Over een vroege Vaderdag

Zaterdag

Tot mijn genoegen staat Rick om half acht op. Ik was al een tijdje wakker, maar wilde niet opstaan om Rick niet te wekken. We beginnen dus lekker vroeg aan deze prachtige zaterdag. 

Na ons ontbijt van Starbucks te hebben gehaald rijden we naar de paarse glasbak. We hebben heel wat glas verzameld. Dan is het tijd voor de markt in Vienna.

Eigenlijk gaan we hier alleen heen zodat ik kan fotograferen. Er zijn nog niet veel verse groentes waarin ik geinteresseerd ben en ik vind het eigenlijk ook te duur. Ik wacht met smart op de zongerijpte tomaten. 

We gaan dus zonder iets te kopen verder. Op weg naar Total Wine stopt Rick even, zodat ik een foto van het bankje bij Karin's Florist kan maken. Dit is er een, die te maken heeft met het bedrijf waar het voor staat. Dat is maar een enkele keer het geval met deze bankjes. 

Bij Total Wine in McLean slaat Rick biertjes in voor onze reis naar Michigan volgende week. Ik neem ook wat wijn mee. Ricks zus en zwager, hun schoondochter en jongste kleinkind zullen ook komen. Wie weet drinken we op onze kamer een drankje en dan willen we voorzien zijn. Zo niet dan nemen het gros van het spul weer mee naar huis. Dat is het voordeel van rijden versus vliegen. 

Altijd denkend aan mijn fotografie maandthema bedenk ik me dat het grappig zou zijn een oude en een (relatief) nieuwe wijn te fotograferen. De manager vindt dit heel leuk en leidt ons naar een geslote kast waar de oudste champagnes staan.

Na wat zoeken vinden we de oudste: een Louis XV van 1996. Heel voorzichtig (want hij kost $599) haalt de manager hem uit de kast, zodat ik het etiket kan fotograferen. Dan gaan we op zoek naar een nieuwe champagne.

Alleen staat er voor de niet bijzondere oogstjaren geen jaartal op de flessen. De "nieuwste", die we vinden is tien jaar oud uit 2013. Nou ja, er zit toch zeventien jaar tussen. We bedanken de manager uitvoerig, heel leuk hoe hij ons meehielp. 

Thuis gaat Rick aan de sproeiers in de achtertuin werken en voor mij is het tijd om te sporten. Na mijn cardio doe ik nog een HIIT routine en dan ben ik voor mijn gevoel weer goed bezig geweest. 

Voor de lunch heeft Rick nog een hamburger van een paar dagen geleden. Ik heb enorme zin in een poke bowl. Heel lief vindt Rick het prima om naar The Boro te gaan daarvoor. Ik ben er zo langzamerhand achter dat er niets boven Poki DC gaat. 

We eten wat laat en daardoor gaan we ook wat later naar het zwembad dan we wilden. Het is voortreffelijk weer, zoveel beter dan een paar dagen geleden. Volgens mij zijn we er allemaal door getraumatiseerd, want iedereen heeft het over de rook. 

De banen zijn vol met ieder twee zwemmers en dat blijft zo tot we tegen vijven naar huis gaan. Morgen wil ik vroeger zijn om mijn baantjes te kunnen trekken. Er zijn zoveel zwemmers, die meer dan een uur bezig zijn. 

In plaats van zwemmen lees ik mijn een na laatste boek van mijn serie uit. Ik ga die personen echt missen. Gelukkig zal er in augustus een nieuw boek uitkomen. In de tussentijd zal ik andere cozy mysteries moeten vinden. 

Het is zulk lekker weer dat we besluiten naar het dakterras van Parc de Ville te gaan. We zien helemaal uit naar de zalm rillettes, maar die staan niet meer op het menu! De chef verveelde zich met altijd hetzelfde en haalde onze favoriet van het menu. In plaats daarvan delen we een belachelijk dure garnalencocktail. 

Ze serveren hierboven alleen voorafjes. Voor onze hoofdgerechten nemen we plaats aan de bar beneden. Onze bartender is Kristen. Zij vertelt dat ze vanavond vanwege de Nationale Rose Dag een proeverij van drie rose's hebben. Een is cider, de tweede mousserend en de derde een gewone rose. Rick kiest dat, ik houd het bij een glas rose. 

Als hoofdgerecht neemt Rick de steak frites en ik de omelet met kruiden en gruyere kaas. Hoe ze het doen  weet ik niet, maar het is precies zoals de omeletten in Frankrijk. Zo lekker zacht en smakelijk, Rick is ook tevreden met zijn steak frites en hij geniet van de proeverij.

Het was een heerlijke dag, hoewel ik al sinds het opstaan flinke hoofdpijn heb. Het komt uit mijn nek en dat betekent dat ik voorzichtiger moet zijn met mijn oefeningen. Ik voel me op het moment stukken beter en dan denk ik dat ik alles kan. Dat is duidelijk niet het geval. 

