Over de rit naar Boston

We zijn er al zo bekwaam in! Om zes uur gaat de wekker en we zetten thee en koffie. Ik heb gisteravond gedoucht en laat Orion uit, terwijl Rick zijn douche neemt. 

Binnen de kortste tijd ligt alles in de auto en om tien voor zeven vertrekken we. We willen vroeg zijn om daarmee hopelijk het strand verkeer voor te zijn. 

We halen ontbijt en koffie van Panera en Starbucks en gaan dan de snelweg op. Tot onze verrassing valt het verkeer rond Washington enorm mee. 

Een uurtje later nemen we de Fort McHenry tunnel en zijn voorbij Baltimore. De motregen maakt plaats voor gewone bewolking en dat is prettig rijden. 

In Delaware nemen we een hardnodige plaspauze bij het Biden Center. Het is pas negen uur en volgens ons zijn we er nog niet eerder zo vroeg geweest. 

Al gauw rijden we over de Delaware Memorial Bridge en dan New Jersey in. Vlak voor New York maken we weer een pit stop voor wc en benzine. Je weet maar nooit wat New York verkeer voor ons in petto heeft. 

Dat valt gelukkig alles mee en na mooie uitzichten op de skyline zijn we al snel de George Washington brug over. 

Niet veel later rijden we de Merritt Parkway op en Connecticut binnen. Het is ons een raadsel waarom Waze ons deze parkway op stuurt, want het verkeer is er altijd slecht. 

Judith belt tijdens haar lunch en we praten een uurtje gezellig bij. Inmiddels hebben we die Parkway verlaten en Rick vindt een afslag met een McDonald's aan de I-91.

Hij bestelt daar een Quarter Pounder met kaas. Ik heb mijn lunch mee: gazpacho, mini brie, een Kind reep en een halve perzik. Het smaakt me prima en is gezond. 

Om half drie gaan we de grens met Massachusetts over. Nog steeds is er af en toe file en onze aankomsttijd is nu vier uur. Alles bij elkaar duurt de rit bijna negen uur, maar we mogen niet klagen want dat is weleens veel langer geweest. 

Saskia en Riley zijn nog niet klaar om ons te ontvangen dus we gaan eerst naar de Embassy Suites bij Logan Airport. Die is praktisch om de hoek van hun appartement. 

Dat rijden met veel files is enorm vermoeiend en Rick neemt van de gelegenheid gebruik om even op bed te gaan liggen. Ik lees op mijn telefoon tot we het groene licht krijgen van Saskia. 

We rijden naar hun appartement en worden als de koning en koningin onthaald. Zo lief! Riley maakt een speciale en lekkere cocktail waar ik slechts een slokje van neem. 

Dan trakteren Saskia en Riley ons op Japans van Mad Monkfish. Heerlijk en Saskia heeft er sake bij, extra speciaal. 

We praten tot tegen negenen en dan nemen we afscheid tot morgen. Het is zo fijn eindelijk eens wat tijd met dit stel door te kunnen brengen! 

Over een donderende donderdag

Late avonden zijn nooit mijn ding geweest en dat merk ik vanochtend ook weer. Ik ben nog doodmoe als Rick om kwart over zeven opstaat en wordt pas om acht uur weer wakker. Ik heb er een hekel aan de dag laat te beginnen, maar kennelijk had ik het nodig.

Terwijl ik mijn ontbijt maak en eet maakt Rick zich klaar voor de dag. Ik heb nog maar tien minuten op de elliptische machine gedaan als we op pad gaan naar Starbucks. Nadat we onze koffies hebben opgehaald koop ik nog twee flesjes groentensap van Greenheart.

Nu heb ik de hele tijd het gevoel dat ik achterloop, want ik heb nog maar een kwartier om meer cardio te doen voor ik naar personal training moet. Dit is de laatste sessie tot 19 september! Sharon gaat maandag naar Italie en als ze terug is ben ik een paar dagen naar Katja.

Het is warm en enorm vochtig en als ik op de terugweg even wat dahlia's in een tuin wil fotograferen begint het opeens te plenzen. Rick en mijn hoop is dat het zware weer pas na vijven zal komen, zodat we nog een laatste keer van het zwembad kunnen genieten.

Thuis maak ik mijn drie kwartier op de elliptische machine af. Dan ga ik benzine tanken bij de Safeway. Een gallon kost vandaag $3,29 terwijl dat gisteren nog tien cent goedkoper was. Veel mensen gaan dit Labor Day weekend rijden en daarom zal het wel duurder zijn. 

