Om tien over half zeven trilt mijn Fitbit en zegt: "Look alive!". Dat doe ik dan maar meteen en Rick staat ook op. We maken ons klaar en lopen dan naar de receptie. Ricks elektronische kamersleutel werkt niet. Er staat echter een rij en die schiet helemaal niet op.
Als Chuck en Christine ook komen besluiten we het maar te laten en naar de bushalte te lopen. De bus naar de Magic Kingdom staat al klaar en een kwartier later lopen we het park binnen.
Omdat we in een Disney hotel logeren mogen we een half uur voor de openingstijden de parken in. Voor de Magic Kingdom is dat half negen.
Het is pas tien voor acht, dus we gaan eerst naar de Starbucks. Ze hebben hier geen egg bites, maar de spinazie wrap is ook erg lekker.
Rick heeft voor vandaag een fotopas gekocht. We zoeken wat fotografen bij het kasteel op. Daar laten we foto's met zijn vieren en als stellen maken (zie onderaan dit blog). Alles is leuk voor Halloween en de herfst versierd.
Zelfs de rij is leuk en na twintig minuten vliegen we over Neverland. Zo leuk gedaan! Als we naar buiten komen is de wachttijd al 55 minuten!
We zien dat onze geliefde Haunted Mansion ook nog geen rij heeft staan en doen dat ritje dan ook meteen maar. We schieten goed op met de attracties, die we willen doen! Buiten laat een fotograaf ons allerlei grappige poses aannemen. Soms is het inderdaad ook leuk om weer eens iets anders te doen, dan alleen maar lachen.
Vanochtend hebben we een Genie + pas gekocht voor $15 per persoon. De eerste pas van vandaag is voor Big Thundermountain Railroad. Dat is Christine's favoriete ritje. Wij hebben het al een tijd niet gedaan en het is inderdaad wel grappig.
Meteen nadat je een Genie pas gebruikt heb, kun je een volgende attractie reserveren. Dat wordt Buzz Lightyear, waar we meteen naartoe kunnen lopen. Dit systeem werkt verder net als de FastPass, alleen betaal je ervoor.
Aan de overkant ligt It's A Small World en wat mij betreft kun je de Magic Kingdom niet bezoeken zonder dat ritje te doen. Nu is er nog geen wachttijd en het vrolijke liedje blijft weer de hele dag in mijn hoofd zitten.
Via het kasteel lopen we erheen. Onderweg zien we de bronzen beeldjes van Disney karakters, die er voor het vijftigjarig bestaan van Walt Disney World staan.
Buzz Lightyear is altijd weer leuk en om de een of andere reden win ik het ritje altijd. Kennelijk weet ik goed op doelwitten te schieten.
Nu willen Chuck en Rick de People Mover doen. Dat is een nogal saai ritje, maar goed, Christine en ik gaan wel mee. Tot blijkt dat de rij maar heel langzaam gaat en we in de volle zon staan. We laten de mannen in de rij staan en gaan zelf door het park lopen.
Gisteren kregen Christine en Chuck speldjes. Christine omdat zij in augustus 36 jaar getrouwd waren en Chuck om zijn pensioen te vieren. Dat bracht me op een idee.
Bij een guest services standje vraag ik of ze een speldje met Happy Birthday erop hebben. Tenslotte is het mijn zestigste verjaardagsjaar. Zodra ik dat opspeld vliegen de "Happy birthdays" me om de oren, erg leuk!
Kennelijk doen ze nog geen parades, maar wel aan individuele wagens met prinsen en prinsessen erop. We zien zo Jasmine, Aladdin, Gaston, Belle en Mary Poppins voorbij rollen.
Christine wil graag wat kerstversieringen vinden voor Mallory en Chuck. Helaas is er niets met 2021 erop. Toch kiest ze nog wel een paar leuke. Ik koop de 50ste verjaardag pin, al moet ik even bedenken waar ik hem op zal spelden.
De mannen hebben intussen hun ritje volbracht en lopen onze kant op. We zijn wat vroeg voor onze lunch reservering bij de Jungle Skipper Canteen, maar toch kunnen we vrijwel direct aan tafel.
De anderen kiezen het bbq gerecht, maar dat is mij veel te zwaar voor de lunch. De special is mijn geliefde Braziliaanze pao de queijo en daar bestel ik een portie van. Verder de salade en ik ben blij met mijn kaasbroodjes, want anders had ik nog honger gehad, zo klein is die. Wel lekker, dat wel.
Eerst denken we nog even Under The Sea-The Little Mermaid te doen, maar de rij is daar vrij lang. Dan gaan we liever naar onze Genie pas, de Jungle Cruise. Zodra we daar hebben ingecheckt kan ik een nieuwe Genie pas boeken en, perfect, die kunnen we onmiddellijk na de Jungle Cruise gebruiken.