Zondag

Vandaag blijven we iets langer liggen dan gisteren, maar om tien over half negen zijn we al op weg naar Starbucks. Ik heb eens zin in de egg bites met boerenkool en paddenstoelen en die bestelt Rick. Bij de drive thru vragen ze of ze die egg bites dubbel moeten bakken zoals met de eiwit egg bites. Dat hoeft niet, want om de een of andere reden zijn die met boerenkool sowieso al lekker knapperig. 

Met ons ontbijt gaan we na wat Pokemon Go spelen naar de H Mart. Daar koop ik enoki paddenstoelen voor mijn ontbijt. Dan steken we over naar het Mosaic District voor de markt daar. 

Er staan alle gewoonlijke kraampjes, maar er is niemand bij King Mushrooms. Alleen de koelboxen met de paddenstoelen zijn er. We lopen de markt af naar de eierboer en kopen daar een dozijn eieren. Je weet dat ze van de boerderij komen als er nog veren aan geplakt zitten. 

Ook op de terugweg is er nog niemand bij King Mushrooms. Dat gaat het vandaag dus niet worden, maar nu heb ik niet genoeg paddenstoelen. Terug naar de H Mart dan maar waar ik wat gele oesterzwammen koop. 

Thuis maak ik mijn Oud & Nieuw foto met een leeg eierkarton en een nieuw vol eierkarton. Ik vind dit thema niet zo leuk, eerlijk gezegd. Maar anderen in onze groep wel, dus we gaan ermee door. 

Daarna ga ik aan mijn sporten van vandaag. Ik doe veertig minuten elliptische machine en Scoop en dan een Max Capicity workout. Wauw, dat is pittig! Vijftig seconden squats, tien seconden rust, dan vijftig seconden push ups, lunges en plank. 

Dat vier keer achter elkaar, halverwege denk ik het niet vol te kunnen houden, maar het lukt me! Het leuke aan de apps is dat ze klappen als je klaar bent. Ik vind dat ik best wat applaus verdien. Ik heb mijn sportroutine een stuk uitdagender gemaakt.

Buiten op het deck ga ik mijn Duolingo lessen doen. Rick werkt in de achtertuin aan nieuwe sproeikoppen voor ons irrigatiesysteem. Voor we het weten is het na twaalven. 

Voor de lunch halen we eens iets anders: een Peter's salade van Plaka Grill. Die komt met rucola, zongedroogde tomaatjes, olijven en kerstomaatjes met geschaafde Parmezaanse kaas er overheen. Rick heeft hetzelfde, maar dan met gyro vlees erbij. De mijne blijkt ook gyro vlees te hebben, maar dat geef ik aan Rick. Het is weer eens wat anders en erg lekker. 

Omdat we volgende week zondag in Michigan zullen zijn vieren we vandaag Ricks vaderdag. Ik geef hem het gepersonaliseerde vat om alcohol in te rijpen. Daarbij de flesjes met nog niet gerijpte bourbon, zodat Rick meteen kan beginnen. 

Het is vaak hard zoeken naar dingen, die bij Rick in de smaak vallen. Hij is overal blij mee, maar ik kan merken als ik in de roos geschoten heb. Dat is dit keer het geval en dat verdient Rick zo hard! Ik had me geen betere vader (grootvader) voor onze kinderen en kleinkinderen kunnen voorstellen. 

We willen vandaag vroeger naar het zwembad en zijn daar om half twee. Zelfs nu is het zoeken naar vrije ligstoelen in de schaduw, maar we vinden er nog net twee. De banen zijn bezet, maar zodra iemand eruit gaat ga ik erin. 

Het water is op zijn minst koel te noemen, maar ik zet door. Ik zwem twintig baantjes, een halve kilometer, en dan begint mijn nek pijn te doen. Het is dus genoeg geweest voor vandaag. 

Tegen vieren zijn Ricks tijdschriften uit en heb ik genoeg van de muziek. We lopen terug naar huis en daar lees ik verder op het deck. Rick gaat een stukje fietsen om te zien hoever ze gekomen zijn met de fietspaden, o.a. naar het Pan Am Center. Hij kan er nog niet heen rijden.

Omdat het Ricks Vaderdag is mag hij kiezen waar we gaan eten. De eerste stop is Yard House met meer dan honderd bieren aan tap. Rick geniet van een Chimay Blauw en ik van een bloody Mary martini. Ik denk dat dit ooit wel op het menu gaat staan, want alle bartenders vinden het een super idee. 

Hierna lopen we naar boven naar Wildfire. Dit is een biefstuk restaurant al hebben ze ook veel andere dingen op hun menu. Rick gaat ervoor: een Porterhouse biefstuk (stuk filet mignon en New York strip aan de andere kant) van bijna 700 gram!

 Voor mij is een filet mignon van 200 gram meer dan genoeg. We hebben er geroomde spinazie en gegrilde champignons bij. Ik moet zeggen het is allemaal voortreffelijk bereid, mijn filet mignon is "blue" (bijna rauw) en die van Rick is medium rare. 

Voldaan gaan we huiswaarts en nu is er weer een weekend voorbij gevlogen. Allemaal een heel fijne week gewenst!