Als VLINDR vol zit rijd ik naar Whole Foods. Daar loop ik een stukje op het W&OD pad. Ondanks de hitte zijn de eerste tekens van de herfst er al. De herfst clematis bloeit en de porceleinbesjes hebben hun bijna onwerkelijke kleuren weer. 

Na de wandeling ben ik flink bezweet dus de airconditioning in de Whole Foods voelt heerlijk aan. Ik neem dit keer alleen een bakje garnalensalade mee. Dat eet ik buiten op het deck met een knalrode tomaat en een sappige perzik.

Rick is naar de oogarts geweest voor zijn jaarlijkse controle. Door het druppelen heeft hij verwijdde pupillen en vraagt mij of ik naar Yalla Pita kan rijden. Dat vind ik prima, want ik ben ook best benieuwd hoe dit nieuwe restaurant (dat eerst een food truck was) eruit ziet. 

Saleh begroet ons meteen als oude bekenden. We krijgen ook een van hun verrukkelijke falafels aangereikt. Terwijl we op Ricks shawarma wachten probeer ik wat van het Arabisch op de muur te ontcijferen. Dat lukt me vrij goed. Rick vraagt Saleh of wat ik las er inderdaad staat en dat is het geval waardoor een aantal mensen in het restaurant klappen. Zo grappig!

Terwijl ik op het deck zit komen de kolibrietjes weer ruzieen. Het is zo'n koddig gezicht en ze gaan er best hard tegenaan. De filmpjes laten het een beetje zien. 

Om twee uur ga ik even naar DePaul's Urban Farm. Ook daar liggen de eerste pompoenen al. Ik weet dat ze gedroogde bloemen hebben en daar is Saskia dol op. De boeketjes zijn erg leuk tot ik het prijskaartje zie. Tweeendertig dollar per boeketje dat is gewoon idioot!

Er zijn ook leuke kabouters om in een plant te zetten, zodat die water krijgt. Die ga ik maar op mijn wenslijstje zetten, want ook die zijn duurder dan ik gewoon voor de leuk wil uitgeven. Toch is het altijd leuk om hier wat te neuzen, al vertrek ik meestal zonder iets te kopen. 

In de verte zie ik stapelwolken, maar op de radar is nog niets te zien. We hebben goede hoop dat we naar het zwembad kunnen, maar Moeder Natuur heeft andere gedachten. Rick is net een wandeling aan het maken als ik de eerste druppels voel.

Tegen de tijd dat Rick thuiskomt plenst het en horen we de eerste donder. Dat betekent al dat het zwembad niet om vier uur open zal gaan. Die ene donderslag wordt een fiks onweer en bij het typen van dit blog onweert het nog steeds. De laatste keer zwembad wordt ons dus door de neus geboord. 

Om half zes is het tijd voor ons wekelijkse happy hour met Chuck en Christine. Vorige week was dit nog in persoon, de tijd vliegt. Het wordt gezellig praten over Disney en andere dingen, waardoor het al gauw kwart voor zeven is. 

Als we afscheid genomen hebben bestellen we ons avondeten. Dat van mij wordt yakitori van Genki en Rick haalt Grieks af voor zichzelf. Na het eten gaan we nog van alles doen om morgen om zeven uur te kunnen vertrekken. We hopen van harte dat het verkeer mee zal vallen.

Over een hete dag en theater bezoek

Het lijkt wat somber buiten als ik opsta. De NBC weerman vertelt echter dat het snel zonnig zal worden. Dat niet alleen, maar het hitte record voor vandaag kan verbroken worden. 

Na mijn ontbijt ga ik buiten mij cardio doen en heb er al een half uur opzitten als Rick klaar is om naar Starbucks te gaan. Nadat we onze koffies bij het café in het Pan Am Center hebben gehaald zet Rick mij thuis af. Hij gaat tot vroeg in de middag naar kantoor. 

Op het deck vliegen de kolibries weer af en aan. Het deert hen niet dat ik maar een paar meter van ze af op mijn machine trap. Van waar ik nu zit zie ik hun felgroen glanzende veertjes heel goed. Ook zie ik dat ze achteruit vliegen, de enige vogelsoort, die dat kan doen.

 

Als mijn sporten klaar is doe ik een heel aantal Griekse lessen. Die reis komt ook al heel dichtbij. Ik denk dat ik me in het Grieks beter verstaanbaar zal kunnen maken dan in het Arabisch, maar dat moet natuurlijk nog blijken. 

