Over spoken, kerstbomen en gebouwen

Zaterdag

Met moeite zing ik het in bed uit tot half acht. Gelukkig is Rick ook wakker en we staan meteen maar op. Het is fijn om zo vroeg aan de dag te beginnen, want we hebben nogal wat te doen. 

Na Orions wandeling gaan we dan ook meteen op pad. Na onze koffies en egg bites van Starbucks te hebben gehaald rijden we naar de paarse glasbak. Van daaruit is de markt in Vienna aan de beurt. 

Helaas zijn er nog maar een paar weken over voor deze markt. Negentwintig oktober zal de laatste dag zijn. Je kunt merken dat het groeiseizoen qua groente en fruit ten einde aan het komen is. Toch vind ik nog drie lekker rode tomaten en we nemen een dozijn eieren mee. 

a

Thuis frissen we ons snel op en gaan dan op weg naar het westen naar de Moose Apple kerstboomboerderij. Daar gaan we onze kerstboom alvast uitzoeken en een aanbetaling doen om hem de vrijdag na Thanksgiving om te komen hakken. 

Ondanks dat we vroeg zijn en het vorig weekend slecht weer was zijn er toch al heel wat bomen bezet en versierd. Mensen doen dat om hun boom makkelijker terug te vinden. In de auto heb ik van lint een strik gemaakt, die aan de top van onze boom zal komen te hangen. 

Het duurt niet lang voor we de ideale boom hebben gevonden. Hij is meer dan twee meter hoog en rondom mooi vol. Het is net als de afgelopen jaren een Douglas fir. Die houdt zijn naalden lang. 

We doen de meegebrachte Halloween versieringen in de boom en tellen in welke rij hij staat. Intussen belt Kai ons allen voor een video call. Leuk, dan kunnen de kinderen de boom meteen zien. Rick gaat de aanbetaling doen en dan praten we op de terugweg nog gezellig met zijn vijven. 

Er is een speciale verkiezing vandaag, want er is een zetel vrijgekomen in het Virginia Huis van Afgevaardigden. Mark Keam, die ons vertegenwoordigde, is voor Biden gaan werken. Nu kunnen we kiezen tussen twee kandidaten, een man en een vrouw. Ik stem natuurlijk op de vrouw en Rick blijkt hetzelfde gedaan te hebben. 

We zijn niet de enigen, die gaan stemmen. Eigenlijk hebben we nog nooit zo'n goede opkomst gezien voor een plaatselijke verkiezing. Een aantal van onze vrienden zijn er ook en we praten even bij. 

We hebben dit alles al gedaan en het is pas kwart over twaalf! We gaan naar The Boro om daar lunch te halen. Rick gaat een kabob halen bij Tasty Kabob en mijn keuze is natuurlijk een poke bowl van Poki DC. 

Thuis smullen we van onze lunch en dan gaat Rick de Halloween spullen van zolder halen. Al gauw ziet de tuin er weer spookachtig uit. Alleen doen, zoals ieder jaar een paar snoeren lichtjes het niet. Als Rick het gras heeft gemaaid komen daar ook nog een paar dingen op te liggen. 

We besluiten naar Home Depot te gaan voor paarse lichtjes. Ik heb mijn voeten al teveel gebruikt, dus Rick gaat ze kopen. Hij komt terug met een skelet van een grote hond dat heel eng klinkt. Hij past goed bij onze "kat". 

Als laatste gaat Rick wat paddenstoelen en yoghurt drank voor mij halen bij de H Mart. Dan vinden we dat we vandaag genoeg hebben gedaan en gaan een paar uurtjes niets doen. Of althans, Rick gaat X Box spelen en ik doe mijn breinspelletjes. 

Met dit koele herfstweer hebben we enorme zin in Indiaas eten. Gelukkig hebben we Jaipur vlakbij waar we als goede vrienden worden begroet. Het restaurant heeft een warme atmosfeer met roze en rode tinten (Jaipur is de roze stad) en allerlei Indiase kunst. 

We bestellen dingen van de tandoori grill en ik heb er knappige spinazie bij en Rick de gekookte spinazie. Het is heerlijk, maar veel te veel. We nemen doggy bags mee naar huis voor Ricks lunch de komende week. 

Op weg naar huis zien we een prachtige volle maan opkomen. In de schemering branden de Halloween lichtjes. Dat is altijd weer zo gezellig! Het blijft een van mijn favoriete feestdagen hier. 

Zondag

Gisteravond ben ik vergeten Alexa uit te zetten en om half acht klinkt het vrolijke deuntje "We don't talk about Bruno". Het komt me wel goed uit, want dan heb ik ruim de tijd om me klaar te maken voor de rondleiding van vanochtend. 

Na Orion uitgelaten te hebben gaan we de koffies en egg bites van Starbucks halen. Rick krijgt de verkeerde koffie mee, een latte met soja melk. Daar moet hij echt niets van hebben, dus we gaan terug in de rij. 

Daardoor is het later dan verwacht als we thuis komen. Ik maak me snel klaar en om kwart voor negen rijden we richting DC. Mijn rondleiding begint pas om tien uur, maar er is een heel grote hardlooprace, de Army Ten Miler, gaande. Hierdoor zijn een aantal bruggen de stad in geblokkeerd. 

