Over een nostalgische dag vol positieve herinneringen

Ricks wekker gaat om half acht af. We hebben wel goed geslapen, maar het is nog zo donker, dus we blijven nog even liggen. Dan frissen we ons op en gaan naar het ontbijtrestaurant op de eerste verdieping. 

Ook dit ontbijt bevalt ons weer heel goed. De Accor hotels hebben zoveel keuze. De perfect gekookte eieren zijn voor mij het hoogtepunt vanochtend. Zouden ze die met zo'n piepei maken? Ik ga de mijne binnenkort eens uitproberen. 

Vandaag wordt de begrafenisceremonie en de as verspreiding van mijn vader gehouden. Ik was oorspronkelijk van plan te gaan om mijn broers en zus te steunen, maar naarmate het dichterbij kwam viel het me steeds zwaarder. 

Zo'n anderhalve week geleden heb ik de beslissing genomen dat ik toch niet de man, die mij kennelijk niet als zijn kind zag, kon gaan eren. Ik heb meegeholpen met een deel van de organisatie, maar het valt me mentaal te zwaar. Ik voel niet wat de anderen daar zullen voelen na zo'n natrap te hebben gekregen. 

Meteen na dat besluit voelde ik me opgelucht, dus ik wist dat het het juiste was. In plaats daarvan wil ik vandaag naar plekken waar ik veel positieve familieherinneringen heb. Ik wilde heel graag in Den Haag zijn voor dit alles en Rick steunt me compleet. 

Mijn grootouders woonden in deze stad en mijn ouders zijn er opgegroeid. De fijnste herinneringen heb ik aan vroeger bij mijn Opa en Oma aan de Laan van Poot. Zij woonden op nummer 158 en daar heb ik zomers gelogeerd, mooie feestdagen meegemaakt en algemene liefdevolle herinneringen aan de logeerpartijen daar. 

We rijden erheen en bekijken het huis van buiten. Het ziet eruit alsof het gerenoveerd wordt en er op het moment niemand woont al staan er namen bij de voordeur. Op het plein voor het huis worden kerstbomen verkocht. Dat had mijn opa vreselijk gevonden weten Rick en ik beiden. 

Wat mij opvalt is dat de garage er niet meer is. Daar kwam Opa's "Kiki de kikker" mini altijd uit om naar de markt of ergens anders heen te gaan. Het is nu dichtgemetseld en heel eerlijk gezegd doet het huis me nu een beetje aan een bunker denken. Hopelijk wordt het snel weer bewoond. 

We lopen een stuk door de mooie vogelbuurt en daarna in het bos tegenover het huis van mijn grootouders. Het is er mooie natuur en vroeger liepen we door dat bos en de duinen naar het strand. 

We krijgen het koud en er dwarrelt zelfs een verdwaalde sneeuwvlok neer. We warmen op in de auto en stellen Waze in op de Altingstraat 199 in Bezuidenhout. Daar woonde mijn Omaatje. Ook hier zijn veel herinneringen. Onder anderen dat Omaatje dol op kersen was en als we die kwamen eten mochten we de pitten zo ver de tuin in spugen als we wilden. 

Om de hoek ligt een grote Gall & Gall en Rick is op zoek naar Oranjebitter. Ik vraag aan de verkoper of hij die nog heeft en verwachtte dat hij hard zou lachen, want Koningsdag is nog ver weg. Maar nee, gelukkig voor Rick heeft hij het in voorraad. We nemen ook een klein kruikje oude jenever mee voor onze bar. 

Via Naomi had ik vernomen dat de Marktweg in Den Haag helemaal oranje is versierd. Volgens hen zijn ze de oranjeste straat van Nederland. Dat lijkt mij leuk en ook voor Rick, die dan ook een beetje van de oranje spirit meekrijgt. Het is inderdaad helemaal oranje allemaal en heel vrolijk. Wat een werk moet dat geweest zijn!

We zijn hier ook heel dichtbij de grote markt van Den Haag. Daar ging ik iedere zaterdag met mijn opa en oma heen, dus ook veel goede herinneringen. Het is er heel druk en we zien niet meteen parkeergelegenheid. Misschien moet ik deze herinnering niet bederven door naar de huidige markt te gaan. 

In plaats daarvan stellen we de GPS in op de Scheveningse haven. Daar willen we bij het Vispaleis eten gaan halen. Als we er aankomen zien we echter dat dat er niet zo warm uitziet. Het Havenpaleis daarentegen wel en daar eten we weer een heerlijke vismaaltijd. 

Vanmiddag hebben we Delft op het programma staan. We rijden nog even langs het Kurhaus, maar dat hele gebied is nu zo anders dan toen ik er met mijn Omaatje heen ging. Zij was dol op het Kurhaus, dus fijn het nog even gezien te hebben al is het van verre. 

In Delft parkeren we in de Markt garage. Ik zeg tegen Rick dat onze vrienden Karin en Frank na hun Amerika avontuur in onze buurt in het centrum van Delft zijn gaan wonen. Ik zoek hun adres op en terwijl ik ernaar kijk zie ik een straatbordje met dezelde naam!

