Over een leuke woensdag

Als ik opsta schijnt de zon. Debby is dus nog niet gearriveerd hier. Ik lees dat de storm heel langzaam over Georgia en de Carolina's trekt. Nu wordt hij niet eerder dan morgen hier verwacht. Niets veranderlijker dan een tropische storm.

Rick moet vandaag naar zijn werk, maar na mijn ontbijt hebben we nog tijd om naar de Starbucks in het Pan Am Center te gaan. Nadat we de koffies op hebben gehaald zet Rick mij thuis af.

Het is wel erg vochtig, maar niet zo warm als het was. Ik besluit dus buiten mijn cardio te doen. Het "gezang" van de cicades en krekels vergezelt me. Zoals meestal als Rick vroeg weg moet ben ik daar nog voor negenen mee klaar.

Er is op woensdag een marktje in Oakton bij Oak Mont en ik besluit daar eens naar toe te gaan. Als ik mijn auto parkeer zie ik allerlei vlinders en andere insecten op paarse bloemen. Ik blijf even fotograferen. Dan schiet er opeens een dier langs mij. Ik schrik er gewoon van en het dier ook. Hij rent weg, maar ik kan nog net zien dat het een mooie vos was. 

Het marktje stelt niet veel voor. Ik loop langs de kraampjes, de politieke Trump bordjes aan de zijkant vermijdend. Ik word er iedere keer moedeloos van dat die man alles kan zeggen zonder consequenties. Ik maak wel foto's, maar koop niets op de markt.

Mijn volgende stop is Whole Foods en dan begint het wat te regenen. Daar gaan mijn plannen om te gaan zwemmen denk ik hardop. Ik koop mijn bakje garnalensalade en ga dan naar The Fresh Market. Daar hebben ze lekkere keto zoutjes, zelfs met pretzels.

Als ik thuiskom is het weer af en toe zonnig en droog. Ik besluit toch te gaan zwemmen en doe veertig baantjes, kilometer nummer 33. Lois komt dan net het zwembad in en met haar praat/zwem ik nog drie kwartier. 

Het is zo al na enen als ik aan mijn lunch begin. Ik heb weer een bord vol fruit (als we tomaten en komkommer tot fruit rekenen) en natuurlijk mijn bakje garnalen. Het gaat er allemaal zeer goed in. 

Via mijn app kijk ik op het deck naar de finale kunstzwemmen en vind het erg leuk dat de USA zilver wint.  Intussen ga ik verder met kaarten schrijven aan mensen in Michigan om ze aan te moedigen te gaan stemmen. 

Christine doet dit ook en ik dacht "waarom niet". Maar het zijn 200 kaarten en toch best veel werk. Enfin, ik heb er nu vijftig geschreven dus nog "maar" 150. Ze hoeven pas eind oktober verstuurd te worden dus dat gaat wel lukken. 

Het is nog steeds droog als Rick om half vier uit zijn werk komt. Ik had ook vanmiddag best naar het zwembad kunnen gaan. Hoewel, het is ook weleens lekker om niet aan de harde muziek te ergeren. 

Vanavond is mijn maandelijkse vriendinnen happy hour bij Southeast Impression. Rick brengt Joni en mij erheen. We zijn met zijn zessen en zoals altijd is het heel gezellig. Mijn vriendin Jeannette is er voor het eerst en maakt kennis met Serena, Joni, Lois en Sara. Ik hoop dat ze het leuk vond. Iedereen smult van het eten.

Lois brengt Joni en mij terug naar huis en Rick staat met buurman Ray te praten. Ray en familie hebben net een Rijn cruise gedaan, die in Nederland begon. Hij is helemaal onder de indruk van Amsterdam en Rotterdam. 

En nu is het wachten op de regens van Debby. Tot nu toe is het hier droog. Volgens het verhaal kan er tot tien centimeter regen vallen. We gaan het zien.