Over de rit naar New Jersey

Zodra ik beneden ben maak ik mijn ontbijt. Ik maak alles op, want morgen ben ik er dus niet. Dan fris ik me op, want ik heb om negen uur personal training, drie kwartier vroeger dan gewoonlijk. Rick heeft al gedoucht en vroeger dan we dachten gaan we naar Starbucks. 

Rick heeft van het Pan Am Center Cafe besteld, maar we hebben nog tijd om naar Vienna te gaan om sappen bij Greenheart te kopen. Katja vindt hun sappen altijd heerlijk. 

Het loopt allemaal perfect, want ik moet meteen door naar Sharon. Ik ben blij dat ik de sappen alvast heb, nu hoef ik niet na personal training te gaan. Het halve uur vliegt weer voorbij.

Zo heb ik tijd om een uur cardio te doen en daarna nog wat Arabische lessen. Ook vul ik de vogelvoeders, die nu heel snel leeg zijn. Dan ga ik naar boven om de laatste spullen in te pakken en sleep mijn tas naar beneden. Rick doet hem vast in de auto. 

Om half twaalf maak ik lunch van in plakjes gesneden Perzische komkommers bestrooid met het kaas en knoflook poeder van Trader Joe's met daarbij een Duits blikje zalm in kruidensaus op het bloemkool brood. Het smaakt me prima.

Rick komt me uitzwaaien en om klokslag twaalf uur vertrek ik. Waze meldt dat er geen oponthoud zal zijn en mijn rit dus drie uur en twintig minuten zal duren. Ik luister onderweg naar podcasts over o.a. de voedingswaarde van kokosnoten en de connectie tussen het brein en de spijsvertering in verband met mentale ziektes. Ik vind ze heel interessant. 

Als ik een lange rit maak verdeel ik die altijd in stukjes. Dat eerste stuk is naar Baltimore. Als ik daar door de tunnel ben ben ik pas echt op weg. Daarna is er de grens met Delaware en de stop bij het Biden Welcome Center. 

Hier maak ik altijd even gebruik van de faciliteiten. Een vrouw, die goed gekleed lijkt, komt op me af en hangt een zielig verhaal op dat ze geen benzine meer heeft en nog 197 mijl moet. Ik geloof er niets van, maar geef haar $5. Die kan ik wel missen. 

Eenmaal weer terug in de auto is mijn aankomsttijd vijf voor half vier. Ik laat het aan Katja weten, die vandaag van huis uit werkt. De laatste anderhalf uur gaan vlot en Waze had gelijk met de aankomsttijd. 

Bij Katja zet ik alle sappen in de ijskast en dan kletsen we gezellig even bij. Zij moet officieel tot half vijf werken, maar heeft haar telefoongesprekken erop zitten. Om vier uur rijd ik naar het hotel om in te checken. 

De Hampton Inn ligt vlakbij en ik ben in een mum van tijd ingecheckt en op mijn kamer. Daar pak ik wat uit en ga dan naar de lobby om op Katja te wachten. Die komt me ophalen om Fiona van school te halen. 

Mijn zwartwit foto van vandaag

Fiona moet zoals altijd even aan mij wennen. Ze verstopt zich in Katja's nek. Ik draag haar spulletjes wel, terwijl Katja haar in haar autostoel zet. Onderweg naar huis denkt Katja dat Fiona in slaap is gevallen, zo ongewoon stil is ze. 

Dat blijkt niet het geval en we krijgen een verblindende glimlach als Katja de deur open doet. Natuurlijk heeft Omi cadeautjes mee en dat is meteen de ijsbreker. De ene is een houten huisje met ballen, die Fiona erin kan slaan met een hamertje. Het heeft ook een klok en mini telraampje. 

Natuurlijk heb ik ook een nieuw boekje mee voor onze boekenwurm. Het is er een in de Brown Bear serie met illustraties van Eric Carle (Rupsje Nooitgenoeg). Die zijn Fiona's grote favoriet en tegen de tijd dat ze naar bed gaat hebben we haar het boekje minstens zes keer voorgelezen. 

Turtle is een van de duidelijkste woorden, die Fiona zegt, maar "Ba-bi" (brown bear) is haar grote vriend

Kevin heeft intussen Fiona's avondeten gemaakt en ik ga haar dat geven. Kevin en Katja gaan naar een mogelijke nieuwe dagopvang voor Fiona. Het meiske vindt mijn manier van haar aan het eten krijgen super grappig, maar het gaat er wel in. 

Na het eten gaan we spelen en Fiona vindt het leuk om eerst een doos leeg te gooien en het dan weer op te ruimen. Ze is heel lief bezig en eigenlijk jammer om het spelen te onderbreken, maar Katja zei dat Fiona om kwart voor zeven haar melk krijgt.

Die geef ik haar dus en wat is het dan weer heerlijk om zo'n kleintje in mijn armen te hebben. Terwijl Fiona drinkt kijkt ze naar de televisie en onderbreekt het drinken om "kitty" en "doggy" te zeggen als die op tv komen. 

Katja is inmiddels terug en de nieuwe creche is goed bevallen. Het is goedkoper dan de huidige en ze geven de kinderen eten. Dat scheelt weer een slok op een borrel, want ze zijn een hap geld kwijt waar je u tegen zegt voor opvang. Als alles goed gaat begint Fiona al volgende week.

Met zijn tweeen brengen we Fiona naar bed. Intusssen heb ik Japans eten besteld en dat wordt bezorgd als Katja nog even met Fiona bezig is. Zodra Fiona in slaap is vallen we aan. Wat een lekker restaurant is dit!

Katja en ik kijken nog wat televisie en praten over van alles en nog wat. Rond kwart voor negen voel ik hoe moe ik ben en roep een Uber om me naar het hotel te brengen. Die komt al na drie minuten en nog voor negenen ben ik weer op mijn kamer. 

Het is zaak op tijd te gaan slapen, want morgen ben ik Fiona's oppas terwijl Katja werkt. Ik hoop dat het weer meewerkt en we wat leuke dingen kunnen gaan doen. Zoveel mensen zeiden altijd hoe leuk het is om grootouder te zijn. Ik vond dat dan wat overdreven, maar weet nu dat het dat zeker niet was.