Over een donderende donderdag

Late avonden zijn nooit mijn ding geweest en dat merk ik vanochtend ook weer. Ik ben nog doodmoe als Rick om kwart over zeven opstaat en wordt pas om acht uur weer wakker. Ik heb er een hekel aan de dag laat te beginnen, maar kennelijk had ik het nodig.

Terwijl ik mijn ontbijt maak en eet maakt Rick zich klaar voor de dag. Ik heb nog maar tien minuten op de elliptische machine gedaan als we op pad gaan naar Starbucks. Nadat we onze koffies hebben opgehaald koop ik nog twee flesjes groentensap van Greenheart.

Nu heb ik de hele tijd het gevoel dat ik achterloop, want ik heb nog maar een kwartier om meer cardio te doen voor ik naar personal training moet. Dit is de laatste sessie tot 19 september! Sharon gaat maandag naar Italie en als ze terug is ben ik een paar dagen naar Katja.

Het is warm en enorm vochtig en als ik op de terugweg even wat dahlia's in een tuin wil fotograferen begint het opeens te plenzen. Rick en mijn hoop is dat het zware weer pas na vijven zal komen, zodat we nog een laatste keer van het zwembad kunnen genieten.

Thuis maak ik mijn drie kwartier op de elliptische machine af. Dan ga ik benzine tanken bij de Safeway. Een gallon kost vandaag $3,29 terwijl dat gisteren nog tien cent goedkoper was. Veel mensen gaan dit Labor Day weekend rijden en daarom zal het wel duurder zijn. 

Als VLINDR vol zit rijd ik naar Whole Foods. Daar loop ik een stukje op het W&OD pad. Ondanks de hitte zijn de eerste tekens van de herfst er al. De herfst clematis bloeit en de porceleinbesjes hebben hun bijna onwerkelijke kleuren weer. 

Na de wandeling ben ik flink bezweet dus de airconditioning in de Whole Foods voelt heerlijk aan. Ik neem dit keer alleen een bakje garnalensalade mee. Dat eet ik buiten op het deck met een knalrode tomaat en een sappige perzik.

Rick is naar de oogarts geweest voor zijn jaarlijkse controle. Door het druppelen heeft hij verwijdde pupillen en vraagt mij of ik naar Yalla Pita kan rijden. Dat vind ik prima, want ik ben ook best benieuwd hoe dit nieuwe restaurant (dat eerst een food truck was) eruit ziet. 

Saleh begroet ons meteen als oude bekenden. We krijgen ook een van hun verrukkelijke falafels aangereikt. Terwijl we op Ricks shawarma wachten probeer ik wat van het Arabisch op de muur te ontcijferen. Dat lukt me vrij goed. Rick vraagt Saleh of wat ik las er inderdaad staat en dat is het geval waardoor een aantal mensen in het restaurant klappen. Zo grappig!

Terwijl ik op het deck zit komen de kolibrietjes weer ruzieen. Het is zo'n koddig gezicht en ze gaan er best hard tegenaan. De filmpjes laten het een beetje zien. 

Om twee uur ga ik even naar DePaul's Urban Farm. Ook daar liggen de eerste pompoenen al. Ik weet dat ze gedroogde bloemen hebben en daar is Saskia dol op. De boeketjes zijn erg leuk tot ik het prijskaartje zie. Tweeendertig dollar per boeketje dat is gewoon idioot!

Er zijn ook leuke kabouters om in een plant te zetten, zodat die water krijgt. Die ga ik maar op mijn wenslijstje zetten, want ook die zijn duurder dan ik gewoon voor de leuk wil uitgeven. Toch is het altijd leuk om hier wat te neuzen, al vertrek ik meestal zonder iets te kopen. 

In de verte zie ik stapelwolken, maar op de radar is nog niets te zien. We hebben goede hoop dat we naar het zwembad kunnen, maar Moeder Natuur heeft andere gedachten. Rick is net een wandeling aan het maken als ik de eerste druppels voel.

Tegen de tijd dat Rick thuiskomt plenst het en horen we de eerste donder. Dat betekent al dat het zwembad niet om vier uur open zal gaan. Die ene donderslag wordt een fiks onweer en bij het typen van dit blog onweert het nog steeds. De laatste keer zwembad wordt ons dus door de neus geboord. 

Om half zes is het tijd voor ons wekelijkse happy hour met Chuck en Christine. Vorige week was dit nog in persoon, de tijd vliegt. Het wordt gezellig praten over Disney en andere dingen, waardoor het al gauw kwart voor zeven is. 

Als we afscheid genomen hebben bestellen we ons avondeten. Dat van mij wordt yakitori van Genki en Rick haalt Grieks af voor zichzelf. Na het eten gaan we nog van alles doen om morgen om zeven uur te kunnen vertrekken. We hopen van harte dat het verkeer mee zal vallen.