Over de eerste gezwommen kilometer

Als ik beneden kom meldt Rick dat het koffiezetapparaat alweer alleen water produceerde. Dat wordt dus een nieuwe bestellen. 

Gelukkig kan ik ook zonder koffie van mijn ontbijt genieten. Intussen maakt Rick zich klaar en dan gaan we onze gewoonlijke Starbucks koffies halen. 

Onderweg zie ik de perfecte "Oud en Nieuw" foto. Een oude VW kever naast een nieuwe Maserati. 

Voor ik aan mijn sporten begin geef ik de planten op het deck water. De geraniums hier staan er super bij op het moment. 

Mijn sporten bestaat vandaag uit de gewoonlijke cardio en daarna twintig minuten onderlichaam krachttraining. Ik sluit af met tien minuten stretchen. 

Intussen kijk ik naar Fox 5 DC, een televisiekanaal, waar van alles over Vienna van 6 tot 11 wordt besproken. 

Het is live op de Town Green en iedereen is uitgenodigd, maar ik vind het genoeg het op tv te zien. Wel erg leuk en ik voel me weer bevoorrecht in dit stadje te wonen. 

Nu heb ik echt het gevoel goed bezig te zijn geweest. Tijd voor de Duolingo lessen in het Arabisch en Deens. 

Voor ik het weet is het lunchtijd. Rick en ik rijden naar het centrum en gaan eerst naar de ABC winkel. We gaan vanavond met een jarige eten en willen wat meenemen. Het wordt Bols Blue Curaçao. Dat kan in allerlei drankjes en ik vind het leuk dat het een Nederlands merk is. 

Rick haalt zijn salade van Cava en mijn groentewrap ligt klaar bij Sweet Leaf. We eten het buiten op het deck in de schaduw op. 

Het is 33 graden en ik vind dat warm genoeg om, ondanks het koele water, baantjes te gaan trekken. Het gaat goed. Ik zwem eerst 500 meter hoog 'n dan een uur later nog eens twintig baantjes. De eerste kilometer van het seizoen zit erop. 

Tegen vijven komt Rick ook nog even. Hij gaat alleen pootje baden. Hij is geen zwemmer zoals ik, maar staat liever in het zwembad te lezen. Daar is het inderdaad nog te koud voor. 

Om half zes lopen we naar huis en maken ons klaar om naar La Estancia te gaan. Een Argentijns steakhouse, wij zijn er nog nooit geweest. Wendy en Kenny (de jarige) hebben ons uitgenodigd en Karen komt ook. 

Wij zijn de eersten, of altans dat denken we. Als Wendy en Kenny er zijn blijkt een ander echtpaar ook bij hun groepje te horen. 

Uiteindelijk zijn we met zijn tienen. Wendy bestelt voorafjes voor iedereen en dan betalen we zelf voor onze hoofdgerechten. Rick en ik vinden dat een heel goed idee. 

Het wordt ontzettend gezellig. Michelle en Brian, Wendy's vroegere buren, zijn heel leuk. Michelle is Koreaans en heeft met haar vorige man, een Amerikaanse diplomaat, over de hele wereld gewoond. Brian is een vrolijke man. 

Het eten vinden we maar matig. Na alle voorafjes van Wendy heb ik niet veel trek meer en bestel een voorgerecht met biefstuk en wat groente. 

Helaas is die biefstuk gortdroog. Gelukkig kan ik de bloedworst en zwezeriken van de anderen eten. Die gruwelen van dat soort dingen niet en ik vind ze heerlijk. 

Langzaamaan voel ik me wegzakken en ik zie aan Wendy en Karen dat zij ook zitten te gapen. We vragen de rekening en nemen dan afscheid van iedereen. Het is later dan wij gewend zijn, maar was dan ook zo gezellig. 

Thuis ontspannen we ons nog even, want ik kan nooit meteen na zoiets gaan slapen. Even nog wat lezen en dan naar bed. Allemaal een fijn weekend gewenst!