Over de rit naar Boston

We zijn er al zo bekwaam in! Om zes uur gaat de wekker en we zetten thee en koffie. Ik heb gisteravond gedoucht en laat Orion uit, terwijl Rick zijn douche neemt. 

Binnen de kortste tijd ligt alles in de auto en om tien voor zeven vertrekken we. We willen vroeg zijn om daarmee hopelijk het strand verkeer voor te zijn. 

We halen ontbijt en koffie van Panera en Starbucks en gaan dan de snelweg op. Tot onze verrassing valt het verkeer rond Washington enorm mee. 

Een uurtje later nemen we de Fort McHenry tunnel en zijn voorbij Baltimore. De motregen maakt plaats voor gewone bewolking en dat is prettig rijden. 

In Delaware nemen we een hardnodige plaspauze bij het Biden Center. Het is pas negen uur en volgens ons zijn we er nog niet eerder zo vroeg geweest. 

Al gauw rijden we over de Delaware Memorial Bridge en dan New Jersey in. Vlak voor New York maken we weer een pit stop voor wc en benzine. Je weet maar nooit wat New York verkeer voor ons in petto heeft. 

Dat valt gelukkig alles mee en na mooie uitzichten op de skyline zijn we al snel de George Washington brug over. 

Niet veel later rijden we de Merritt Parkway op en Connecticut binnen. Het is ons een raadsel waarom Waze ons deze parkway op stuurt, want het verkeer is er altijd slecht. 

Judith belt tijdens haar lunch en we praten een uurtje gezellig bij. Inmiddels hebben we die Parkway verlaten en Rick vindt een afslag met een McDonald's aan de I-91.

Hij bestelt daar een Quarter Pounder met kaas. Ik heb mijn lunch mee: gazpacho, mini brie, een Kind reep en een halve perzik. Het smaakt me prima en is gezond. 

Om half drie gaan we de grens met Massachusetts over. Nog steeds is er af en toe file en onze aankomsttijd is nu vier uur. Alles bij elkaar duurt de rit bijna negen uur, maar we mogen niet klagen want dat is weleens veel langer geweest. 

Saskia en Riley zijn nog niet klaar om ons te ontvangen dus we gaan eerst naar de Embassy Suites bij Logan Airport. Die is praktisch om de hoek van hun appartement. 

Dat rijden met veel files is enorm vermoeiend en Rick neemt van de gelegenheid gebruik om even op bed te gaan liggen. Ik lees op mijn telefoon tot we het groene licht krijgen van Saskia. 

We rijden naar hun appartement en worden als de koning en koningin onthaald. Zo lief! Riley maakt een speciale en lekkere cocktail waar ik slechts een slokje van neem. 

Dan trakteren Saskia en Riley ons op Japans van Mad Monkfish. Heerlijk en Saskia heeft er sake bij, extra speciaal. 

We praten tot tegen negenen en dan nemen we afscheid tot morgen. Het is zo fijn eindelijk eens wat tijd met dit stel door te kunnen brengen!