Over een volle vrijdag

Rick en ik staan om acht uur op, denkend dat we zo een goede lange dag hebben om dingen gedaan te krijgen. Rick denkt dat hij oorontsteking heeft en dat is natuurlijk balen. Hopelijk gaat het beter met ibuprofen en druppels.

Kai is alweer in Lyon en hij stuurt een blije foto met hem en Raquel. Ze gaan direct door naar Raquels ouders om Oud en Nieuw te vieren. Kai moet wel doodop zijn, hij heeft de hele reis niet geslapen. 

Mijn dag begint met het opbellen van USAA, onze verzekeringsmaatschappij. Dat duurt langer dan ik dacht en ik leer van degene met wie ik praat dat Crio Bru een goede vervanging voor koffie is 's ochtends. Wie weet ga ik dat eens proberen. 

Als ik alles geregeld heb maak ik Fiona's ontbijt. Het wordt roerei met kaas en de "poffertjes". Dat gaat er heel goed in en dan eet Fiona een heel bakje met bosbessen leeg. Rick is intussen naar Starbucks om ontbijt voor de volwassenen te halen. 

Als we dat ophebben gaat Rick zijn douche nemen en ik speel intussen met Fiona in de basement. Kevin zet haar van ons gekregen eenhoorntent op. Kai gaf haar een mat, die muziek maakt en van ons kreeg Fiona ook een magnetron, die echt "werkt" en allerlei accessoires. Ze vindt het allemaal prachtig. 

We schrikken van de tijd als Rick klaar is om pad te gaan. Het is half elf en Rick heeft om half twaalf een afspraak voor een MRI van zijn schouder. We haasten ons naar Wegmans en halen daar de benodigde spullen van die winkel. We hebben nog nooit zo snel een lijstje afgewerkt!

Net op tijd voor zijn afspraak zet ik Rick af bij het MRI centrum. Ik rijd door naar de grote Whole Foods. Saskia heeft me een hele lijst meegegeven en ik wil er ingredienten voor ons avondmaal kopen. 

Gelukkig zijn er een paar heel vriendelijke en behulpzame medewerkers, die me helpen zoeken. Ik loop anders als een kip zonder kop, want geen idee waar al die veganistische producten te vinden zijn. Een van hen kan de pesto ook niet vinden en komt me vijf minuten later opzoeken met het juiste merk. 

Dit neemt natuurlijk allemaal heel wat tijd in beslag. Als ik eindelijk aan ons deel van het lijstje begin vind ik wel prachtige filet mignon, maar de bijgerechten zijn zeer matig en de mini desserts bijna allemaal uitverkocht.

Er zit niets anders op dan ook nog even langs de Vienna Whole Foods te gaan. Daar parkeer ik naast een Jeep met een DFS nummerbord. FS is de diplomatieke code voor Nederland. Het is idioot warm, zeventien graden, en als zij uitstappen zeg ik "Lekker weertje, he?".

Dat leidt tot een gesprek en zoals bijna altijd krijg ik een compliment over mijn Nederlands als ze horen hoe lang ik al in de VS woon. Ik vertel dat ik Nederlandstalige rondleidingen in Washington geef wat natuurlijk helpt met de taal. Op verzoek stuur ik een appje met mijn website en naam. Wie weet krijg ik nog ambassade klanten. 

Gelukkig zijn bij deze Whole Foods genoeg mini desserts. Ik weet zelfs niet wat te kiezen dus neem er een aantal mee. De bijgerechten zijn allemaal met noten of pitten en Rick en Katja houden daar niet van in hun eten. Dan neem ik maar asperges mee, die vindt iedereen lekker. 

Intussen hebben de anderen hun wensen voor Panera doorgegeven. De bestelling staat klaar als ik het restaurant binnenloop. Als ik de oprit thuis oprijd met boodschappentassen vol wordt Rick net afgezet door een Uber. 

We ruimen alles op en eten dan met zijn vieren lunch. Fiona ligt al te slapen en Saskia is net terug van een bezoek aan de dierenarts met Flapjack. Toen hij gisteren met Orion ruziede is een van Flapjacks nagels er op de een of andere manier helemaal uitgerukt. 

Flapjacks pootje is behandeld, want zijn bot ligt bloot hierdoor. Hij heeft een kap om en moet zo rustig mogelijk blijven. Gelukkig is Flapjack al wat ouder en niet de meest energieke kat. 

Nu Fiona slaapt nemen Katja en Kevin van de gelegenheid gebruik om rustig te gaan lezen op onze luie stoelen in de bioscoop. Ik plak de stickertjes op mijn nagels en vind het resultaat echt feestelijk voor morgenavond. 

