Het lijkt wel of ik dit keer meer last van het tijdsverschil deze kant op heb, dan andersom. In Nederland was ik vrij snel in het ritme en vannacht was ik om tien over half vier helemaal wakker. Gelukkig lukte het weer in slaap te komen, maar na zessen niet meer.
Om Rick niet te storen blijf ik tot zeven uur wat op mijn telefoon lezen, maar dan sta ik stilletjes op. Ik mag dan stil proberen te doen, Orion vindt dat absoluut niet nodig.
Die gaat zich uitstrekken en op het kleed rollen. Zijn penningen klingelen en hij bromt er gelukzalig bij. Ik moet wel een beetje lachen, want Rick is daardoor natuurlijk meteen op.
Na Orions wandeling gaan we direct op pad naar de Starbucks. Ze hebben geen egg white bites, dus dan maar de boerenkool met champignons variatie. Die is ook erg lekker.
Omdat we zo vroeg zijn nemen we ook ruim de tijd om Pokemon Go te spelen. Ik vergat het telkens in Nederland, maar heb wel genoeg "cadeautjes" mee om Rick er een aantal te geven. De eerste is van Koning Willem Alexander ergens in Utrecht.
Thuis doe ik een uur cardio op mijn mini elliptische machine. Tegen de tijd dat ik daarmee klaar ben en gedoucht heb is het 22 graden en heerlijk zonnig. Tijd om naar buiten te gaan.
Aangezien ik mijn voet deze dagen zoveel mogelijk wil ontzien blijf ik dicht bij huis. Ik geniet van de vlinders op onze buddleia en de bloeiende chrysanten van de buren. Ook zoek ik naar een maandthema foto "Perspectief" en vind die net om de hoek.
Na het eten ga ik op ons vlinderbankje voor het huis o.a. mijn meegebrachte Suske en Wiske's lezen. Ik mag er van mezelf maar twee per dag lezen, anders zijn ze in een middag uit.
Thuis gaan de voeten omhoog en mijn Below Deck show aan. Ik ben nog steeds doodmoe na ongeveer vier uur, tien uur Nederlandse tijd. Hopelijk gaat dat de komende dagen beter, want ik heb zondag een rondleiding.
Rick en ik willen morgen naar de kerstboomboerderij om alvast onze kerstboom uit te zoeken. Om die te onderscheiden van anderen gaan we versieringen kopen. Er zijn al kerstversieringen, maar die zijn veel duurder dan de Halloween slingers en linten. Die laatsten gaan dus mee.
Het is zo lekker buiten en we willen op een terrasje gaan eten. Natuurlijk hebben we daarvoor heel wat competitie. We kiezen uiteindelijk Parc de Ville, want hun dakterras is zo gezellig. We delen wat gerookte zalm en een garnalen cocktail en drinken een glaasje wijn.
Daarna gaan we naar de bar binnen. Daar bestel ik een uiensoep zonder brood en de escargots. Helaas hebben ze die laatsten veranderd en ik vind ze zo minder. Er zijn teveel champignons en het is vissen naar de slakken. Rick smult van zijn stoofvlees gerecht. Het is een goede authentieke Franse bistro, maar ik zou willen dat ze de escargots weer op de ouderwetse manier zouden serveren.
Gisteren had Fiona haar eerste schoolfoto's. Duidelijk wist ze niet wat ze ervan moest denken en men kreeg haar niet aan het lachen. Toch vinden wij het schattige foto's, zo serieus!
4 reacties:
Vervelend dat je nog last van een jetlag hebt. Meestal is het richting het oosten erger dan andersom. Hopelijk ben je zondag weer fit genoeg.
Wat een leuke foto's van Fiona. Ja, op die leeftijd doen ze nog lekker wat ze zelf willen. Ik denk dat ze erg onder de indruk was van het hele gebeuren.
Lastig die jetlag. Ik hoop dat je snel weer in het goede ritme zit.
Wat kijkt Fiona serieus, ze vond het duidelijk spannend.
Fijn weekend.
Zo schattig, die schoolfoto’s van Fiona! Onze dochter vertikte het ook jarenlang om te lachen op de hare (ze vond die fotografen maar raar, denk ik), maar ik vind het enig om die foto’s nu terug te zien in de fotolijst van alle jaarlijkse schoolfoto’s!
@Petra - Inderdaad, meestal ben ik hier zo weer in het ritme. Ik vind de foto's zo leuker dan zo'n geforceerde lach.
@Anja - Ja, ze kan heel serieus kijken als ze dingen in zich opneemt.
@Pascale - Dat kan ik me goed voorstellen, beter ook dan zo'n fake lach.
Een reactie posten