Na het eten zien we dat de wachttijd voor de Pirates of the Caribbean niet zo lang is. Die willen we alle vier zeker doen. Het leuke aan Disney's wachttijden (behalve misschien de heel populaire attracties) is dat ze vrijwel altijd een stuk korter zijn dan staat aangegeven.
Dat is ook hier het geval. Na dertien minuten zitten we al in een bootje. Jammer genoeg zitten Rick en ik op de eerste rij en worden wat nat. Maar het is zo warm dat dat al gauw weer is opgedroogd. Het blijft een van mijn favoriete ritjes in de Magic Kingdom.
De Glovers hebben nu alles gedaan wat ze wilden in dit park. Zij gaan winkelen en dan langzaamaan naar Epcot. Chuck heeft ook last van zijn heup en knie, dus goed dat ze het even rustig aan gaan doen.
Rick en ik hebben nog wat tijd voor onze volgende Genie + pas. We lopen door het kasteel en maken een aantal foto's. Ook laten we onszelf nog een paar keer op de foto zetten.
Misschien een beetje luguber, maar ik heb bij anderen gezien hoe veel foto's samen belangrijk is mocht een van ons wegvallen. Vroeger wilde ik nooit op de foto tot ik las van een vrouw, die dat ook niet wilde, en toen zij overleed had haar familie geen tastbare herinneringen van hoe zij eruit zag.
Nog even een foto van Broer Konijn, want hij wordt binnenkort vervangen door een kikker (van De Prinses en de Kikker)
De Jungle Cruise is een ritje in een boot over de Afrikaanse rivieren. Onderweg zien we van alles en onze "gids" vertelt daar met heel veel (flauwe) grapjes over. Ze hebben dit ritje recentelijk veranderd en de zwarte "gevaarlijke" bevolking vervangen door chimpansees.
Je weet natuurlijk dat alles een aangeleerd verhaaltje is, maar onze gids Jenna geeft ons het gevoel dat ze een echte gids is. We moeten af en toe wel lachen en sommige dingen zijn goed gevonden. Al met al vermaken Rick en ik ons goed.
Eenmaal weer op het droge lopen we langzaamaan naar The Little Mermaid. Onderweg zien we het een en ander om te fotograferen. De kleuren zijn hier altijd zo mooi! Ik zou hier weleens alleen maar een fotosafari willen maken, maar daarvoor is de entreeprijs veel en veel te hoog, helaas.
Bij de ingang (of uitgang, het is maar hoe je het bekijkt) laten we nog wat foto's met de Halloween pompoenen maken. En dan is het tot ziens, Magic Kingdom! We hebben veel meer kunnen doen vandaag, dan we hadden verwacht.
We nemen de monorail naar Epcot, waar Christine en Chuck ons in Engeland opwachten. Bij de ingang zien we Mickey en Minnie. Eigenlijk vind ik het veel leuker om ze zo weg van mensen te zien. Dan kun je een foto nemen zonder andermans kinderen erbij.
Voor we Chuck en Christine opzoeken moet ik wat eten. Ik tril helemaal. Ik denk dat de lunch gewoon veel te weinig was. Ik neem een poke tonijn hapje met kroepoek van het Hawaii kraampje en dat doet me goed. Rick haalt intussen een margarita in Mexico.
We treffen C en C op een bankje in Engeland. Zij hebben leuk gewinkeld voor hun dochter en henzelf. Het is eigenlijk heel goed dat we af en toe onze eigen weg gaan. Zo voorkom je ook ergernissen. We hebben meer dan genoeg tijd samen.
Zittend in een zeeschelp bekijken we het verhaal van de Kleine Zeemeermin. Vroeger was dit vrij onbekend en kon je meestal zo doorlopen. Kennelijk is dat veranderd en terecht, want het is zo kleurig en vrolijk.
We lopen terug naar Main Street USA en gaan daar de winkels bekijken. Het is intussen veel te druk voor ons. Goed dat we aan het einde van ons bezoek zijn. We kopen een schattig jasje met Minnie erop voor Fiona, maar verder is er niets van onze gading in de kleren- en souvenirswinkel.
In Disney Springs vervloog mijn hoop op een 50 jaar Walt Disney World Pandora bedel een beetje. Die was daar uitverkocht en online is hij ook niet te krijgen.
Toch wil ik nog een poging wagen bij de Pandora hier. We moeten in een rij wachten, want het is maar een beperkte ruimte. Als ik aan de beurt ben durf ik het bijna niet te vragen.
"Do you have the 50th Anniversary bead?" en het vrolijke antwoord is "Yes, we do!". Het blijkt dat ze gisteren meer hebben binnengekregen! Hoe gelukkig is dat! Het is het kasteel zoals het er achttien maanden lang voor de viering uit zal zien. Dolblij laat ik hem op mijn armband schroeven.
