Over druilerige dinsdag

De werkweek is weer begonnen en Rick staat dus net voor zevenen op. Ik laat Alexa me wekken en verlaat dan met enige moeite mijn bed. Gelukkig staat de koffie klaar en ik maak mijn gewoonlijke smakelijke ontbijt. Het regent en is koud, niet mijn weer.

We vertrekken vandaag wat vroeger naar Starbucks, want Rick gaat naar zijn kantoor in Reston. Daar gaat hij met een oud-collega lunchen en vindt dat hij dan net zo goed daar kan gaan werken. Ik ben dus alleen met Orion.

Na mijn tienduizend stappen bijeen getrapt te hebben doe ik een stretch routine van mijn app. Dat bevalt me heel goed. Ik doe het wel als iemand me zegt wat te doen. Dat heb ik met gewichten ook. 

Opeens zie ik in mijn agenda dat ons alarmbedrijf tussen twaalf en vier moet komen. Dat is nu niet handig, want Rick wil daar ook graag bij zijn. Ik bel ze dus maar gauw af, zeggend dat Rick plotseling weggeroepen werd. 

De rest van de ochtend besteek ik aan het Arabisch leren. Of het wat gaat helpen weet ik niet, maar ik vind de taal een fascinerende puzzel met al zijn klanken en tekens. Soms is het wat frustrerend, want Duolingo vindt dat we maar gewoon moeten weten wat iets betekent als het voor het eerst wordt geintroduceerd.

Doordat ik zo geconcentreerd bezig ben is het opeens na twaalven. Gauw bestel ik een salade van Subway en ben nog voor half een terug. Judith video belt en het wordt weer een gezellige bijna anderhalf uur. 

Daarna moet ik wat moed verzamelen om erop uit te gaan. Ik wil vanavond een nieuw recept proberen, dus ik moet wel boodschappen gaan doen. Misschien maar goed ook, want ik vind het rondkijken in supermarkten altijd leuk.

Als eerste ga ik naar The Fresh Market. Dat is echt een "rondstruin" supermarkt, maar ze hebben ook heel veel niet. Daaronder vallen alle dingen op mijn lijstje. 

De Giant is aan de overkant en ik loop erheen. Daar vind ik het merendeel van de benodigdheden en nog wat andere dingen. Whole Foods is als laatste aan de beurt. 

Daar parkeer ik bij het tuintje en ga daar even fotograferen. Ik speel weer met filters en opeens is er wel kleur in de winterse natuur. Althans, dat is zo dankzij mijn app.

In de winkel werk ik mijn lijstje af en ga dan op weg naar huis. Gelukkig ben ik nog niet ver gevorderd, want ik bedenk me opeens dat ik Rooster sap nodig heb. Ik sla af richting Greenheart en dit keer is er gelukkig meer dan genoeg sap. 

Langzamerhand zijn we ons op onze ski reis naar Colorado aan het voorbereiden. Ik heb een hekel aan de kou en had eigenlijk behalve een ski broek en ski jack niets om me warm te houden. De sneeuwlaarzen, die ik van Amazon heb besteld, zitten lekker en zijn ook leuk. 

Verder heb ik sokken met een verwarmingselement erin gekocht. Die probeer ik uit en het is nu natuurlijk niet zo koud, maar mijn voeten zijn er in een mum van tijd warm mee. Ook de met "bont" gelijnde balaclava zit heerlijk. Nu nog dunne zichzelf verwarmende handschoenen en ik ben een heel eind. 

Het recept voor het avondeten heet loempia bowl en is wat de binnenkant van een loempia zou kunnen zijn. Je kunt er van alles in doen, maar wij willen het keto en dus koolsla mix en gehakt met gember, knoflook en soja saus.

Alleen dat mengsel is voor Rick niet genoeg, weet ik. Ik heb er dus koolhydraatarme tortillas bij. Omdat Rick zo laat is kook ik. Zodra hij thuis is kan hij aanschuiven. Het is net zo lekker als het klonk dus deze houden we erin. 

Tegen zevenen brengt Rick me naar Maria. Ik neem mijn laptop mee en we gaan onze reis naar Londen en Parijs boeken. We vliegen de dagvlucht naar Londen en nemen (dank je, Judith, voor het idee) de trein naar Parijs en vliegen dan terug van Parijs. 

De hotels zijn ook al snel geboekt en beiden in heel fijne locaties. Die in Londen is vlakbij het British Museum en die in Parijs dichtbij het Louvre. Nu moeten we dagplannen maken. Het zal niet moeilijk zijn de tijd te vullen. 

Maria brengt mij terug naar huis, want zij geeft om half negen nog een uur bijles. Ik benijd haar niet! Ik ga lekker ontspannen op de bank.