Over een monotone maandag

Tot Ricks verbazing sta ik ook om zeven uur op. Ik heb goed en genoeg geslapen. Mijn eerste daad (nou ja, bijna) is kijken of ik Charlotte ergens op ons deck kan ontdekken, maar die heeft kennelijk haar biezen gepakt en is elders haar web gaan weven.

Ondanks dat vandaag een bewolkte dag zou moeten worden komt de zon vrolijk op. Het is zo vroeg al twintig graden en natuurlijk eet ik mijn ontbijt dan buiten en begin daarna aan mijn stappen. 

Halverwege mijn stappendoel gaan Rick en ik onze koffies halen en horen op de radio dat het later vandaag zal gaan regenen. 

Als ik me klaarmaak voor personal training is de radar echter nog helemaal schoon. Perfect om even naar Sharon te fietsen. Ik neem mijn regenjas voor de zekerheid mee, maar die heb ik niet nodig.

Na het halve uur met gewichten en de minuut planken stap ik weer op mijn stalen ros. Ik besluit wat zijstraten in te rijden en te kijken naar de Halloweenversieringen. Eerlijk gezegd vind ik van wat ik gezien heb onze tuin en die van onze buren Jennifer en Ray tot nu toe de leukste.

Vaste prik op de terugweg van personal training is kijken naar de mooie grote dahlia's. Om de een of andere reden zijn ze bijna allemaal omgevallen. De enkeling, die rechtop staat, wordt druk bezocht door de bijen. 

Als personal training om half elf is, zoals vandaag, is het na mijn douche lunchtijd. Ik heb wel weer eens zin in een salade van Subway. Ze hebben nieuwe combinaties en ik kies er een met kalkoenborst, bacon, mozzarella en avocado. Ik moet zeggen, het smaakt naar meer. Die gaat op mijn lijstje. 

Na het eten rijd ik naar de Nissan garage waar ik een afspraak heb voor VLINDR. De olie moet ververst en de staatsinspectie is verlopen. Ik ben keurig op tijd en krijg te horen dat het wel twee uur kan duren. 

Dat lijkt me toch niet voor iets wat gewoonlijk hooguit een half uur duurt, zeg ik tegen de adviseur. Het antwoord is dat er andere auto's voor mij zijn. 

Tja, ik vind dat dus niet kunnen. Ik werk niet, maar vele anderen doen dat wel. Verander dan je afsprakensysteem. Enfin, hij zal doen wat hij kan, maar het zal zeker een uur duren. 

Het is zulk lekker warm en zonnig weer en ik heb geen zin om boven in de wachtkamer te gaan zitten. In plaats daarvan loop ik naar The Boro, waar ik een leuk parkje met bankjes en picknicktafels vind. 

Daar klets ik een tijdje met Katja via Snapchat, want Messenger en WhatsApp liggen er al de hele middag uit. Ik hoop wel dat ze terugkomen, want dat zijn de apps waarmee we contact houden met Kai. 

Tegen drieen begint de lucht wat te betrekken en ik besluit terug naar de garage te lopen. Nog geen vijf minuten later krijg ik een sms dat mijn auto klaar is. Nu kunnen we met een gerust hart naar Michigan en Florida rijden de komende weken. 

De beloofde regen blijft nog steeds weg en ik ga op het deck zitten computeren en lezen. Hopelijk blijft het droog, want we hebben voor het avondeten afgesproken met vrienden en we willen allemaal liever buiten eten. 

Gelukkig is dat het geval en we ontmoeten Shadi en Frank bij Cafe Renaissance. Er staat een tafel buiten klaar en Saeed komt ons meteen begroeten. Shadi en Frank hebben hier nog niet eerder gegeten en zijn meteen onder de indruk.

Saeed is de eigenaar en zijn vrouw maakt alle desserts. Het eten is voortreffelijk, we smullen allemaal en we hebben heel wat gesprekstof. Shadi is Iraans en Frank Duits en ze wonen de helft van het jaar hier en de andere helft in Breckenridge, Colorado. Shadi is een goede vriendin van mij geworden en wij kennen haar al zo'n dertig jaar. 

De escargots, heerlijk!

Als we allemaal eigenlijk al meer dan genoeg gegeten hebben, brengt Saeed nog een schaal met kleine desserts, die zijn vrouw gemaakt heeft. Daarna trakteert hij ons bovendien op Ierse koffie en dan is het echt tijd om afscheid te nemen. We rollen nog net niet naar de auto's!

De hele tijd hebben we in de verte bliksem gezien en nu horen we ook donder. We hebben dus enorm geboft dat het droog bleef. Als we tegen tienen thuiskomen is het nog 25 graden! We ontfermen ons over de dieren en dan is het bedtijd. Wat een gezellige avond was dit!