Over de terugrit

 Nog voor Ricks wekker om vijf over zeven gaat zijn we op. Ik was blij de nachtmerrie, die ik droomde, te verlaten. 

Het ging over een dokter, die Fiona in stukjes hakte en ze daarna verkeerd terugzetten. Waar dat nu weer vandaan komt? 

Zoals altijd zijn we zeer efficiënt met inpakken en klaarmaken voor vertrek. Om kwart voor acht zit alles in de auto. 

We nemen afscheid van de Glovers, die tegelijkertijd naar het vliegveld vertrekken. We zullen hen donderdag weer virtueel zien. 

Wij gaan naar Boma - Flavors of Africa in de Animal Kingdom Lodge. Hier hebben ze een heerlijk ontbijtbuffet met een aantal Zuid Afrikaanse gerechten. 

De koffie en het eten smaken voortreffelijk en het is een leuke afsluiting van deze Disney vakantie. Na nog een snel bezoek aan de toiletten gaan we dan toch echt op pad. 

Om te beginnen geeft Waze half negen als aankomsttijd aan, maar we weten natuurlijk dat dat later gaat worden. 

Het zal aan hoeveel later liggen of we weer in een keer doorrijden. We hopen natuurlijk van wel, maar bij het eerste tanken treffen we al een heel langzame pomp, eerste kwartier verloren. 

Ergens in South Carolina is het na enen en we besluiten naar een Wendy's drive thru te gaan, denkend dat dat lekker snel gaat. 

Zoals je al verwacht te lezen is het de langzaamste Wendy's ooit en ik moet terug, omdat ik de verkeerde salade kreeg. Dat is weer een half uur erbij, zucht! 

De Southwest salad met kip, bacon en avocado is wel heel lekker en vers. Die ga ik voor andere autoritten onthouden. 

Halverwege de middag zien we het kitsche South of the Border en passeren de grens met North Carolina. 

Opeens hoor ik een tik op het raam en ja, hoor, een flinke barst. Het is een wonder dat mij dit nooit eerder is overkomen na alle lange ritten in mijn auto's. 

Gelukkig is het makkelijk online bij de verzekering te melden en hopelijk kan ik maandag een afspraak maken voor een nieuwe voorruit. 

Het blijft kilometers vreten deze rit. Omdat mijn spieren absoluut niet meewerken rijdt Rick. Af en toe moeten we even stoppen om wat te rusten. 

Om half zeven rijden we Virginia binnen, maar zijn er nog lang niet. We stoppen bij het Welcome Center en halen de meegebrachte braseola tevoorschijn. Dat is een welkome snack, want we hebben flinke trek

Net voorbij Richmond leidt Waze ons om een ongeluk heen. Daar verliezen we nog eens een kwartier mee, zo irritant! 

Eindelijk, om half tien, rijden we de snelweg af en Vienna binnen. We hebben besloten naar de Hawk & Griffin te gaan voor een hapje en drankje. Dat blijkt een heel goed plan. We raken aan de praat met Tom, een van de eigenaren, en Beau, die voor de CIA heeft gewerkt en over de hele wereld heeft gewoond.

We delen de Schotse eieren en mini saucijzebroodjes, erg lekker. Doordat het zo gezellig is blijven we langer dan verwacht, maar om tien voor elf lopen we ons huis binnen. 

Daar worden we omver gelikt door een super enthousiaste Orion. Er worden weer allerlei knuffeldieren aangedragen. Het is goed weer thuis te zijn!