We blijken maar een aantal huizen van hen af te staan en lopen ernaar toe, nieuwsgierig om te zien waar ze nu wonen. Karin en Frank blijken thuis te zijn en het is natuurlijk een enorme verrassing voor hen om ons opeens voor de deur te zien staan. 

Trots laten ze hun pand uit 1906 zien dat van binnen helemaal gemoderniseerd is. Het ziet er allemaal super leuk en knus uit. In het centrum hebben ze zelfs nog best een redelijke tuin en een daktuin. We drinken gezellig koffie en thee en praten bij. 

Lang blijven Rick en ik niet, want Karin en Frank zijn aan het klussen en wij willen nog wat dingen in Delft bezoeken. Vanuit het huis van Karin en Frank is het maar een paar minuten lopen naar het historische gedeelte. Wij kunnen het ons goed voorstellen dat zij hier met heel veel plezier wonen. 

Als eerste lopen we naar de markt waar iedereen luidkeels zijn waren verkoopt. Ook speelt er een bandje Sinterklaas liedjes. Wij kijken natuurlijk weer jaloers naar de bloemenprijzen. 

Als we langs een stroopwafelkraam lopen besluit Rick er een te bestellen. Ik heb er een klein stukje van, maar ben geen grote fan van stroopwafels. Maar wat gezellig is dit allemaal op een grijze koude dag! Mijn gedachten worden zeker goed afgeleid van wat er allemaal omtrent mijn vader gebeurt. 

Onze volgende stop is de Nieuwe Kerk. We kopen kaartjes, die ons in zowel de Nieuwe als de Oude kerk toelaten. De Nieuwe Kerk is waar Willem de Eerste, Vader des Vaderlands, begraven ligt. Na hem zijn alle Oranje's hier ook begraven. 

De kerk is mooi en heeft heel wat doorstaan, onder anderen de Beeldenstorm. Daar had Rick nog nooit van gehoord. Dat wordt in Amerika natuurlijk niet in de geschiedenislessen opgenomen. Het plafond van het oudste gedeelte van de kerk vind ik werkelijk prachtig. Wat een werk om al dat ingelegde hout te doen in die tijd!

Eenmaal weer buiten lopen we langs het stadhuis door de gezellige grachtenstraatjes naar de Oude Kerk. Die is niet eens zoveel ouder dan de Nieuwe Kerk. Onderweg komen we langs stampvolle kroegen met de televisie aan, want de wedstrijd tussen Nederland en de VS is net begonnen. Voor we de kerk binnengaan wordt het eerste doelpunt gescored en de hele stad lijkt wel te juichen. 

De Oude Kerk is mooi, maar soberder dan de Nieuwe. De toren staat scheef, helaas dacht ik daar een foto van te hebben, maar die moet niet gelukt zijn. Wat wil je ook als je bijna 900 jaar oud bent (hoewel ik net lees dat hij van het begin af aan al begon weg te zakken). 

We lopen terug naar het plein en gaan daar in wat Delfts blauwe winkeltjes kijken. Wij hebben thuis zowel echt als onecht Delfts blauw. We hebben daarom niets "nodig". We nemen dan ook alleen een klompje met Nijntje erop mee voor Fiona. 

Dan zoeken we de auto weer op en rijden terug naar ons hotel.  Onderweg luisteren we op de radio naar de wedstrijd. Net als we de parkeergarage binnenrijden sms-t mijn zus waar we zijn. Zij zijn in de Goudenregen Bar naar het voetbal aan het kijken. 

Daar rijden Rick en ik dan ook meteen heen en vinden zowaar meteen een parkeerplek. We komen net op tijd om het derde doelpunt te zien en de Nederlandse supporters mee te maken. Allerlei liedjes worden gespeeld en meegezongen. Ik heb ze nog nooit gehoord of heel lang geleden. 

Mijn oudste broer en neefje en nichtje en mijn zus en nichtje zijn er. We blijven tot het einde van de wedstrijd en er wordt telkens gratis eten rondgebracht. Mijn zus vertelt dat ze al een hele maaltijd bij elkaar hebben zo. Rick en ik slaan het eten af, maar we toasten wel allemaal met een fireball shot dat rond wordt gebracht. Wat een leuke sfeer hier en niet idioot druk. 

Als de wedstrijd is afgelopen gaan we met zijn allen naar het nieuwe Pannenkoekenhuis in Kijkduin. Dat is heel gezellig en mooi versierd. De meisjes nemen poffertjes en de rest van ons pannenkoeken. 

Voor mij was dit geen fijne keuze qua eten, want ik krijg brandend maagzuur van teveel deeg. Maar ik pas me aan en bestel een pannenkoek met kaas, spek, champignons en tomaat. Helaas vind ik hem niet zo lekker, hij is in het midden niet goed doorgebakken. Rick vond hetzelfde van de zijne. 

Na het eten nemen we afscheid tot morgen. We zullen elkaar halverwege de middag in Utrecht ontmoeten. Rick en ik hebben daarvoor nog andere plannen.