Over een middag in Washington

Nu de kinderen hier zijn liggen we telkens een stuk later in bed dan gewoonlijk. Gisteravond werd het zelfs middernacht. We staan daarom pas om half negen op, laat voor ons doen. 

Saskia eet een van haar veganistische kaneelbroodjes als ontbijt, maar Kai, Rick en ik bestellen van Starbucks. Voor mij natuurlijk weer de dubbelgebakken egg white egg bites en de nitro brew is vandaag perfect gemaakt. Rick heeft een broodje en Kai ook egg bites, maar dan met spek en gruyere.

Na het ontbijt doe ik een half uur cardio en dan gaan we verder met de puzzel. Die krijgen we af en hij is echt leuk. Alleen missen er op mysterieuze wijze twee stukjes. Wij verdenken een viervoeter wiens naam met een Z begint. Hij heeft al eerder puzzelstukjes als speelgoed gebruikt. 

Langzamerhand kunnen we de vloer in de woonkamer weer zien. Om het goede voorbeeld te geven ruim ik al mijn cadeautjes op. Een paar zijn voor buiten. Het feetje krijgt een prominente plaats op de stoep en de vijver met brug en feetjes, die ik van mijn schoonzus kreeg, staat nu in Fairyville. 

De ochtend is zo om en natuurlijk hebben we meer dan genoeg proviand in huis voor het middageten. Saskia gaat met een vriendin lunchen en daarna naar een andere vriendin. Zij gaat dus vanmiddag niet mee op avontuur.

Rick heeft namelijk nog net een paar kaartjes kunnen bemachtigen voor het helemaal vernieuwde Air & Space Museum. Kai en hij gaan daarheen, maar dat museum interesseert mij absoluut niet na er vele malen geweest te zijn. 

Gelukkig is er de U.S. Botanic Garden, die met de feestdagen altijd een mooie tentoonstelling heeft. Tussen het Air & Space en de Botanic Garden ligt alleen het American Indian Museum, dus een vrij korte wandeling. 

We rijden naar de stad en parkeren in een ons bekende parkeergarage onder het Holiday Inn hotel vlakbij de musea. De mannen gaan in de rij staan om het Air & Space binnen te gaan en ik loop naar de botanische tuin. 

Daar hebben ze de treinen dit keer buiten rijden. Ik kijk even, maar het is zo waterkoud dat ik het al gauw voor gezien houd. Er staat geen rij om de botanische tuin binnen te gaan, maar het is wel heel druk.

Er is hier in tegenstelling tot vrijwel alle bezienswaardigheden in Washington geen tassencontrole. Je kunt gewoon het gebouw inlopen. Tegenwoordig vind ik dat een vreemd gevoel, maar kennelijk verwacht men bij mensen, die planten bezoeken, geen rare dingen. 

Ondanks de drukte lukt het me goede foto's van de houten gebouwen en monumenten te maken. Het is zo knap gedaan. Bij ieder standbeeld staat welke planten zijn gebruikt voor de constructie. Zelfs Lincoln, Jefferson en Martin Luther King Jr. zijn van planten gemaakt. 

Het Washington Monument

De botanische tuin

Het Hooggerechtshof

De Library of Congress

Het Smithsonian kasteel

Jefferson memorial

Lincoln Memorial

Witte Huis

Martin Luther King Jr. Memorial

Als ik de beelden uitgebreid heb bekeken ga ik naar de orchideeen. Het is zo druk en ik heb dit alles al meerdere malen gezien. Ik besluit een bankje op te zoeken en vind dat in het gedeelte met medicinale planten. 

Hier ga ik mensen kijken, woordspelletjes doen en wat lezen. Tot er een man komt, die vraagt of hij aan de andere kant van de bank mag zitten. Natuurlijk mag dat, alleen heb ik zijn enorme cello niet gezien, want die had hij al aan de kant gelegd. 

Uiteindelijk doet hij veel meer dan enkel zitten. Hij zet zijn cello op en gaat dan keiharde akelige muziek maken. Ik dacht nog dat het mooi zou zijn, maar nee. En dat alles vlak naast mij, die al gauw gek wordt van harde muziek. 

Tijd om de wc op te zoeken en daarna een ander bankje. Dat vind ik in het tropische gedeelte. Hier had ik de hele tijd al moeten zitten! Ik waan me in een tropisch oord en neem de "regen", die af en toe valt, voor lief. 

Rick houdt me via SMS op de hoogte van hun progressie door het museum. Om half vijf wordt er omgeroepen dat de tuin over een half uur sluit. Ik vraag Rick hoe het ervoor staat, want ik heb geen zin om in de kou op hen te wachten. 

Kai kijkt nog wat rond in de winkel, maar daarna zijn ze klaar, schrijft Rick. Ik loop dus langzaam richting het Air & Space museum. Kai en Rick wachten me al op en we lopen verkleumd terug naar de auto. 

Nu we toch in de stad zijn willen we de National Christmas Tree bezoeken. We hebben enorm geluk en kunnen vlakbij parkeren. Zoals altijd zijn er meer dan vijftig kleine boompjes van de staten en grondgebieden, die de grote boom omringen. 

Het is superkoud! Het gaat mij letterlijk door merg en been en ik maan de anderen wat sneller te lopen. We zoeken het boompje van Virginia op en gaan dan snel terug naar de auto. Gelukkig wordt het de komende dagen een stuk minder koud. 

Er is ook een menorah, vandaag is de laatste avond van Hanukkah

Als we de stad verlaten zien we het Kennedy Center, de grote schouwburg van Washington, in regenboogkleuren. Op het moment speelt Wicked en er zijn ook altijd concerten. We moeten er nodig weer eens heen. 

Thuis treffen we Saskia, Laura en Matt aan de bar. Daar hebben ze een lekker cocktail gemaakt en een biertje getapt voor Matt. Dat is zo leuk om te zien! Onze volwassen kinderen vinden de bar ook leuk.

Voor ons avondeten laten we Thai's eten bezorgen van Thaisons. Dit is op het moment ons favoriete Thaise restaurant. Het wordt ook vanavond weer snel gebracht en smaakt heerlijk na de koude middag.

Na het eten gaan we met zijn allen in ons bioscoopje Mario spelen via Saskia's Switch. We liggen in de luie stoelen en ik weet nu al dat ik het niet laat ga maken, zo ontspannend is dit. Het was een heel leuke "Boxing Day" vandaag!