Het is al snel na elven en ik ga naar Whole Foods. Mijn geraspte kaas was vanochtend beschimmeld dus daar moet ik een nieuw zakje van hebben. 

Helaas voor Rick hebben ze zijn plakjes Goudse kaas niet. Verder neem ik wat gerookte zalm mee en natuurlijk een bakje garnalensalade.

Het is inderdaad heel erg warm, maar liefst 39 graden. Toch eet ik op het deck. De schoonmaakploeg komt meteen daarna en ik doe Orion in zijn bench.

Zolang ik maar niets doe is het buiten best uit te houden, ook vanwege een lichte bries. Ik neem Hint water mee naar buiten en ga in mijn hangmatstoel lezen. Zo komt de middag wel om. Ik zie eerlijk gezegd wel naar wat koeler weer uit zodat ik ergens heen kan gaan om te wandelen of zo.

Rick komt om half vier thuis en we kleden ons netjes voor het Kennedy Center. Vanavond gaan we Mamma Mia bekijken, maar eerst lekker eten bij Brasserie Liberte in Georgetown. Dat beviel ons vorige keer erg goed. 

Ook vanavond is het een smakelijke maaltijd. Ik houd van de gazpacho en bestel die weer. Verder heb ik escargots en de kleinste steak tartare ooit. Rick neemt viskroketjes en filet mignon. 

Een uur voor de aanvang van Mamma Mia zijn we in het Kennedy Center. Het valt me nog altijd op hoe gigantisch dit gebouw is. 

Het heeft drie grote zalen (1500-2500 zitplaatsen) en vier kleinere (100-500). Verder zijn er een aantal prachtige hallen. Ik vind het altijd geweldig hier een voorstelling bij te wonen. 

Wij zitten in het Opera House en hebben bijna dezelfde zitplaatsen als met Back to the Future.

Deze musical is fantastisch! Natuurlijk kennen we de meeste liedjes heel goed en wat een stemmen! Je kunt horen dat de meesten op Broadway hebben gespeeld. Ze zingen zo goed! 

Na afloop worden er drie extra liedjes gezongen: Mamma Mia, Dancing Queen en Waterloo. Die laatste was niet in de musical maar een van onze favorieten. 

Vanuit het Kennedy Center rijden we zo de I66 op en die leidt direct naar ons huis. We hebben allebei enorm genoten!

 

Over een warme zomerdag

Keurig om zeven uur staan we op. Aan de natte ramen kunnen we zien dat het buiten flink vochtig is. Deze week is het nog heel erg warm, maar na het weekend wordt het koeler. Net of Moeder Natuur weet dat augustus dan  afgelopen is. 

Het is lekker genoeg om buiten te ontbijten. Gezien het feit dat Zorro op mijn gewoonlijke plek naast Rick ligt komt dat goed uit. Mijn paddenstoelen etc. gaan er weer goed in met een kop door Rick gezette koffie. 

Na het eten haal ik mijn elliptische machine naar buiten en doe twintig minuten tot Rick klaar is om onze koffies te halen. Er worden nieuwe brandkranen geinstalleerd in Vienna. Nu we erop gaan letten staan die ongeveer 150 meter van elkaar. Ze zijn allemaal mijn favoriete rood.

Weer terug thuis gaat Rick aan het werk en ik maak mijn cardio af. Dan is het tijd voor personal training. Sharon heeft een pittig half uur voor me. Ik zie haar donderdag weer en af en toe in september. Sharon gaat volgende week naar Italie met haar moeder, voor beiden de eerste keer naar Europa. Natuurlijk geef ik heel wat tips.

Na de personal training rijd ik naar Whole Foods. Daar ga ik eerst fotograferen in het tuintje en zit net op een bankje in de schaduw als Katja video belt. Fiona is ziek en wil met de mensen in de telefoon praten. Tot onze verrassing en blijdschap nemen Kai en Raquel ook op. Zij zijn op een strand aan de Loire. Het wordt een leuk gesprek, lang leve de technologie!

Rick en Saskia waren er niet bij. Rick was net in een vergadering en het is Saskia's eerste schooldag. Zo te horen is die goed gegaan. 

In de supermarkt zoek ik ons avondeten uit en neem een bakje garnalensalade mee. De ochtend is voorbij gevlogen en Rick staat zijn lunch al te maken als ik thuiskom. Dat doe ik ook meteen en we eten buiten. De kolibrietjes deert het niets dat we daar zitten. Eentje vliegt vlak over Ricks hoofd. 

