Dag 7 Londen en Parijs.: Over Versailles en protesten

Onze wekkers gaan om kwart voor zeven en net na zevenen gaan we op pad. We ontbijten met een croissant en cafe au lait bij Cafe Le Royal en lopen dan naar het Musee d'Orsay station. 

We hebben onze kaartjes al en wachten op de volgende trein. We zijn extra vroeg vanwege de stakingen, maar de trein komt al een kwartier later. 

Het is een dubbeldekker en zit vrij vol. De rit naar Versailles Chateau Rive Gauche duurt zo'n veertig minuten en om half negen zijn we al bij het kasteel. 

Daar wacht ons een onaangename verrassing. Er staan overal borden dat het kasteel vandaag gesloten is. Gelukkig weet iemand ons te vertellen dat het om half elf open zal gaan. 

We sluiten dus aan in de rij. Er staat een koude wind en iedereen staat te rillen. Ik ben redelijk warm gekleed, maar die wind gaat door merg en been. 

Dat verbroedert en al gauw zijn we in gesprek met het gezin uit New York voor ons. Ze hebben drie dochtertjes, die zeer verontwaardigd zijn dat ze niet om negen uur naar binnen konden. 

Dan horen we dat het helemaal niet zeker is dat het paleis open zal gaan. Gelukkig is dat om kwart over tien wel het geval. 

Dankzij een tip van een FB vriendin weet ik naar welke ingang we moeten en we kunnen als een van de eersten naar binnen. Dat is geluk hebben want er vormen zich lange rijen. 

Uiteindelijk zijn we om 18 over tien in het paleis, maar 18 minuten later dan onze gereserveerde tijd. 

Voor Maria is alles nieuw en ze staat versteld van alle pracht en praal. Voor mij is het ook alweer een aantal jaren geleden dat ik hier was en ik vind het allemaal weer prachtig. 

De verschillende behangen van zaal naar zaal

Natuurlijk maakt de spiegelzaal de meeste indruk. Al die kroonluchters alleen al zijn schitterend, letterlijk en figuurlijk. 

Na anderhalf uur zijn we er doorheen en willen de tuinen gaan bezoeken. Dat zit echter niet inbegrepen bij onze pas en we hebben met dit koude weer geen zin de tien euro toegang te betalen. 

We lopen het leuke plaatsje Versailles in op zoek naar een restaurant. Het wordt het gezellige typisch Franse Chez Lazare. 

Daar bestelt Maria het vegetarische gerecht en ik zes escargots en de witlof salade. Het smaakt goed en duidelijk is dit restaurant heel populair bij de plaatselijke bevolking. 

We lopen terug naar het station, kopen een kaartje en moeten dan twintig minuten op de trein wachten. Het valt ons allemaal alles mee. 

In de trein krijgen we gratis Franse muziek van een accordeon speler. De sfeer zit er helemaal in. Hij speelt goed en haalt heel wat geld op. 

Terug in Parijs is alles afgezet en staan er honderden politieagenten in vol ornaat. We blijken door het protest te moeten lopen om naar ons hotel te komen. Honderden mensen lopen met vlaggen. 

Zo te zien verloopt het vredig, maar dat kan natuurlijk opeens veranderen. De hoeveelheid politie lijkt overdreven, maar ze zullen wel weten wat ze doen. 

In de kamer zoek ik uit wat de route van het protest is en dat loopt precies langs Ile de la Cite. 

Daar wilden wij vanmiddag naar de Conciergerie en Sainte Chapelle, maar dat durf ik nu niet te doen. Al meer dan een uur horen we mensen aan een stuk protesteren. 

Maria denkt dat het wel meevalt, maar met al die politie en zoveel mensen is de kans dat we ergens in terecht komen mij te groot. 

We gaan dan maar morgen of overmorgen. Nu even uitzoeken waar we kunnen eten ver van de protesten. 

Na een tijdje op de kamer lopen we naar Bistrot Richelieu. Daar bestellen we ons dagelijkse aperitief. Voor mij de Aperol Spritz en Maria kiest een witte wijn. Intussen proberen we uit te zoeken waar te eten. 

We zitten hier in het Aziatische gedeelte van de stad en zouden Japans, Koreaans of Vietnamees kunnen eten, maar daarvoor zijn we niet in Frankrijk. 

De keuze valt uiteindelijk op Comptoir des Petit Champs en daar krijgen we geen spijt van. Hun menu is heel anders dan de gewoonlijke brasserie. 

Mijn avontuurlijke keuze wordt het voorafje van varkensoren. Het smaakt lekker, maar de reepjes oor zijn mij te taai. 

Daarna heb ik een aspergesoep en foie gras met gedroogde vijgen. Heerlijk! Maria smult van haar vegetarische asperge gerecht. 

We rekenen af en lopen terug naar het hotel. Daar neemt Maria haar bad en ik schrijf dit blog. Daarna bel ik Rick en dan is het alweer bedtijd.