Over een natte rondleiding en afscheid van mijn dokter

Oei, ik hoor de regen op het dak klateren. Rick is al op en om vijf over zeven dwing ik mezelf ook op te staan en me klaar te maken voor de rondleiding vanochtend. Hopelijk blijft het niet zo hard regenen!

Gisteren ben ik vergeten spinazie te kopen en in plaats daarvan bak ik een paar tomaatjes uit de overgebleven salade van gisteren mee met de paddenstoelen. Dat smaakt natuurlijk heel anders, maar is ook lekker. 

Als we allebei klaar zijn gaan we koffies halen van de Starbucks bij het Pan Am Center. Het weer stemt me allerminst blij! Gelukkig heb ik een goede regenjas en paraplu. Ik hoop maar dat mijn gezelschap van vandaag die ook heeft. 

Omdat de metro niet rijdt tussen Vienna en Ballston biedt Rick lief aan me naar de stad te brengen. Daar ben ik extra blij om, want nu hoef ik niet in de regen te wachten. Gelukkig gaat het onderweg naar de stad wat zachter regenen. 

Als we bij de Library of Congress aankomen zie ik J. en H. al staan. Tot mijn schrik hebben beiden geen regenkleding aan en maar een paraplu. Ze zeggen dat het geen probleem is. Gelukkig is het niet koud. J. vertelt dat ze mijn blog weleens leest, dus erg leuk!

We sluiten aan in de rij om de bibliotheek binnen te gaan. Ik heb eigenlijk kaartjes voor kwart over tien, maar we mogen gewoon om tien uur al naar binnen. Zoals altijd beginnen we met de grote leeszaal. Als ik daarover verteld heb gaan we een verdieping lager waar ik ook veel uitleg. 

Een vriendelijke vrijwilligster komt op ons af en vraagt of we hier al eerder geweest zijn. H. en J. natuurlijk niet en de dame is duidelijk trots op het gebouw en wil erover vertellen. En dan leer ik ook weer wat nieuws, namelijk wat de schilderijen boven ons hoofd voorstellen. 

Als ik dan toch een expert hier heb vraag ik haar nog een paar dingen waar ik niet helemaal zeker van ben. Als we afscheid nemen zegt de vrouw dat ik me ook als vrijwilliger bij de bibliotheek aan zou moeten melden. Als het dichterbij was zou me dat erg leuk lijken. 

Wij bewonderen verder de bibliotheek van Thomas Jefferson, het kantoor van de bibliothecaris en de Gutenberg bijbel. Als ik als laatste de oudste kaart van de VS wil laten zien blijkt die weg te zijn. Jammer, want het was altijd interessant te zien hoe het land er in het begin uitzag. 

Dan gaan we de elementen trotseren, want behalve regen waait het ook flink. J. loopt met de paraplu en H. wordt nat. Nou ja, we zijn Nederlanders dus regen moet ons eigenlijk niet deren. 

Het is waarschijnlijk door het weer vrij rustig in de stad. Af en toe zien we een groepje jongeren lopen, maar nergens is het druk. We lopen langs het Capitool de heuvel af en dan via Pennsylvania Avenue naar de National Archives en het Marine monument. 

Die bekijken we en dan lopen we 7th Street op. Dit is een gezellige straatr met winkels en restaurants en heel anders dan het ministeries gedeelte. Het laat goed zien dat Washingtron uit een heel aantal verschillende buurten bestaat.

Halverweg komen we langs Gregory's Cafe en gaan daar even zitten. De anderen nemen koffie en ijsthee en ik houd het bij een flesje water. Ik dacht dat niet nodig te hebben op een dag als deze, maar door al het water kreeg ik toch wel dorst. 

Op de radar lijkt het of de regen ieder moment op zal houden, maar in werkelijkheid lijkt het juist harder te plenzen. We lopen verder en komen langs de Martin Luther King Jr. openbare bibliotheek van Washington. 

Daar bedenk ik me dat we bij de Library of Congress en oude bibliotheek zagen en hier een nieuwe, want hij is net gerenoveerd. Ik loop even naar binnen voor een foto en voila, Oud en Nieuw themafoto voor vandaag gevonden. 

Op 10th Street lopen we langs Ford's Theater waar Lincoln werd vermoord. Daar vindt J. tussen de bakstenen van donors aan het museum de steen van Michelle Obama. Die is mij nog nooit eerder opgevallen. Daarom zijn de rondleidingen ook zo leuk. 

We lopen via het FBI gebouw en het stadhuis van Washington naar het Witte Huis. De Indiase premier is op bezoek, maar we mogen wel de achterkant van het Witte Huis bekijken. Ik weet vrijwel zeker dat de voorkant afgesloten is (blijkt later inderdaad het geval).

H. is doorweekt en J. heeft genoeg gelopen. Ze hebben geen zin om de heuvel op te lopen om de voorkant van het Witte Huis van verre te zien. Ik geef ze geen ongelijk. Er staat net een taxi, die vrij is. We nemen afscheid en die nemen zij terug naar Union Station. 

De Old Ebbitt Grill is vlakbij en ik besluit mezelf op een lunch daar te trakteren. Ik denk vaak aan het heerlijke zalmgerecht dat ik er at toen we met Christine en Chuck waren. Ik neem plaats aan de bar en bestel. Het smaakt me net zo goed als vorige keer. 

Het is even droog als ik naar het McPherson Square metrostation loop. Ik neem de trein naar Ballston. Daar zijn wel bussen, die naar Vienna gaan, maar dan moet ik door de regen naar huis lopen. Ik roep een Uber, natuurlijk duurder, maar ik heb genoeg van de nattigheid. 

Als ik thuiskom vertrekt Rick net naar zijn werk voor een happy hour. Ik heb een uurtje rust en moet dan naar de dokter. Helaas is dit de laatste keer dat ik mijn nurse practitioner zal zien. Zij vertrekt om in een psychiatrisch ziekenhuis te gaan werken. 

Wat zal ik haar missen! Ze is zo fijn om mee te praten. Ik heb altijd hoge bloeddruk bij de dokter, maar thuis en nota bene bij de tandarts is het normaal. Witte jassen syndroom bestaat echt en Beth maakt zich niet druk om mijn bloeddruk bij de dokter. 

Verder hebben we een goed gesprek over hoe belangrijk het is dat ik nu veel meer krachttraining doe. Ik zou graag wat gewicht verliezen, maar Beth vindt dat niet zo belangrijk. Mijn dieet en sportroutine zijn goed en ze vindt mijn gewicht geen probleem vanwege mijn lengte. 

Met wat tranen in mijn ogen neem ik afscheid van Beth. Zij vindt het duidelijk ook niet makkelijk. Gelukkig ken ik dr. T. ook al lang en ik weet dat ik haar ook een heel fijn iemand vind.

Morgen wil ik wel spinazie met mijn ontbijt, dus ik steek over naar Whole Foods en koop daar een zak. Dan is mijn energie compleet op. Ik ga thuis op Rick wachten, die al snel thuiskomt. Het doktersbezoek duurde lang. 

We genieten weer van een haring en bestellen dan Thais eten van Thaisons. We laten bezorgen en dat duurt waarschijnlijk door de regen en vreselijk verkeer nogal lang. Ik val er dan ook op aan als het er eenmaal is. Zo lekker!

Het was een heel drukke, maar ook leuke dag. J. vroeg me of ik de rondleidingen altijd leuk vind en daar kan ik volmondig ja op antwoorden!