijken of ze al kerstlichtjes hebben. We hebben altijd blauwe lichtjes en slingers voor de trap en buiten nodig. Beiden zijn op voorraad en gaan mee, want vorig jaar was alles al heel snel uitverkocht. 

Dan is het tijd voor de markt. Ik heb mijn wekelijkse bestelling gedaan bij King Mushrooms, maar daar is niemand aanwezig. Ik zend ze een Facebook berichtje en het blijkt dat hun verkoopster niet op is komen dagen. Mijn bestelling is er wel en die mag ik zelf uit de bak halen. 

Verder kopen we  een fles groentensap van Greenheart en een paar tomaten van een van de boeren. Er is een man, die zijn eigen bonbons maakt, en die zien er bijna te mooi om op te eten uit. We nemen er twee mee (de blauwe en de zwarte op de foto) om eens te proberen. 

We zijn klaar met onze boodschappen en Rick gaat thuis het net op de vijver leggen. De bladeren beginnen echt te vallen en die willen we niet in het water hebben. Ik doe intussen mijn uur cardio op de mini elliptische machine.

Zo vliegt de ochtend voorbij en voor we het weten is het tijd om lunch te gaan halen. Zoals zo vaak in het weekend gaan we naar The Boro. Ik neem natuurlijk een poke bowl van Poki DC en Rick zijn favoriete kabobs van Tasty Kabob. We eten het buiten aan een tafeltje op.

Op de terugweg gaan we even langs de Giant voor een aantal kleinigheden. Rick gaat ze halen, want sinds vandaag is de zenuwpijn weer terug in mijn voet. Het is maar goed dat ik woensdag weer een afspraak met de voetdokter heb. 

Herfstkleuren zijn ook met bewolkt weer best mooi

Om de een of andere manier is mijn energie totaal op. Ik ga even bank hangen, terwijl Rick ik weet niet wat allemaal doet. Hij heeft altijd een hele waslijst aan dingen, die hij in en om het huis wil afmaken. 

Tegen drieen gaan we er weer vandoor, dit keer naar McLean. Daar staat onze wijnbestelling al klaar bij Total Wine & More en Rick neemt wat bier mee. 

Dan lopen we naar de ABC slijter waar Rick wil kijken hoeveel de blauw-witte fles met Clase Azul reposado tequila kost. Dat is $180 en eigenlijk vindt Rick hem alleen maar interessant om de fles in onze bar te zetten. Die gaat dus niet mee naar huis. 

Deze auto is maar drie jaar jonger dan ik!

De rest van de middag kijken we naar het einde van de Amerikaanse voetbalwedstrijd tussen de Washington Commanders en Green Bay Packers. Eindelijk wint Washington eens een wedstrijd! Vroeger was ik fanatieke fan van het team, maar de huidige eigenaar maakt er een potje van. 

We hebben beiden zin in Italiaans eten en dat komt zelden voor. We besluiten bij Bonaroti aan de bar te gaan eten. We delen eerst calamari, een goed voorafje, niet teveel en heel erg lekker. Dan bestel ik de Michelangelo soep met spinazie en ei en de biefstuk carpaccio. Rick neemt kalfsmedallions met kreeft. 

Dit restaurant is dit jaar veertig jaar oud en dat doet ons denken aan welke restaurants in Vienna ouder zijn. Dat is er maar een, Anita's, die er al in 1974 was! Verder is alles nieuwer. 

Als we naar buiten lopen regent het. We waren bijna vergeten hoe dat is. Gelukkig zal het niet van lange duur zijn. 

Allemaal een heel fijne week gewenst!