Met dit mooie en ongewoon warme weer ga ik voor op de stoep zitten. Opeens herinner ik me dat ik gevulde eieren op mijn lijstje had staan. Die zag ik nergens, maar wil ze wel graag voor het middernacht buffet morgenavond. 

Gauw rijd ik in Ricks auto naar Safeway. Daar is men ook zeer behulpzaam, maar helaas, geen gevulde eieren. Dan maar plan B en ik koop tortilla's, sla, Boursin en kalkoenborst. Daarvan zullen we morgen rolletjes maken. 

Terwijl ik winkel krijg ik een appje van Katja dat ze nog nooit in haar leven zo hard heeft gelachen. Rick heeft het tot vandaag laten aankomen om onze elektrische frituurpan schoon te maken. Ik stelde voor een nieuwe te kopen, want deze is zeker 25 jaar oud, maar daar wilde Rick niets van horen. 

Hoe het gebeurde zal altijd een raadsel blijven, maar op de een of andere manier hebben vier muizen hun toegang gevonden tot een gesloten frituurpan! Het schijnt enorm te hebben gestonken en Rick heeft de pan meteen weggegooid. 

Nu heeft Rick natuurlijk spijt dat we geen nieuwe hebben gekocht. Hij zet mij af bij Meadow Lane Park waar Katja, Kevin, Fiona en Saskia in de speeltuin zijn. Rick gaat door op zoek naar een nieuwe frituurpan, terwijl ik al recepten opzoek voor de airfryer. 

Nadat Rick een heel aantal keren nul op het rekest kreeg bij verscheidene winkels vind ik online een van de twee laatste elektrische frituurpannen bij de Target vlakbij ons. Die koop ik en kunnen we morgenochtend ophalen. 

Fiona vermaakt zich prima in de grote speeltuin, maar Katja vindt het te druk met oudere kinderen. Een daarvan, zeker acht jaar oud, duwt Fiona gewoon opzij en Fiona valt. Katja heeft er daarna genoeg van en we gaan naar het speeltuintje bij het peuterschooltje achter ons huis. 

Daar is maar een klein meisje en zij en Fiona spelen een tijdje leuk. Ik begin het koud te krijgen en ga terug naar huis. Daar kook ik alvast wat water voor Fiona's ravioli. Ik heb spinazie en kaas ravioli voor haar gekocht op Katja's verzoek. Dat is geen enorm succes, maar er gaan een aantal stukjes op.

Rick en ik werken aan het avondeten. Dat worden krab cakejes vooraf en dan biefstuk met asperges en krieltjes. Het is een gegoochel met de ovens, maar uiteindelijk lukt het allemaal. We smullen van de krab cakes en dan ontfermt Rick zich over de biefstuk.

Fiona gaat in bad en ik ga helpen. Met Thanksgiving moest Fiona niets van het bad hebben, maar gelukkig duurde die angst niet zo lang. Nu vindt ze het prachtig, blaast bellen en speelt met de schildpadjes. Daarna wikkelen we haar in een van de kinderbaddoeken, die wij hebben. 

Katja gaat Fiona vervolgens naar bed brengen. Dat betekent even wachten met het eten en Rick is bang dat alles koud wordt. Dat valt erg mee en het is veel gezelliger om met zijn allen te dineren, dan iedereen voor zich. 

Het wordt een gezellig maal en Rick heeft de biefstuk weer perfect gegrild met zijn "reverse sear" methode. Kevin heeft geholpen met de asperges en mijn rozemarijn en zeezout krieltjes vallen ook goed in de smaak.

Na afloop is er nog net plaats voor een mini toetje. Iedereen smult van mijn keuzes. Ik neem het soesje. Kevin en Katja vinden cheesecake duidelijk lekker en Rick het chocolade taartje. 

En zo loopt het jaar bijna ten einde. In deze tijd van het jaar denk ik altijd met weemoed, maar ook plezier, terug aan de vele Oudejaarsavonden bij mijn Opa en Oma. Van hen heb ik de traditie van een buffet om middernacht overgenomen. Dat gaan Rick en ik morgen allemaal maken.

Speciaal voor Naomi herhaal ik mijn Opa's favoriete grap: als je naar buiten kijkt (zij woonden op de hoek van een straat) zie je een man met zoveel neuzen als er dagen in het jaar zijn! Wij verwachtten altijd een monster te zien, maar het is natuurlijk nog maar een dag.