Over een doordeweekse dinsdag

Omdat we er gisteravond wat later dan gewoonlijk inlagen staan Rick en ik pas op als Alexa haar Disney deuntje speelt, half acht, dus. Dit keer is het een liedje van Hercules. Dat is een film, die ik weer eens wil zien. 

Het is alweer ongewoon warm en ik eet mijn ontbijt weer op het deck. Onze begonia staat er prachtig bij. De ideale plant deze zomer, want hij heeft vanaf mei aan een stuk door gebloeid. 

Rick is vandaag al snel klaar om naar Starbucks te gaan, waardoor ik nog maar weinig stappen heb kunnen. Bij de drive thru overhandigen ze ons wel onze koffies, maar niet de gemalen koffie, die Rick ook besteld had. Na een telefoontje kan ik dat pak vanmiddag ophalen, we hebben er tenslotte voor betaald.

Na mijn tienduizend stappen bijeen ge"rend" en getrapt te hebben, ga ik Vienna in. Ik maak een wandeling in de buurt van Whole Foods. Alles is nog overwegend groen, maar langzamerhand verkleuren de bladeren. 

Een leuk huis onderweg

Bij Whole Foods haal ik ingredienten voor het avondeten en mijn lunch. Ook neem ik een drietal grappig gevormde en gekleurde kalebassen mee voor in de fruitschaal. Ze doen me altijd aan zwanen denken, deze soort. 

Het is weer dinsdag en dat betekent natuurlijk virtuele lunch met Judith dag. Mijn lunch bestaat uit een moot gerookte zalm en een hele bak kelp noedels. Die vind ik zo lekker en ze hebben een hoge voedingswaarde. 

Als Judith weer aan het werk gaat, vertrek ik naar Starbucks om dat pak koffie op te halen. Wat er aan de hand is weet ik niet, maar het duurt eeuwen voor de drie auto's voor mij om hun bestellingen te krijgen. 

Eindelijk ben ik aan de beurt en dan blijkt de koffie nog niet gemalen te zijn. Geen wonder dat alles zo lang duurt, want dat had vanochtend al moeten gebeuren. Heel schappelijk krijg ik wel $4 korting, omdat het hun fout was dat we de koffie niet kregen (half half, want wij waren het ook vergeten).

Na mijn sap van Greenheart gehaald te hebben, maak ik nog een wandeling door de buurt. Ik ben geen fan van de opblaasfiguren, maar die hele grote vind ik wel leuk.  

Het is zulk lekker weer, ik pak mijn Kindle en ga in mijn hangmatstoel op het deck zitten lezen. Orion blaft veel en vervelende achterbuurman is er weer. Rick neemt Orion zijn kantoor in en dan heb ik even een paar uur volle rust. 

Intussen maken we ons nog steeds zorgen over de baby van Ricks neef, die nog altijd in de NICU ligt en vandaag weer een kleine operatie moest ondergaan. Hierdoor komt mijn zwager niet naar Michigan, maar mijn schoonzus wel, al zouden we het allemaal begrijpen als geen van beiden zouden komen. 

Een oude college vriend van Rick had al een tijdje kanker, maar is gisteren toch nog vrij onverwacht overleden. Het zijn allemaal geen fijne dingen in Ricks leven. Zoals altijd is hij er vrij stoicijns over en steunt zijn zus en de college vrienden, die nog steeds een hechte groep zijn. 

Voor het avondeten houden we het makkelijk maar lekker. Kip fajita's met geraspte kaas en pico de gallo. Na het lange maal van gisteren is simpel vanavond wel fijn. 

Als laatste weer eens een foto van ons lachebekje. Morgen is ze alweer vijftien weken oud. Ik kan niet wachten haar weer te zien!