Als Rick weer aan het werk is komt er een mannetje naar de voeder. Op de foto's is het niet heel goed te zien, maar die heeft een rood befje. Deze soort heet dan ook ruby throated hummingbird. Het is jammer dat de voeder niet in de zon hangt, maar zo blijft de nektar langer goed. 

Het is best idyllisch op het deck met de kabbelende waterval van onze vijver, de cidades en krekels en de af en aan vliegende kolibrietjes. Ik lig in mijn hangmatstoel en ben zo in mijn cozy mysterie verdiept dat het opeens kwart over vier is.

Het zwembad is open en ik loop er snel naar toe. Het is nog niet druk en ik zwem 750 meter. Dan komt Rick en we genieten samen nog een tijdje van het koele water. Afhankelijk van het weer donderdag zou dit weleens de laatste zwem van het seizoen kunnen zijn. Met 41250 meter totaal zit ik niet eens zo heel ver van de vijftig kilometer af. 

Voor het avondeten hebben we garnalen als voorafje. Dan grilt Rick zalm- en hamburgers. Ik heb een zalmburger met spinazie en feta en Rick met cheddar en bacon. Daarbij heeft hij nog een gewone hamburger. Ik maak er een kerstomaatjes, olijven en augurken salade bij, altijd lekker in de zomer. 

Nog een keer lang leve de technologie, want Fiona werd vanochtend met flinke koorts wakker en ik wilde haar iets sturen. Op Amazon.com vond ik een schattige luiaard met een boekje over "Wat te doen als je je als een luiaard voelt". Vanavond heeft Fiona het cadeautje al in handen en knuffelt met de luiaard. 

 

Over een fijne maandag

Zeven uur komt snel en Rick staat op. Ik ben ook wakker, want we gingen weer op tijd naar bed gisteravond. Rick voelt zich wel beter, maar klinkt nog wel verkouden. Het zal een wonder zijn als ik niets krijg. Tot nu toe ben ik alleen moe.

Rick heeft de koffie klaar als ik beneden kom. Ik maak mijn ontbijt dat vandaag extra speciaal is, want ik heb de heerlijke cantharellen erbij. Ik heb deze paddenstoelenmaaltijd echt gemist!

Na het ontbijt en Ricks douche gaan we naar Starbucks. We rijden langs de kerk achter ons huis en zien daar een bekend hondje rondrennen. Een paar mannen proberen hem te vangen. Wij stoppen en proberen dat ook, maar Walnut van onze buren wil niets van ons weten. 

Hij rent vrolijk verder in tegenovergestelde richting van zijn huis. Wij zijn heel verbaasd dat we onze buren niet zien. Als Orion weg zou lopen zou dat onze prioriteit zijn! Niet veel later zien we Walnut met iemand, die zelf een hond heeft. Zij heeft hem al aan de lijn gedaan. 

Wij vertellen dat het onze buurhond is en nemen Walnut mee in Ricks auto. We willen hem naar huis brengen, maar de garage is dicht. Waarschijnlijk brengt onze buurvrouw haar kinderen naar school. 

Wij vinden het vreemd dat ze helemaal niet naar de hond hebben gezocht. Bij ons zou een weggelopen hond vroeger een enorm drama zijn geweest met de kinderen. Ze zouden er zeker wat school door hebben gemist. 

Rick heeft nu haast, want hij heeft om negen uur een vergadering. We gaan met Walnut naar het Pan Am Center om onze koffies te halen. Onderweg bellen we met onze buurman, die geen idee heeft dat Walnut weg is gelopen. We komen overeen dat we Walnut in hun achtertuin zullen laten tot er iemand thuiskomt. 

Op het deck doe ik eerst drie kwartier op de elliptische machine en dan haal ik mijn gewichten naar buiten. Nu ik geen kilometer meer ga zwemmen pak ik mijn gewichtenschema weer op. Na afloop stretch ik nog even en dan ben ik weer goed bezig geweest.

Tijd om van mijn nitro brew te genieten, dat is altijd een lekkere beloning. Terwijl ik daar zit vliegen twee kolibrietjes naar onze voeder. Het zijn heel territoriale diertjes en eentje wint en de ander druipt af. Voor nu althans, want een half uur later zijn ze weer bezig. Dit gaat zo de hele middag door en ik vind het zo leuk om gade te slaan. 

Na mijn Duolingo lessen verruil ik mijn sportplunje voor gewone kleding. Dan rijd ik naar Whole Foods en ga kijken wat ze hebben om te grillen. Iedere week ben ik weer bang dat de garnalensalade er niet meer is. Gelukkig is dat wel het geval en ik neem een bakje mee. 

