Over herfst hondenweer

Het is aardedonker in onze kamer als Alexa een Toy Story deuntje begint te spelen. Even overweeg ik maar te blijven liggen, maar dan bedenk ik me dat Safelite tussen 8 en 12 uur zal komen om mijn autoruit te vervangen.

Toch maar opstaan en aankleden, dus. Rick heeft beneden keihard het nieuws aanstaan en ik erger me meteen weer kapot aan alle politieke reclamespotjes. Wat zullen we blij zijn als het woensdag is en dat, althans tijdelijk, weer ophoudt!

Mijn ontbijt smaakt me weer prima en als Rick klaar is met zijn douche gaan we naar Starbucks. Het waait en regent flink en de overstromingswaarschuwingen komen van alle kanten. Wij zien een omgewaaide boom in iemands tuin, maar verder zijn de wegen goed begaanbaar. 

Met onze koffies zijn we net thuis als James van Safelite belt dat hij er binnen tien minuten zal zijn. Rick heeft de auto achteruit de garage ingereden, zodat hij droog staat. Een ruit vervangen in de stromende regen is niet te doen, natuurlijk.

James komt en ik heb al zo'n donkerbruin vermoeden om de een of andere reden. Hij kijkt naar mijn model Nissan Pathfinder en jawel, ze hebben de verkeerde voorruit besteld. Degene, die hij mee heeft, heeft een regensensor en dat heeft de mijne niet.

De juiste ruit moet besteld worden en die zal pas donderdag voorradig zijn. Ik zal dus nog een weekje met een barst rond moeten rijden. Gelukkig is die aan de passagierskant en belemmert het zicht dus niet. 

Terwijl ik in de garage sta komt mijn buurvrouw Carole vragen of ze een paraplu kan lenen. Ze moet de rugzakken van haar kinderen dragen en wil niet dat die nat worden. Geen probleem, wij hebben een idioot aantal paraplu's en ze neemt een grote mee, die alles zeker droog zal houden.

Als ik aan mijn stappen bezig ben belt Carole aan om de paraplu terug te brengen. Ik vertel haar dat ik tijdens het sporten mijn Franse lessen doe en we hebben een goede Franse conversatie. Carole belooft mij uit te nodigen voor een emaillijst met Frans sprekenden uit de omgeving en mensen, die Frans willen leren. Dat lijkt me echt wat!

Voor ik het weet is de ochtend voorbij. Ik heb geen zin ergens heen te rijden met dit vreselijke weer. Ik laat pho van Roll Play Grill bezorgen en wat is dat toch heerlijk op zo'n grijze dag. Ik zou het wel iedere dag kunnen eten. 

Het is voor Orion wel erg saai om niet echt naar buiten te kunnen. Gelukkig heb ik nog een groot bot, waar hij met veel enthousiasme op aanvalt. 

Het plenst maar door en de achtertuin van onze buren verandert in een vijver. Verscheidene wegen in onze omgeving zijn overstroomd en afgesloten. "When it rains it pours" is een gezegde en dat is in dit gebied vaak letterlijk waar. 

Rick is om half vijf klaar met zijn werk en stelt voor ergens een drankje te gaan drinken. Dat wordt het nieuwe restaurant Wren in het net zo nieuwe Watermark hotel. Wij kregen er een paar maanden geleden een rondleiding en zien ernaar uit het te proberen.

Vandaag las ik op Facebook in de Vienna VA Foodies groep dat hier een Petra cocktail op het menu staat. De Slowakische Petra blijkt die bedacht te hebben en ik maak kennis met mijn naamgenote. De cocktail is zeer smakelijk en helemaal niet zoet, precies zoals ik het wil. 

Het is maar goed dat we hier vroeg waren, want voor we het weten is het een drukte van jewelste. Het vergt dan ook wat moeite om de aandacht van de barkeepers te krijgen. Rick bestelt een paar bao broodjes met speklap en ik het voorafje van forel sashimi, heel apart. 

Rick ziet opeens een oud-collega en daar praten we een tijdje mee. Dan bestelt Rick de biefstuk voor zijn avondeten en ik de voorafjes van spruitjes (super lekker!) en een hamachi tartaar met zelfgemaakte chips. Zo lekker!

We zijn zeer te spreken over dit restaurant en al helemaal als we de rekening zien. Meer dan de helft van wat we besteld hebben staat er niet op. We laten het aan Amar en Petra weten, maar de manager haalt zijn schouders op en zo betalen we veel minder dan verwacht. 

Rick hoopt dat goed te maken door een enorme fooi erbij te schrijven. Dit restaurant werkt duidelijk nog niet perfect, maar het eten is voortreffelijk en de bediening (als je hun aandacht krijgt) super vriendelijk. We gaan hier zeker vaker heen. 

Katja heeft vandaag heel erg goed nieuws gekregen. Ze heeft gesolliciteerd voor een baan bij de vruchtbaarheidskliniek, die haar geholpen heeft, en die heeft ze gekregen. Dat betekent gewone uren en feestdagen vrij. 

Katja zag er enorm tegenop om terug naar haar ziekenhuisbaan te gaan. Dan zou ze dagenlang Fiona niet te zien krijgen en daar had ze erge moeite mee. 

Katja begint 8 november, een week eerder dan haar zwangerschapsverlof eindigt, maar dat heeft ze ervoor over. Deze baan ligt haar na aan het hart en is dus nog een reden om deze dag te vieren. 

Allemaal een heel fijn weekend gewenst!