Zowel Ricks als Saskia's wekkers gaan om tien voor vijf af. Saskia's terugvlucht vertrekt om zeven uur vanaf Grand Rapids en Rick brengt haar weg.
Als zij vertrokken zijn slaap ik tot half acht verder. Zo ben ik tenminste redelijk uitgerust als Rick te moe is om te rijden later vandaag.
Precies als ik met alles klaar ben is Rick terug. Terwijl hij doucht en inpakt haal ik een bagage kar en begin die op te laden.
Net na achten checken we uit en laden de spullen in de auto. Dan rijden we naar Starbucks waar we de nitro brew en cold foam koffies halen. Rick neemt het kalkoen bacon, ei en kaas broodje en ik de boerenkool egg bites.
We stellen de GPS in op de Nederlandse winkel in Wyoming, Michigan. Dat is zo'n beetje vaste prik op weg terug naar huis uit Muskegon.
De zaak is net open als we er aankomen, perfect. We hebben een lijstje met eigen benodigdheden en wensen van Katja, Kai en mijn vriendin Riekje.
Na een half uurtje hebben we bijna alles gevonden. Het is nog te vroeg voor seizoensgebonden producten, zoals oliebollenmix en pepernoten.
Wat gaat er zoal mee? Thee, borrelnootjes, Pepsels, drop, hagelslag, Droste pastilles, pannenkoekenmix, stroop, poedersuiker, beschuit en speculaas. Bovendien hebben we de koelbox met ijs gevuld en nemen zo ook bevroren haring en paling mee.
We schieten goed op en zijn al een stukje Ohio in als we op zoek gaan naar een lunch restaurant. Op hun website zie ik dat Arby's een salade heeft. Daar zijn we al eeuwen niet geweest en gaan door de drive thru.
Behalve de gegrilde kip salade bestel ik ook een broodje met rosbief. Dat is superdun gesneden en ik doe het vlees op mijn salade wat hem extra lekker maakt.
Arby's was vroeger alleen een rosbief restaurant, maar nu hebben ze veel meer keuze. Rick kiest daarvan een paar gyro pita's. Het is weer eens wat anders en lekkerder dan een hamburger.
Na de auto ook volgegooid te hebben rijden we verder. Katja en Kevin rijden intussen voor ons uit. Fiona gedraagt zich tot nu toe voorbeeldig, dus hopelijk zijn ze sneller dan op de heenweg.
Zoals ik al verwachtte heeft Rick tegen half drie even rust nodig en ik neem het stuur over. We zijn nu ongeveer 50 mijl van de grens met Pennsylvania.
Mijn plan was om twee uur te rijden, maar dan blijkt dat we Katja en Kevin hebben ingehaald. Zij willen bij de volgende service plaza stoppen. Dat willen wij ook dus ik rijd nog zo'n drie kwartier door. 
Dat is helemaal de moeite waard, vooral omdat ik meteen met een grote glimlach beloond word. We blijven een half uurtje Fiona bezighouden en dan scheiden onze wegen zich weer.
Na getankt en drankjes gekocht te hebben, beginnen we aan het laatste deel van de reis. Dit is het mooiste qua landschap met glooiende heuvels en herfstkleuren.
Gelukkig is er geen oponthoud rond Washington en net voor achten rijden we onze oprit weer op. We bestellen Grieks van Plaka Grill, lekker makkelijk en dichtbij.
Intussen krijg ik van Katja wanhopige berichtjes dat Fiona ontroostbaar is. Het is ook wel een enorme rit voor zo'n hummeltje. Hopelijk valt ze in slaap en komen ze niet heel laat thuis.
Wij gaan het ook zeker niet laat maken!
3 reacties:
Ach gossie, vervelend voor Katja en Kevin dat Fiona net het laatste stuk blijft huilen. Dan zijn ze het zelf ook zat.
Jullie hebben een voorspoedige rit gehad en meteen weer voorraad opgehaald.
Was Orion blij dat jullie weer thuis kwamen?
Fijn weer een voorraad Nederlandse producten!
Ach arme Fiona (en haar ouders natuurlijk), het is ook een flinke rit voor haar.
@Anja - Ja, gelukkig hoeven ze niet snel weer zo'n lange rit te maken. Orion is altijd blij als we weer thuis zijn!
@Petra - Eigenlijk te lang, die rit, maar het was fijn dat ze erbij konden zijn zondag.
Een reactie posten