Over een van Gogh vrijdag

Rick hoeft er vandaag niet vroeg uit en zo komt het dat ik, heel ongewoon, eerder op ben dan hij. Hij volgt niet veel later en we eten gezamenlijk ontbijt. Voor de verandering gaan we dan onze Starbucks koffies halen voor Ricks douche. 

Rick hoeft vanochtend namelijk niet te werken, want we hebben kaartjes voor Van Gogh, The Immersive Experience. Na onze douches rijden we naar het Rhode Island Center in het noordoosten van Washington. 

We zijn expres vroeg vertrokken en dat is maar goed ook, want met stoplichten en ander gedoe arriveren we maar tien minuten voor onze entree tijd van half elf. Een paar minuten later lopen we de tentoonstelling binnen. 

Een heel aantal bekenden zijn hier al geweest en waren er lyrisch over, dus we verwachten heel wat. Het wordt geen teleurstelling, want wij vinden het ook interessant om zoveel over van Gogh te lezen en te leren in de eerste zaal. 

Als we dat alles gezien hebben wordt een gordijn opgelicht en stappen we een enorme zaal binnen. Je weet niet waar je kijken moet, overal om je heen worden werken van van Gogh tot leven gebracht. Als er een trein in het schilderij is, zoals bij meerdere, rijdt die trein van het ene naar het andere schilderij, bijvoorbeeld.

Wij vinden een leeg bankje en genieten met volle teugen van het schouwspel. De verschillende periodes van van Goghs leven komen via de schilderijen aan bod. Zo is er de Japanse periode, maar ook de heel donkere periodes tijdens zijn depressies en psychoses. 

Dat donkere gedeelte laat heel goed de chaos, die van Gogh in zijn brein heeft moeten voelen, zien. Het is bijna eng. Al met al is het een rijke ervaring, deze "onderdompeling". Je wordt inderdaad "ondergedompeld", want ook op het plafond en op de vloer zijn er projecties. 

Als Rick en ik het hele verhaal hebben gezien lopen we naar de uitgang. Daar kun je een VR iets doen, maar dat vinden we niet nodig. In een andere zaal kun je van Gogh schilderijen inkleuren.  Dat zouden we misschien wel doen, maar alle stoelen zijn ingenomen en dat maakt de beslissing om het niet te doen makkelijk. 

De laatste kamer heeft levensgrote schilderijen waarvan ik sommigen nog nooit gezien heb (het terras bij avond wel). En dan lopen we naar buiten waar het opeens heel schel is na de donkere ruimtes.

Het loopt tegen lunchtijd en we bedenken dat Brasserie Beck altijd een leuk terras heeft. Helaas blijkt het hele restaurant gesloten te zijn en het zal pas ergens deze herfst zijn deuren weer openen. Een meter of vijftig verderop zien we een Paul bakkerij. 

Opeens heb ik enorme zin in hun baguette met gerookte zalm. Dat heb ik alweer jaren niet gegeten en een keer een broodmaaltijd eten mag van mezelf. Ik peuzel het langzaam op, zo lekker!!

We lopen terug naar de auto en komen langs onderstaande oude brandweerkazerne. Dat is zo grappig in de stad. Je loopt tussen de moderne kantoorgebouwen en dan is er opeens iets ouds. De kazerne is nog in gebruik, overigens. 

Thuis gaat Rick aan het werk en ik geniet van het mooie weer. Halverwege de middag stelt Rick voor om te gaan kijken hoe de huizen aan de overkant vorderen. Daar raken we aan de praat met de eigenaar van het huis dat het eerst klaar was. 

Hij en zijn gezin komen uit Seattle en hij heeft een nieuwe baan bij Amazon. Hij werkt aan hun Alexa product en vertelt dat hij zijn huis daarmee helemaal geautomatiseerd heeft. Rick en ik moeten daar ook wat meer mee aan de gang. We gebruiken lang niet alles wat Alexa kan doen. 

Ieder uur "moet" ik van mijn Fitbit 250 stappen lopen. Dat is me de afgelopen vier dagen gelukt en vandaag doe ik dat weer. Het is goed om niet uren achtereen te zitten en dat doe ik 's middags al gauw. En de wandelingetjes zijn mooi op het moment. 

We hebben nu heel wat monarch vlinders op onze buddleia's

Met dit lekkere weer willen we zeker buiten eten. We zijn al een hele tijd niet naar Bonaroti geweest en daar worden we door Sergio, die Siciliaan is, als oude bekenden begroet. We krijgen een tafel op hun kleine terrasje. 

Rick en ik delen het antipasto voorgerecht, erg lekker! Dan heb ik de Michelangelo soep, de lekkerste soep in Vienna. Ik maak mijn maal af met een carpaccio en een salade. Rick heeft de kalfsmedallions "pizzaiola" en is daar ook zeer tevreden over. 

Het is een goed begin van het weekend. Ik ben om de een of andere reden doodmoe en ga onder een dekentje tv kijken. Het is weer de tijd van het jaar dat ik het 's avonds koud krijg, terwijl Rick nog in zijn korte broek en korte mouwen zit. 

Wij eindigen de dag met een tv special over vijftig jaar Disney World. Over twee weken hopen wij ook in Orlando te zijn en wat van die magie mee te krijgen. 

Allemaal een heel fijn weekend gewenst!