Dag 6 Florida met Christine en Chuck: Over de laatste dag in EPCOT

Om zes uur word ik gewekt door een SMS op Ricks telefoon. We zoeken via Mousewatchers.com naar een ontbijtreservering bij Boma voor morgenochtend. 

Rick hoort de SMS niet, maar ik wel en kijk op mijn telefoon. Het blijkt dat veel mensen hun reservering rond zes uur de ochtend van tevoren annuleren. 

Ricks telefoon blijft piepen en uiteindelijk bemachtig ik een reservering voor morgenochtend om tien over acht. 

Daarna probeer ik nog wat te slapen, maar dat lukt niet. Christine is ook wakker en we bespreken hoe laat we de de Lighting Lane voor de nieuwe Ratatouille attractie in EPCOT willen reserveren. 

Als ik dat gedaan heb is Rick ook wakker. We hebben ruim de tijd, want EPCOT opent pas om tien uur. 

We besluiten ons hotel, Art of Animation, te verkennen. Wat is dat leuk met de verschillende filmthema's. 

Wij logeren in het Little Mermaid gedeelte en er is bovendien een Lion King, Nemo en Cars gedeelte. We zijn zeer tevreden met dit hotel en zullen er een volgende keer weer boeken. 

We hebben zin in ontbijt en bestellen een ham en kaas omelet van het restaurant. Dit gebeurt allemaal mobiel en als het klaar is kun je het eten bij een genummerde tafel ophalen. Ideaal, je hoeft zo niet in de rij te staan. 

Terwijl we op ons eten wachten kijken we even rond in de winkel. Daar zie ik een paar zilveren Tinkerbell oorbellen en die moeten natuurlijk in mijn oren! 

Na het eten lopen we naar de Skyliner waar we de anderen treffen. De rit naar Epcot verloopt snel, al zijn de rijen wel langer dan de afgelopen dagen. 

Een kwartier voor de officiële opening lopen we het park binnen. Als eerste halen Rick en ik koffie van Joffrey's. Tot mijn vreugde hebben ze nitro brew. 

Als Rick zijn beker vastpakt slaakt hij een kreet van pijn. Een van de wespen, die de siropen hier lekker vinden, stak Rick in zijn vinger. Rot beest, maar gelukkig is Rick er in tegenstelling tot Christine niet allergisch voor. 

Dan lopen we naar onze eerste Genie + pas reservering. Dat wordt Nemo & Friends in The Living Seas. 

Voor Chuck en Christine is dit de eerste keer dat ze dit ritje in een schelp doen. Het is erg leuk en eindigt met Nemo en vrienden geprojecteerd op het echte aquarium hier. 

We gaan naar boven in het paviljoen om dat aquarium te bekijken. De Disney medewerker daar vertelt er interessant over. 

Zo leren we dat zeeschildpadden zich goed vastzetten terwijl ze slapen. Op die manier kunnen ze niet onverwachts meegesleurd worden door een stroom. 

Inmiddels is het tijd om naar Frankrijk te lopen en onze Lightning Lane voor Remy's Ratatouille Adventure te gaan gebruiken. 

Dit is nieuw en we zijn alle vier benieuwd hoe het zal zijn. Wij "zijn" Remy, de rat, en rennen voor ons leven. Het is moeilijk te beschrijven, maar erg leuk gedaan. Het is de $11 per persoon Lightning Lane waard. 

Christine en Chuck vinden een tafeltje in Marokko en bestellen kebabs, aangezien zij nog niet hebben ontbeten. 

Rick en ik hebben een Genie + pas voor Soarin. Wij willen dat graag nog een keer doen en de anderen niet. Onze wegen scheiden zich dus weer tijdelijk. 

Rick en ik zien altijd weer andere dingen tijdens Soarin en zijn blij het nog een keer gedaan te hebben. 

Opeens zie ik een machine om de oplader, die ik gisteren gebruikte, te verwisselen voor een nieuwe. Er is kennelijk geen limiet voor de $30, want er rolt weer een opgeladen oplader uit. Heel handig, dit! 

Nu we toch in dit gedeelte zijn, gaan we meteen maar de grote bal in. De attractie hier, Spaceship Earth, is al oud, maar blijft een leuk ritje door de tijd met Judy Dench. 

Het is alweer een uur geweest en we hebben wel zin in een hapje. Voor mij wordt dat de laatste portie van Braziliaans kaasbrood deze vakantie. 

Rick bestelt taco's van Mexico voor zijn lunch. Het is flink warm (32 graden) en vochtig vandaag, dus we drinken heel wat water. 