Gelukkig gaan we met maar een beetje oponthoud via de Roosevelt brug de stad in. Helaas is mijn gewoonlijke pit stop bij het Smithsonian kasteel nu ook niet mogelijk. In plaats daarvan ga ik een cafe in Chinatown binnen. 

Daarna zet Rick me af bij de grote Neptunus fontein voor de Library of Congress. Daar wacht ik op mijn groepje van vandaag. Voor het eerst dit jaar zijn het Belgen, D. en zijn ouders W. en R. D. woont in North Carolina en alle drie zijn ze nog nooit in Washington geweest. 

Vandaag hebben ze de rondleiding langs de beroemde gebouwen geboekt. Morgen zouden ze dan de monumenten doen, maar dat hebben ze afgezegd. Daar ben ik niet geheel rouwig om, want voor mijn voet is twee rondleidingen achter elkaar niet goed. 

Afijn, na de Library of Congress lopen we naar het Hooggerechtshof. Daar zijn de hekken weggehaald en kunnen we het mooie klassieke gebouw in al zijn glorie bewonderen. Het ziet er ouder uit dan het is, in 1935 gebouwd. 

We lopen via het Capitool naar Pennsylvania Avenue. Het heeft vannacht wat gevroren, maar nu is de temperatuur een aangename veertien graden. De lucht kan ook niet blauwer, zo mooi. 

We bezichtigen het Marine monument en lopen dan 7th Street op in de richting van de Chinese boog. Ook die staat er met de staalblauwe lucht prachtig bij. R. houdt veel van fotograferen en klikt erop los. Het is ook echt een fotogenieke stad. 

Op de weg terug naar Pennsylvania Avenue komen we langs het oudste kerkje in Washington. Daarna is het druk bij Ford's Theater, vooral om het huis waar Lincoln is overleden binnen te gaan. Ook bij het Hard Rock Cafe staat er een rij. Kennelijk is de toeristentijd nog niet voorbij. 

Na het oerlelijke FBI gebouw bewonderd te hebben zijn we terug op Pennsylvania Avenue. Daar lopen we langs het Waldorf Astoria hotel wat tot voor kort het Trump hotel was. Het stadhuis van Washington is een mooi gebouw en langzaamaan komen we bij het Eerste Wereldoorlog monument aan. 

Dat zegt Belgen meer dan Nederlanders, merk ik. Hun land heeft natuurlijk flink geleden onder die oorlog. Ze kunnen op de kaart met alle gevechten aanwijzen waar hun woonplaats ligt. 

Om tien over twaalf is de rondleiding afgelopen. Gewoonlijk zou ik ook het Witte Huis bekijken, maar daar zouden we morgen beginnen. Dat gaat nu dus niet door, maar ja, ik ben stiekem blij dat ik die heuvel niet op hoefde. 

Rick is vlakbij en haalt me al snel op. We besluiten onderweg onze lunch op te halen van Roll Play Grill. Ik bestel mijn favoriete pho en Rick hun "magnum" rollen, vlees en vis met groentes in rijstpapier gerold. 

Na het eten ga ik even rusten en lezen. Rick wil van alles in de tuin doen dat hij vorig weekend vanwege de regen niet kon doen. Dat houdt het maaien van de voortuin in, maar ook het snoeien van de magnolia voor het huis. 

Die is flink hoog en ik houd mijn hart vast met Rick op de ladder met alleen de boom als houvast. Gelukkig gaat het allemaal goed, want zelfs de buurman verklaart Rick voor gek. 

Als Rick klaar is voor een pauze gaan we boodschappen doen. Bij de Giant kopen we benodigdheden voor ontbijt en lunch en daarna bij Whole Foods ook nog wat spullen. We zijn nu in ieder geval voor ontbijt en lunch voorzien. 

Helaas besluit Rick nog door te gaan met snoeien. Hij gaat steeds hoger en ik houd mijn hart vast. Eindelijk zijn de takken gesnoeid en Rick nog staande. Als ik heel eerlijk ben moet ik toegeven dat dat snoeien hard nodig was. 

Voor ons avondeten gaan we naar Pazzo Pomodoro. Daar zien we Michael en wat andere oude bekenden, die altijd aan de bar daar zitten. Het gesprek gaat over Clarity. Dat restaurant was tot voor kort een van de beste in Noord Virginia. Nu is het gesloten en iedereen, die er werkte, is nu ergens anders. Zo jammer! 

Rick en ik delen een lekker bord met antipasto. Dan neemt hij de gevulde kip en ik de aubergine parmezaan. Die laatste wordt eerst vrijwel koud bezorgd en ik stuur hem terug. Dan krijg ik de perfecte versie terug en smul ervan. 

Het is een lekkere afsluiting van een druk, maar leuk weekend. Ik had me voorbereid op morgen nog een rondleiding, maar vind het ook prima dat die niet doorgaat. Nu heb ik er alleen volgende dinsdag nog een en dat is waarschijnlijk de laatste dit jaar. Het waren er niet zoveel als gewoonlijk, maar het toerisme is duidelijk terug. 

Allemaal een heel fijne week gewenst!