Bij de ingang (of uitgang, het is maar hoe je het bekijkt) laten we nog wat foto's met de Halloween pompoenen maken. En dan is het tot ziens, Magic Kingdom! We hebben veel meer kunnen doen vandaag, dan we hadden verwacht.
Figment, mijn favoriete draakje, ik mis hem in mijn nieuwe auto
Na wat rusten gaan we ons avondeten bijeen sprokkelen van de Food & Wine Festival landen. Dit keer gaan we kloksgewijs rond de World Showcase. Het is grappig, want de voorkeur van de anderen gaat vooral uit naar vlees.
Nu is dat in het geval van C en C niet verwonderlijk, aangezien Christine zo allergisch is voor schaaldieren. Maar ik denk ook dat het daadwerkelijk hun voorkeur heeft en Ricks ook. Dat heeft tot gevolg dat zij telkens een tafeltje opzoeken en ik lopend eet.
Voor mijn Braziliaanse kaasbroodje is dat okay, maar ik laat de rest wel even weten dat ik dat niet leuk vind. Dat wordt begrepen en zo gaat het allemaal ook langzamer. In China bestellen Rick en ik allebei een gestoomd broodje met rundvlees, zo lekker!
Verder geniet ik van een aantal lichte visgerechtjes. Vooral dat in het Amerikaanse paviljoen met krab, avocado en kaviaar, super lekker en helemaal mijn ding. Ik heb er een lekker glaasje brut rose bij. Dat is het voor vanavond.
Rick heeft nog energie genoeg om naar de Magic Kingdom te gaan om het vuurwerk te fotograferen. Ik dacht dat ik mee zou willen, maar de gedachte alleen al om nog minstens twee uur te lopen en staan maakt me moe.
C en C willen terug naar het hotel en ik toch ook maar. Ik zou mezelf kunnen dwingen met Rick mee te gaan, maar we hebben nog twee dagen en daar wil ik ook optimaal van genieten.
Wij drieen lopen dus naar de Skyliner waar we dit keer een gondel moeten delen met een jong stel. In het Engels is er een uitspraak "Zij ontmoette nooit een vreemdeling" en dat gaat op voor Christine.
Tegen de tijd dat we bij het Caribbean Beach Resort moeten overstappen weten we van alles over hen en omgekeerd. Ik bewonder dat talent, het zit niet in mij. In de gondel naar ons hotel zitten we met zijn drieen.
Om de een of andere reden werkt de elektonische kamersleutel niet makkelijk. Net als ik denk dat ik het hele stuk naar de receptie zal moeten lopen laat Tinkerbell haar pixie stof horen en voila, de deur opent.
Ik ga lekker ontspannen en dit blog schrijven. Rick komt rond half tien enthousiast terug (hij heeft ook zijn kamersleutel probleem laten oplossen). Zijn foto's van het vuurwerk zijn prachtig, maar hij geeft toe dat het enorm druk was en hij het op zijn tandvlees heeft gedaan.
Onderstaande zijn een greep uit de foto's, die vandaag door professionele fotografen zijn genomen. Op de bovenste liggen we allebei dubbel om de dingen, die Christine zei. We lachen wat af deze week!!
Vandaag heb ik 24.383 stappen gelopen en dat is meer dan 17 kilometer.
5 reacties:
Wat een volle maar heel leuke dag zal dit geweest zijn. Fijn dat je de speciale bedel hebt kunnen kopen, als echte Disney fan.
Wat jij schrijft over op de foto staan is zo waar. En ik moet zelf bekennen niet vaak op de foto te staan. Ik vind mezelf niet zo fotogeniek ha ha!
Logisch dat je moe bent na 17 km slenteren.
Wat een goed idee van die foto’s. Ik sta er ook bijna nooit op, dat ga ik toch eens veranderen.
Het lijkt me erg druk in het park ik moet zeggen dat ik dat helemaal ontwend ben.
Fijn dat je die speciale bedel hebt kunnen vinden.
Fijne donderdag !
Leuke foto's ; goed teken als jullie veel lachen.
In de Efteling is ook een hotel is dochter met gezin een aantal dagen.
Altijd weer leuk om te lezen en mee te genieten. En goed the horen dat de Genie+ pass goed werkt. Ik hoop dat van de week zelf te proberen.
@Petra - Zo was ik dus ook en nu probeer ik er niet om te geven hoe ik eruit zie.
@Anja - Toen het te druk werd had ik ook een vluchtgevoel. Dat vind ik helemaal niets. Sowieso niet, maar met COVID al helemaal niet. Gelukkig draagt iedereen binnen wel mondkapjes.
@Tineke - Dit zijn zulke goede vrienden en vooral omdat we samen veel kunnen lachen.
@Ryan - Er moet nog wel het een en ander aan verbeterd worden. Ik ben nogal gewend aan dingen op mijn telefoon doen, maar Christine niet en die heeft er erg veel moeite mee te vinden hoe en waar.
Een reactie posten