In China besluit ik een waaier te kopen voor wat koelte. Die helpt wel iets. Op dit uur van de dag is er weinig schaduw. 

Bij Spanje koop ik nog hun heerlijke vissalade en dan zoeken we de anderen weer op. Die hebben een tafeltje in de schaduw gevonden. 

Christine staat te praten met een haar bekende mede-schrijfster, die ze hier heel toevallig tegen het lijf liep. 

Als iedereen klaar is om verder te gaan, gaan we in de winkel van Noorwegen rondkijken. Daar staat de gigantische trol en ze hebben ook kleinere versies.

Wij hebben al hier en daar een trol in huis staan en vinden het wel leuk om er na jaren eens een nieuwe bij te zetten. Het wordt deze neus peuterende jongedame. 

Met deze hitte is het wel fijn om telkens even in de airconditioning te zijn. We gaan een gebouw binnen waar de toekomst van EPCOT wordt getoond. 

Ze zijn volop bezig met van alles en nog wat. Sommige dingen, zoals Remy, zijn er al. Wij kijken vooral uit naar de Guardians of the Galaxy attractie. 

Chuck blijkt nog nauwelijks iets gegeten te hebben en hij besteld een gerechtje bij een van de vele strandjes. 

Rick heeft ook voor vandaag een fotopas gekocht en na Chucks lunch gaan we met zijn vieren foto's met de EPCOT bal laten maken. 

C en C hebben geen zin om nog een keer te gaan, maar wij willen het Figment ritje vandaag zonder onderbreking doen. Het is gewoon zo vrolijk! 

Nadat ik mijn oplader nog eens voor een nieuwe heb verruild, treffen we Chuck en Christine op een bankje in de schaduw. 

Rick haalt een Belgisch biertje en ik een tonijnhapje van Hawaii. We blijven een tijdje mensen kijken en ons verbazen over de teksten op sommige t-shirts.

Dan lopen we het Mexico paviljoen binnen en sluiten aan bij de rij voor de Tequila bar. C en C hebben hier in het verleden een tequila proeverij gedaan en dat doen we vandaag weer. 

Per stel bestellen we een blad met zes tequila's. Rick en Chuck drinken het merendeel, want Christine en ik zijn geen fan van sommige smaken. Het is wel leuk en gezellig om te doen. 

Het laatste ritje voor vandaag en eigenlijk de hele reis is de Three Caballeros in Mexico. Dat blijft leuk, al gaat het tegenwoordig meer om Donald Duck dan de Mexicaanse cultuur. 

Dan is het tijd voor de grote finale van deze reis: dineren in het splinternieuwe Space 220 restaurant. 

We hebben ook hier via de Mouse Watchers site voor gereserveerd. Zonder die website was dat nooit gelukt. We horen dat er de komende zes maanden geen openingen meer zijn. 

Het is leuk gedaan. We krijgen een boarding pas en gaan dan in een lift heel snel naar boven naar een ruimtestation. 

Daar hangen we boven de aarde met zicht op een gedeelte van de VS. Wij krijgen een tafel aan het raam, de beste in het restaurant. 

Echte groente, hydroponisch gegroeid 

Terwijl we op het eten wachten, zien we van alles voorbijkomen in de "ruimte". Satellieten, ruimteschepen en zelfs "astronauten". 

Het menu is prix fixed, maar als ik vraag om een extra voorafje in plaats van een dessert kan dat. 

Het eten is heel goed! Mijn voorafjes zijn de meergranensalade, tonijn en avocado en een lekker visgerecht als hoofdgerecht. 

Ook de anderen zijn zeer te spreken over hun keuzes. Als hun desserts worden bezorgd krijg ik een cupcake met een kaarsje nog voor mijn verjaardag . 

Daar denk ik maar een beleefd hapje van te nemen, maar dan blijkt het de lekkerste cupcake ooit! Al met al is het een heel goede afsluiting van onze week met zijn vieren. 

De anderen gaan terug naar het hotel om in te pakken. Rick en ik lopen nog even naar de EPCOT bal voor fotopas foto's, maar die vallen helaas tegen. 

Als laatste neuzen we wat rond in de grote Creations winkel. Ik koop er een heel zachte jogging broek en Rick een 50 jaar Disney World pin met Donald en Katrien Duck. 

Dan haasten we ons naar de Skyliner, want de EPCOT show begint bijna en daar willen we niet voor blijven. In de gondel zien we in de verte het vuurwerk daarvan. 

Uitgeput vallen we op onze bedden neer en gaan vrijwel meteen slapen. Wat een heerlijke week was dit! Het ging ons natuurlijk weer veel te snel.