Over stemmen en stortregens

Het is weer even wennen om Rick om zeven uur op te horen staan. Ik blijf liggen tot Alexa me met Colors of the Wind wekt. Grappig genoeg zijn het vaak dezelfde liedjes, hoewel ik weet dat alle Disney liedjes in Alexa's repertoire zitten. 

Beneden meldt Rick dat de melk zuur is. Dat gebeurt vrijwel nooit! Daardoor kan hij zijn thee en cereal niet eten. Ik ben vergeten tomaat te kopen, dus we besluiten nog maar eens ontbijt van Starbucks te halen. Dit keer gaat alles goed en Nick plaagt Rick daarmee.

Dan begin ik aan mijn stappen en Rick maakt zich met frisse tegenzin klaar voor zijn werkdag. We zijn het erover eens dat we een beetje moeite hebben met weer in het gareel komen. Het was dan ook zo leuk vorige week! Gelukkig zijn er weer heel veel dingen om naar uit te kijken de komende maand.

Als ik mijn stappen bijeen heb maak ik me klaar voor personal training. Het is mooi weer, dus ik pak de fiets. Sharon heeft weer een goed half uur voor me in elkaar gezet en masseert na afloop vooral mijn heupen, die door al het in de auto zitten flink stijf zijn. 

Op de terugweg stop ik een aantal keren om wat foto's te maken. De griezels en skeletten hebben de buurt overgenomen. Een huis heeft zelfs een enge garagedeur. 

Mijn ochtend is daarmee snel voorbij en Rick komt uit zijn kantoor om lunch te gaan halen. Ik bestel de California Fresh salade van Subway, mijn huidige favoriet. Rick heeft natuurlijk een Cava salade. Het is bijzonder dat we die op het deck kunnen opeten met een temperatuur van maar liefst 25 graden!

Natuurlijk moet ik van dat weer genieten. Maar eerst ga ik wat boodschappen doen. Als eerste haal ik medicijnen voor Orion en mezelf van de Walgreens drive thru. Dan rijd ik naar Whole Foods. 

Onderweg stop ik af en toe voor foto's, want de herfstkleuren zijn prachtig. Het diepe rood, oranje en geel lijkt in brand te staan in het zonlicht en met de blauwe luchten. Ik heb er altijd een gemengd gevoel bij. Ik vind het heerlijk om foto's te maken in dit seizoen, maar de langzaam kaler wordende bomen stemmen me niet blij. 

Bij Whole Foods haal ik avondeten en maak foto's van de kleurrijke pompoenen. Ik wil een paar van die grote voor het huis zetten als Halloween voorbij is. Hopelijk hebben ze ze dan nog. 

Een huis vol spinnen!

Tot een uur of vier lees ik daarna op het deck. Dan heeft Rick tijd om te gaan stemmen. Hier in Virginia wordt in november een nieuwe gouverneur verkozen. Dat is een spannende race en wij willen eraan bijdragen dat de Trump kandidaat (hopelijk) niet wordt verkozen. 

Dit keer gaat het stemmen ietsje anders. We stemmen elektronisch, maar dan wordt er een papier afgedrukt wat we inleveren. Heel goed, zo kan er geen twijfel zijn, geen gezeur om niet goed ingevulde hokjes etc. Ik zie dat kinderen, die met hun ouders meekomen, een "Future Voter" sticker krijgen, leuk! 

En zo hebben we onze burgerplicht voor deze verkiezingen weer gedaan. Verkiezingsdag is 2 november, maar wij stemmen liever vroeger. Zeker bij een belangrijke verkiezing kan het maar beter gedaan zijn, je weet nooit wat er op de dag zelf gebeurt. 

Gisteren is het er niet van gekomen boodschappen te doen en we hebben heel wat nodig. Er is een Giant vlakbij het stembureau en met vereende krachten werken we ons lijstje af. Op de terugweg begint het opeens te plenzen.

Dat is balen, want Rick had gehoopt te barbecuen. Er volgt een flink onweer compleet met aan- en uitknipperende stroom. Met etenstijd komt het nog met bakken naar beneden. Dan grilt Rick de Marokkaanse lamsspiesjes maar in de oven. We hebben er komkommersalade en bloemkoolrijst bij. Het gaat er goed in. 

De overstromingswaarschuwingen vliegen ons om de oren, dus we zijn blij veilig en droog thuis te zitten. Helaas betekent dit weer ook dat het de komende dagen een stuk koeler gaat worden. Niet verwonderlijk eind oktober, we hadden veel geluk met vandaag.