Over haar en herfstkleuren (en pijnlijke voeten)

Duidelijk ben ik over mijn jetlag heen, want het kost me moeite om half acht mijn warme bed te verlaten. Toch moet dat, want ik heb een vroege afspraak met mijn podoloog. 

Snel maak ik ontbijt en als ik dat opheb vindt Rick dat we nog wel tijd hebben om onze koffie's van de Pan Am Center Starbucks te halen. Zo gezegd zo gedaan, maar ik zie de minuten wegtikken. Ik zet Rick aan het begin van ons plein af en rijd dan meteen door. 

Precies om half negen loop ik de dokterspraktijd binnen. Het is fijn dat ik hier werkelijk nooit hoef te wachten. Als eerste krijg ik mijn nieuwe steunzolen, die goed zijn voor mijn sportschoenen. Dan komt Dr. Smith binnen. 

Hij vraagt hoe het gaat en ik antwoord eerlijk dat het een stuk beter is, maar beide voeten doen nog pijn. Ook in mijn linkervoet is er van alles mis. Ik krijg in iedere voet een injectie (au!) en daarna weer de Epat behandeling. 

Hoe meer pijn het doet hoe beter het helpt, dus ik verman mezelf zoveel mogelijk. Ik heb een vrij hoge pijngrens en de assistente vindt het weer verbazingwekkend hoe intens ik kan gaan. Het helpt ook om mezelf af te leiden door Wordle e.d. te spelen. 

Na de behandeling worden mijn voeten getapet en dan sta ik na een uur weer buiten. Over twee weken mag ik terugkomen. De dokter wil dat mijn voeten helemaal geen pijn meer doen voor de behandeling klaar is. Hij is ervan overtuigd dat dat mogelijk is, dus ik vertrouw er maar op. 

Thuis geniet ik van mijn nitro brew, die ik in de haast voor de doktersafspraak niet opkreeg. Ik besluit ook drie kwartier cardio te doen voor ik om elf uur naar de kapper moet. Het past vandaag allemaal precies in elkaar qua tijd. 

Bij Lofty Salon kleurt Carmen mijn haar en wenkbrauwen weer mooi bij. Ze vraagt of ik ooit blond ben geweest en dat is zeker het geval. Ik was als kind blond en later blond met highlights. Op een gegeven moment werd het te blond en toen zijn we op de donkere toer gegaan. Dat bevalt me nog steeds prima. 

Als ik keurig gekapt weer thuis kom is Rick naar zijn kantoor in Reston vertrokken. De schoonmaakploeg komt en dan willen we beiden het liefst niet thuis zijn. Ik heb nog net tijd om mijn lunch te maken en eten en Orion naar buiten te laten. Dan ga ik er ook vandoor.

Het is weer tijd om een perspectief themafoto voor vandaag te vinden. Het wordt er een van naast elkaar staande fietsen. Ik vind het een leuk thema, maar best moeilijk om daar de hele maand foto's van te bedenken. Maar dat is natuurlijk juist de uitdaging. 

Al gauw merk ik dat mijn voeten helemaal niet blij zijn met de marteling, die ze vanochtend door hebben gemaakt. Ik maak wat foto's van de herfstkleuren vlakbij, maar mijn plan om een stukje op het W&OD pad te gaan lopen laat ik voor vandaag maar varen. 

In plaats daarvan rijd ik naar DePaul's Urban Farm. Daar is het in de herfst altijd heel leuk fotograferen. Alle warme kleuren en de op een kunstzinnige manier neergelegde en -gezette spullen stemmen me helemaal vrolijk. 

Zo rondkijkend lijkt het me leuk om een aantal mini kalebassen mee te nemen. Daarmee kan ik onze keukentafel nog wat opvrolijken. Het is best moeilijk kiezen, want ik vind ze allemaal zo grappig gevormd. Uiteindelijk heb ik de vijf, die ik mee wil hebben gevonden.  

Na afgerekend te hebben rijd ik terug naar het centrum van Vienna. Ik heb dorst gekregen en bestel een mint ijsthee van Caffe Amouri. Het is maar liefst 24 graden en ik drink mijn drankje op een bank in de zon. 

Langzamerhand moet de schoonmaakploeg weleens klaar zijn. Als laatste koop ik een verse fles groentensap van Greenheart en ga dan huiswaarts. Daar vertrekken de schoonmakers net en ik ben blij, want ik ben opeens doodmoe. 

Mijn voeten jeuken aan de onderkant en dat gevoel vind ik nog vervelender dan pijn! Na Orion zijn medicijn en een botje te hebben gegeven zoek ik dan ook mijn luie stoel op. Rick komt al snel thuis, maar heeft nog een trainingsessie. 

Met de nieuwe mini kalebassen

Zoals zo vaak als Rick weet dat ik een pijnlijke dag heb gehad stelt hij voor dat ik mijn favoriete eten bestel: Japans. Dit keer bestel ik sushi en sashimi van Sushi Yoshi. 

Zij hebben een wat exotischer menu dan de meeste restaurants hier vlakbij. Rick bestelt weer Grieks van Plaka Grill voor hemzelf.

We laten het ons goed smaken en dan doet Orion zich tegoed aan mijn overgebleven komkommer en andere groentes op mijn bord. 

Natuurlijk moet hij voor ieder hapje lange tijd wachten voor hij het mag eten. Alleen de gember gaat er niet in bij onze alleseter. 

Tijd voor Jeopardy en dan weer wat afleveringen van Below Deck. Daar ben ik begin juli mee begonnen en nu pas nadert het einde van de afleveringen, die al geweest zijn. Dan moet ik dus wachten op de nieuwe seizoenen.