Zoveel van deze vlindertjes op onze vlinderstruik!

Rick is zijn lunch al aan het maken als ik het huis binnenloop. Ik maak de mijne ook en we delen een tomaat en een perzik, beiden verrukkelijk direct van het land. We eten op het deck en dan gaat Rick weer aan het werk. 

Mijn "internationale" themafoto van vandaag

Het is weer even wennen dat ik niet direct na de lunch kan gaan zwemmen. De temperatuur is er zeker nog warm genoeg voor. Even overweeg ik naar een park te gaan, maar een blik op de radar laat zien dat er een flink onweer aankomt.

Om twee uur is het inderdaad zover. Het dondert en bliksemt en plenst. Daarna is het wel een aangename temperatuur, maar voornamelijk bewolkt. Om vier uur besluiten Rick en ik dat het geen zwembadweer is. Hopelijk gaat dat morgen wel lukken. 

Rick grilt ons avondmaal bekwaam. Hij zoekt op hoe je een kreeftenstaart moet barbecueen. Daar heb ik er twee van met heel veel knoflook. Verder hebben we zalmspiesjes en paprika's van de markt. Het is een heerlijke maaltijd.

Paprika direct van de boer is veel lekkerder dan uit de supermarkt

Vanavond boeken we onze reis naar de Dominicaanse Republiek waar Ricks zus in november haar zestigste verjaardag gaat vieren. Dat wordt ook een nieuw land voor ons al gaan we bij een all inclusive verblijven. 

 

Over een rustig weekend

Zaterdag

We hebben gisteravond de lamellen helemaal gesloten zodat de kamer donker zou blijven. We slapen heerlijk tot kwart over acht. Dan wil Orion naar buiten en staan wij ook maar op.

Na Orions wandeling gaan we naar Vienna. Panera heeft mijn broodje niet voorradig dus ik neem Starbucks egg white egg bites. De nitro brew smaakt ook weer heerlijk na alle cold brews, die niet diezelfde romigheid hebben.

Omdat we vrij laat zijn is het enorm druk bij de markt in Vienna. We kunnen geen parkeerplek vinden. Rick zet mij af en rijdt dan een blokje om. Ik koop paprika's om de komende week te grillen en een paar mooie tomaten. Morgen zal ik daar meer van kopen. 

Thuis sleep ik mijn elliptische machine het deck op en trap er drie kwartier op. Het is bijna koel vergeleken bij Florida, een aangename dertig graden zonder vochtigheid. Als ik klaar ben met mijn sporten is het tijd om uit te pakken. 

Mijn tas is zo gedaan en dan ga ik een plekje zoeken voor mijn Avatar banshee. Die past goed bij de rest van mijn draken. Ik zet hem tussen de eetkamer en woonkamer in, zodat hij goed gezien wordt. Ik vind de kleuren zo mooi. 

Ons middageten halen we van Sweet Leaf. Ik probeer eerst via de app te bestellen, maar dat is opeens $19 voor een slawrap met ham en kaas en wat extra groenten. Het is niet goed ingesteld en er wordt voor iedere keuze extra gerekend. In het restaurant niet en ik bespaar $8 door het in persoon te bestellen! Soms is het oppassen met de apps. 

Na het eten maken we ons klaar voor het zwembad. Eerst maak ik wat foto's van een Easter Tiger Swallowtail vlinder op een van onze vlinderstruiken. Die heeft zijn "staartjes" nog, iets wat niet vaak het geval is. 

Het is niet druk in het zwembad en we vinden een beschikbare parasol. Het water is zeer fris en ik ga tot mijn middel en spetter mezelf verder nat. Eenmaal weer op onze ligstoelen zien we Mary Ellen aan komen lopen. Haar hebben we al een tijd niet gesproken en we praten een uurtje bij.

Dan gaat Mary Ellen lezen en Rick gaat de voortuin maaien. Dit is mijn kans om mijn Duolingo bij te werken. Ook ga ik toch maar even het water in, want ik krijg het warm. Dat is echt even erin en er weer uit, br!

Rick komt nog even terug om ook een duik te nemen en dan lopen we om vijf uur naar huis. Het is een beetje weemoedig dat dit ons laatste zwemweekend is. Volgend weekend zijn we weer op pad. Ik moet nog zien of ik zin heb de komende week om vier uur te gaan. 

