We hebben om acht uur met Lisa en Amanda bij de markt hier afgesproken. We worden om kwart voor acht pas wakker dus dat wordt haasten. We zijn snel en treffen Lisa, Amanda en Anna aan het begin van de leuke markt hier.
Anna heeft vreselijk slecht geslapen en is niet in haar beste humeur. Lisa en Amanda blijven dan ook niet lang en gaan proberen om Anna een slaapje te laten doen voor ze naar de Relay for Life gaan.
Eigenlijk zien de bakken met meerkleurige wortels er heerlijk uit, maar het is niet handig om ze mee te nemen. Rick koopt wel een potje met limoen zout. De dame probeert ons de verschillende smaken zout te laten proeven, maar dat vinden we beiden niets voor ons ontbijt.
Eigenlijk hebben we helemaal geen zin weer helemaal naar Starbucks te rijden. Ik ga de menu's van de plaatselijke cafe's bekijken. De meesten hebben alleen koffie, maar dan vind ik de jackpot!
The Coffee Factory krijgt heel goede recensies en heeft zelfs nitro brew. Het is maar anderhalve kilometer van ons hotel. De ambiance is al heel leuk en ze hebben heerlijke frittata's. Ik kies degene met groentes en Rick die met ham en kaas.
Wat een vondst is dit! De nitro brew smaakt zelfs beter dan die van Starbucks. Als we morgenochtend niet met anderen gaan ontbijten wil ik er zo weer terug.
Nog een Victoriaans huis
Op de terugweg rijden we over de Business 31. Daar zijn de viaducten allemaal door kunstenaars beschilderd. Het is een veel vrolijker gezicht dan de anders grijze viaducten.
Voor we naar het hotel gaan bezoeken we The Cheese Lady nog even snel. Ik heb gisteravond wat van de Delice de Bourgogne brie geproefd en die is zo lekker dat ik er meer van wil. Het is de romigste brie, die ik hier in de VS heb gevonden.
Dan maken we ons klaar voor een dag Relay for Life en rijden naar Mona Shores high school. Hier heeft Ricks nicht een tent. Helaas zijn er in Ricks familie heel wat mensen aan kanker overleden, inclusief zijn ouders.
Ricks oom Jim is er en met hem kan ik het altijd super goed vinden. Hij is een interessante man. Nu heeft hij weer een nieuwe hobby: het legen van berguimte waar de eigenaars niet meer voor betaald hebben. Hij zoekt dan uit wat waardevol is en verkoopt dat op Ebay. Hij vond laatst een paar Rolexen.
Jims dochter Julie en zoon Brett zijn er en Ricks tante Kathy en haar dochter Angie. Vroeger kwam er heel veel familie, maar Ricks andere oom is een kluizenaar geworden en de andere neven en nichten hebben kennelijk andere dingen te doen.
Om elf uur is de openingsceremonie en lopen we het eerste rondje rond het Amerikaanse football veld. Deze baan wordt gebruikt voor hardloopwedstrijden en een rondje is een kwart mijl. Langs de baan staan door verschillende families opgezette tentjes. De meesten hebben spelletjes of iets te koop. Alle opbrengsten gaan naar de American Cancer Society.
Om de zoveel tijd lopen wij een rondje met elkaar of andere familieleden. Er zijn een aantal mensen in gele t-shirts, die de hele twaalf uur zullen blijven lopen. We horen van een van hen dat hij vorig jaar veertig kilometer heeft gelopen!
Carol, Dads vriendin, is speciaal uit Ohio gekomen. Dat is een hele rit voor iemand, die midden tachtig is. Je zou dat echter niet zeggen. Het is duidelijk dat Carol Dad nog enorm mist. Ze heeft nu via Facebook wel contact met zijn kinderen en kleinkinderen (en achterkleinkind) en dat doet Carol duidelijk goed.
Voor de lunch is er de Tiki Boiz food truck. Hun menu vinden we veel te zwaar. We besluiten om eten van Wendy's te halen. Ik heb hun Cobb salade nu ontdekt, erg lekker! Rick heeft een paar hamburgers zonder brood.
We gaan terug naar de Relay en lopen meer rondjes. Dan ga ik even weg om benzine te tanken, want er zitten nog maar een paar mijlen in de tank. Ook ga ik op zoek naar mijn Oud & Nieuw foto. Ik vind oude en nieuwe boten.
Helaas heb ik intussen een flinke hoofdpijn ontwikkeld. Ibuprofen helpt niet en ik besluit, ook al is het heel gezellig, vervroegd de Relay te verlaten. Ik neem afscheid van iedereen en Rick zet me rond half zes af bij het hotel. Hij zal waarschijnlijk tot het einde blijven en dan lig ik hopelijk al een tijdje op een oor.
Na even wat rusten op de hotelkamer ga ik naar beneden en neem plaats aan de hotelbar. Daar bestel ik het kaasplankje dat erg lekker is. De bartenders oefenen de cocktails voor het nieuwe menu en sommigen zien er erg exotisch uit. Jammer dat het altijd zoete drankjes zijn, niets voor mij.
Om acht uur ben ik terug op de kamer en ga op bed Netflix shows kijken. Hopelijk is Rick voor tienen terug, anders ga ik slapen.
4 reacties:
Ooh ja Delice de bourgogne is heerlijk. Eén van onze favoriete kazen van de kaaswinkel. Het is een triple cream, misschien helpt dat je in de toekomst ook andere kazen (van Amerikaanse hand) vinden? En nogmaals dank voor de koffie tip, direct opgeslagen. Ben gek op dat soort tentjes. Ik slaap zelf in South haven maar rijd door Muskegon naar de Sleeping Bear Dunes dus een mooie koffienstop.
Wij zoeken ook altijd van die leuke koffietentjes. In Lyon vonden we er eentje in een gebouw dat was gebruikt als motor werkplaats en in Lille ook zo iets.
Leuke hobby heeft de oom van Rick.
Jammer dat je hoofdpijn kreeg en eerder weg moest.
Fijne zondag.
Wat een fijne en ook wel drukke dag hebben jullie gehad!
Die viaducten zijn ook echt bijzonder!
Hopelijk is je hoofdpijn na een goede nachteust over.
Fijne zondag!
Groetjes
Carla
@Sophie - Muskegon is heel erg veel opgeknapt in de laatste jaren. Het was vroeger een saaie, grijze plaats. Nu zijn er leuke restaurants en cafe's.
@Anja - Ja, die hoofdpijn, soms helpt niets ertegen.
@Carla - Was zeker een drukke dag!
Een reactie posten