We hebben voor het avondeten met Jeannette en Timo afgesproken bij Aracosia. Dit is een Afghaans restaurant in McLean. Jeannette heb ik een aantal maanden geleden ontmoet en we kunnen het heel goed met elkaar vinden. 

Het leek ons leuk samen met de mannen te gaan eten. Die ontmoeten elkaar dus voor het eerst. Timo is Fins en Rick vindt het sowieso altijd heel leuk om mensen van buiten de VS te leren kennen. Het gesprek is meteen erg gezellig en het eten voortreffelijk. 

Mijn voorgerecht is aushak, met prei gevulde dumplings met een yoghurt en gehakt saus. Als hoofdgerecht heb ik een kalfs- en champignonsstoofpotje met groente er doorheen. Het smaakt heel erg lekker en de anderen zijn ook tevreden met hun keuzes. We blijven nog even kletsen en pas om half negen nemen we afscheid. Dit is voor herhaling vatbaar. 

Rick en ik zijn nog flink moe van de reis gisteren. We drinken nog een drankje en gaan dan vroeg naar boven om wat te lezen en waarschijnlijk snel de ogen te sluiten. 

Zondag

Vandaag staan we iets vroeger op dan gisteren. We lagen er dan ook nog voor tienen in. Panera heeft mijn broodje weer en ik bestel dat met eiwit, bacon, avocado, provolone en tomaat. Als we het ophalen zien we dat Pure Green naast Panera eindelijk open is.

Het is een zaak met sappen, acai bowls, verschillend belegde toasts en meer. Ik ben altijd benieuwd naar sappen met alleen maar groente (en citroen) erin. Die hebben ze hier ook en ik mag proeven. Hij is erg lekker, hoewel Greenheart nog steeds mijn voorkeur heeft. Ik koop een flesje en maak kennis met de eigenaresse Elena. Ik beloof haar mijn foto's op de Foodies groep te zetten waar ze erg dankbaar voor is. 

Na de Starbucks drankjes en Ricks ontbijt op te hebben gehaald rijden we naar Merrifield. Daar koop ik eerst enoki paddenstoelen en beukenzwammen bij H Mart. Daarna is de tweede markt dit weekend aan de beurt. 

Bij King Mushrooms hebben ze cantharellen en die moet ik hebben! Verder koop ik mijn gewoonlijke maitake paddenstoelen. Vervolgens ga ik op zoek naar mooie tomaten en perziken. Tot nu toe vind ik die iedere week bij hetzelfde kraampje. Ze hebben hun tomaten allemaal met de onderkant naar boven liggen, maar de bovenkant blijkt dan vaak rotte plekjes o.i.d. te hebben. 

Thuis doe ik mijn cardio en Rick maait de achtertuin. Dan hebben we wel een duik in het zwembad verdiend. We blijven er een half uurtje en laten dan alles liggen en gaan lunch halen. 

Die van mij wordt een poke bowl van Poki DC en die van Rick een salade van Cava. We eten op het deck in gezelschap van Orion en Zorro. Zorro vindt mijn zalm heerlijk, hij bedelt als een hond. Orion krijgt mijn overgebleven courgette noedels in zijn bak. Daar is hij dol op. 

De rest van de middag liggen we aan het zwembad. Iedere kinderpauze zwem ik tien baantjes dus er is weer een halve kilometer bij mijn totaal. 

Drukte op onze vlinderstruik

De hibiscus bloeit nog steeds mooi

Om kwart over vier hebben we het zwembad wel gezien en lopen terug naar huis. We ontspannen even en bedenken waar we willen gaan eten. De keuze valt op Ted's Bulletin in het Mosaic District. Gek genoeg hebben we hier alleen maar ooit ontbeten en nooit gedineerd.

We krijgen een tafel in de schaduw op het terras, want het is heerlijk weer. Ik bestel een mocktail, maar daar blijkt allerlei suiker in te zitten, die niet op het menu staat. Heel jammer! We delen de gevulde eieren met kaviaar wat zo weinig is dat we ernaar moeten zoeken.

Maar de hoofdgerechten zijn lekker. Ik heb de cobb salade met kreeft en Rick de lamsburger. We zijn beiden tevreden met onze keuzes. Dit is meer een "Rick" restaurant dan voor mij, want het meeste eten is heel zwaar en op vlees gebaseerd. Maar voor een keer is het prima en we zullen heus nog terugkomen. 

En zo is dit weekend ook weer voorbij gevlogen. Over vier dagen gaan we weer een lange rit maken dus deze rust was even nodig. Allemaal een heel fijne week gewenst!